Όλοι μαζί τον φάγανε

Πρώτοι ήταν οι αμαθείς συμπλεγματικοί, που από διάφορες θέσεις ευθύνης, όπου Κύριος οίδε πως έφτασαν, δεν δίστασαν να ροκανίζουν τη λειτουργία του, να υπονομεύουν τις προσπάθειές του, να περικόπτουν τον προϋπολογισμό του, να τον απειλούν εγγράφως με κλείσιμο…

Μετά οι απολίτιστοι με κουλτούρα νυχτομάγαζων, που στην ολέθρια δεξιά παρένθεση πήραν τις τύχες της ΕΡΤ 3 στα χέρια τους και φρόντισαν για τη συστηματική συρρίκνωση του, διέκοψαν κάθε παράλληλη δραστηριότητά του, τον υποβάθμισαν αισθητικά και ποιοτικά, απομάκρυναν από τη συχνότητά του όλους τους σημαντικούς του πνεύματος και της τέχνης, αυτούς που τον τιμούσαν με τη συνεργασία τους, για λόγους δήθεν οικονομικούς, όταν για τα τομάρια τους εξασφάλιζαν μηνιαίο μισθό πολλών χιλιάδων ευρώ.

Ύστερα τα συντεχνιακά συμφέροντα, οι τεχνικοί που ποτέ δεν επαρκούσαν για όλες τις βάρδιες, άσε που προτιμούσαν να εργάζονται στα ολοκαίνουργια μηχανήματα του 102fm, η μνήμη των υπολογιστών, που ποτέ δεν είχε αρκετό χώρο για να αποθηκευτούν σπουδαίες καταγραφές, η αδιαφορία για τις παρεμβολές, οι πομποί που όλο έπεφταν χωρίς κανέναν παρόντα για να φροντίσει την επαναλειτουργία τους…

Ήταν και κάποιοι από τους ανθρώπους του, που γρήγορα ξέχασαν κι ακόμη πιο εύκολα απαρνήθηκαν τους αρχικούς στόχους και βολεύτηκαν χωρίς αντίρρηση στην πολιτική της «ήσσονος προσπάθειας», που προέκρινε η διεύθυνση δίνοντας πρώτη το παράδειγμα, όταν αντί για εκπομπή παρέδιδαν για δέκατη μπορεί και για εικοστή φορά την ίδια επανάληψη, κι όταν έφταναν στο σταθμό για το «πάρεργο» τρία λεπτά πριν βγουν στον αέρα και έφευγαν πριν τελειώσει το σήμα της εκπομπής τους.

Ήρθε και η έλλειψη κάθε αντίστασης, όταν σε μια νύχτα ο σταθμός έχασε την έδρα του και με ποικίλα προσχήματα και χωρίς να αντιδράσει ούτε μία από τις μαριονέτες της διοίκησης, της διεύθυνσης ή των συνδικαλιστών, μετακόμισε για να υπολειτουργεί στις εγκαταστάσεις του «αδελφού» σταθμού της «ενημέρωσης» και των σκυλάδικων, στον οποίο η λέξη και μόνο Πολιτισμός προκαλεί ανέκαθεν αλλεργία.

Τέλος, προέκυψε και η λαίλαπα των αδίστακτων νεόκοπων «κηπουρών», των Γερουλάνων και των Μόσιαλων, που βρέθηκαν στη μοιραία για τον τόπο κυβέρνηση των ανδρεικέλων του ΔΝΤ, για να κατεδαφίσουν ιστορία και θεσμούς, που καταφέρανε τη χαριστική βολή στο ραδιόφωνο του Πολιτισμού, τον 9.58 fm, που το 1994, σε χρόνια δημιουργίας και ανάτασης δημιουργήθηκε – φαντάσου!- με την υπογραφή του Ευάγγελου Βενιζέλου, υποστηρίχθηκε με θέρμη από τον Γενικό Διευθυντή Μιχάλη Αλεξανδρίδη, διαφημίστηκε με τη φωνή της Μελίνας, σηματοδοτήθηκε από τη μουσική του Θάνου Μικρούτσικου, υπηρετήθηκε με αφοσίωση από τουλάχιστον πενήντα συνεργάτες, συμβασιούχους με πενιχρές αμοιβές για να προσφέρει στην υπόθεση του Πολιτισμού, της Θεσσαλονίκης και της Βόρειας Ελλάδας. Μάταιος κόπος ήταν όλα!

Γι αυτό, τον 9.58 όλοι μαζί τον φάγανε!

Βάνα Χαραλαμπίδου (τυχερή που συμμετείχα στη δημιουργία του, περήφανη για το έργο που παραδώσαμε επί έντεκα χρόνια και με αισθήματα απέραντης πικρίας για τη θλιβερή κατάληξη, τα οποία αδυνατώ να περιγράψω.)