Όλα τα κινήματα μαζί σε ένα νησί!

της Χριστίνας Σακαλή

22ο κάμπινγκ YRE – Antinazi zone στη Θάσο: όλα τα κινήματα μαζί σε ένα νησί!

Πόσοι άνθρωποι μπορεί να θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο; Και πόσοι από αυτούς μπορεί να βρεθούν μαζί σε ένα νησί;

Με αυτές τις 2 φράσεις θα μπορούσε κανείς να περιγράψει όλα τα αντιρατσιστικά κάμπινγκ που διοργανώνονται εδώ και 22 χρόνια από τη Νεολαία ενάντια στον Ρατσισμό στην Ευρώπη YRE και πιο πρόσφατα το Antinazi zone, συλλογικότητα που μάχεται κατά του φασισμού. Ειδικά όμως φέτος, ο κόσμος που συγκεντρώθηκε στο 22ο αντιρατσιστικό – αντιφασιστικό κάμπινγκ βούλιαξε κυριολεκτικά την παραλία του Πρίνου στη Θάσο.

Συναγωνιστές/ριες και φίλοι/ες από πολλά διαφορετικά κινήματα και συλλογικότητες του ριζοσπαστικού χώρου βρεθήκαμε μαζί για 10 ημέρες για να συζητήσουμε για τους προβληματισμούς μας του σήμερα και να ενώσουμε τις ελπίδες μας για το αύριο που ονειρευόμαστε. Εκείνο που χωράει τις διαφορετικές αποχρώσεις της αποδοχής, των μη διακρίσεων και της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Από το κίνημα κατά της εξόρυξης χρυσού στις Σκουριές μέχρι την κατειλημμένη ΕΡΤ3 των κινημάτων και της κοινωνίας, από το εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ στη Θεσσαλονίκη που εδώ και 3 χρόνια παραμένει ανοιχτό στα χέρια των εργαζομένων κόντρα στις αντίξοες συνθήκες μέχρι τις αξιοθαύμαστες προσπάθειες της αυτοδιαχείρισης στον χώρο των ΜΜΕ για ανεξάρτητη ενημέρωση, από τους αγώνες των απολυμένων σχολικών φυλάκων μέχρι τους αγώνες των απολυμένων εργαζομένων στη Vodafone και την Diamant Α.Ε. όπου οι εργαζόμενες δουλεύουν σε καθεστώς σύγχρονης δουλείας, από τη συλλογικότητα Golden Dawn Watch και το Παρατηρητήριο κατά του φασιστικού και ρατσιστικού λόγου στα ΜΜΕ στα φαινόμενα του bullying και του ρατσισμού στην παιδική ηλικία, από τα γυναικεία κινήματα υπέρ της αυτοδιάθεσης του σώματος και του δικαιώματος στην έκτρωση στην Ιρλανδία μέχρι τα κινήματα LGBTQI στην Ελλάδα και την Ευρώπη, το δημοτικό κάμπινγκ του Πρίνου στη Θάσο βούλιαξε εκτός από κόσμο, και από αλληλεγγύη.

Το πρόγραμμα των συζητήσεων ήταν εξαιρετικά πλούσιο και ενδιαφέρον, τόσο σε ποιότητα όσο και σε ποικιλία και παρά το γεγονός ότι ήταν πολύ δύσκολο έως αδύνατο να προλάβεις να τις παρακολουθήσεις όλες, ο κόσμος ήταν τόσο ενθουσιασμένος που ζητούσε να προστεθούν περισσότερες συζητήσεις μέσα στην ημέρα. Όταν δεν παρακολουθούσαμε κάποια από τις συζητήσεις, συμμετείχαμε σε εργαστήρια όπως αυτά του παραδοσιακού τραγουδιού, θεάτρου του καταπιεσμένου, tango, προσωπικής έκφρασης και αυτοάμυνας ή χαζεύαμε τον πλούσιο πάγκο του βιβλιοπωλείου με τα μυθιστορήματα και τα βιβλία κοινωνικοπολιτικού περιεχομένου, ή ακόμα συνεισφέραμε σε βάρδιες στην κουζίνα και στο μπαρ, γεγονός που δημιουργούσε ανάμεσά μας μια πολύ όμορφη ατμόσφαιρα κοινότητας και έμπρακτης αλληλεγγύης. Υπήρχε επίσης και ομάδα διερμηνείας γιατί ανάμεσα στους συμμετέχοντες ήταν και αρκετές ακτιβίστριες/ές από χώρες της Ευρώπης, όπως Γερμανία, Ιρλανδία, Βέλγιο και Ισπανία, οι οποίοι παρακολουθούσαν και συμμετείχαν στις συζητήσεις, μεταφέροντάς μας τις πολύτιμες εμπειρίες από τις δικές τους χώρες.

Και τα βράδια, μπροστά στην παραλία του Πρίνου δίπλα ακριβώς στο κύμα, το κάμπινγκ ζωντάνευε με χορούς, μουσικές και τραγούδια, όπου ενώναμε εκτός από τις ελπίδες μας και τις χαρές μας και ξεχνιόμασταν σε ξέφρενα γλέντια που κρατούσαν μέχρι το πρωί… με το ξημέρωμα να μας βρίσκει σε παρέες να παίζουμε παιχνίδια ή να συνεχίζουμε να συζητάμε για όλα τα θέματα που απασχολούν τις ζωές και τις ψυχές μας.

Και έτσι, οι δέκα μέρες κύλησαν σαν νερό. Και όταν τελείωσε το κάμπινγκ ευχηθήκαμε ο ένας στον άλλον δύναμη για τους αγώνες και την καθημερινότητα που έρχεται και ανανεώσαμε το ραντεβού μας για του χρόνου με περισσότερη ελπίδα, νίκες στις διεκδικήσεις μας, σεβασμό και δικαιοσύνη για όλους/ες.

Μερικές ημέρες αργότερα πήγα να συνεχίσω τις διακοπές μου στη Χαλκιδική όπου βίωσα τη δυσάρεστη εμπειρία να ακούσω κάποιον να εκτοξεύει ρατσιστικό μίσος και να βρίζει κάποιους ξένους χρησιμοποιώντας εκφράσεις που το λιγότερο βάρβαρες θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν. Παράλληλα, μαθαίνουμε αυτές τις μέρες για την πώληση της δημόσιας περιουσίας νευραλγικών για την οικονομία και τον τουρισμό της χώρας τομέων όπως τα αεροδρόμια και τα λιμάνια, σε πολυεθνικές επιχειρήσεις. Τα περιστατικά αυτά μου δημιουργούν φόβο και με προβληματίζουν πολύ για τις ημέρες που έρχονται. Όμως το δεκαήμερο που πέρασα στο αντιρατσιστικό κάμπινγκ στη Θάσο με εξόπλισε με ελπίδα που θα ήταν δύσκολο να λυγίσει, ακόμα και σε αυτές τις συνθήκες.

Τελικά το σπουδαιότερο πράγμα που μας έμαθε η εμπειρία από τις ημέρες που περάσαμε στη Θάσο ήταν να τολμήσουμε να ονειρευόμαστε, κόντρα στους καιρούς, ακόμα και σε μια περίοδο ζοφερή από πολλές απόψεις.