Όσα βρήκαμε γυρνώντας στην πόλη

του Γιάννη Ανδρεόυ Εικόνες: Άγγελος Ζυμάρας, Γιάννης Σιμητόπουλος, Γιάννης Τζιμπρές

Μετά από ένα καλοκαίρι που η πόλη δεν άδειασε εντελώς ούτε μια στιγμή, ούτε καν το Δεκαπενταύγουστο και μια βασανιστική ζέστη να κάνει τη ζωή εντός της αφόρητη, η επιστροφή είχε γνώριμες αλλά και ασυνήθιστες εικόνες με soundtrack τον διαβολικό θόρυβο των κλιματιστικών να τις συντροφεύει.

-Οι τουρίστες. Μπορεί σε αρκετά μέρη να υπήρξε  όπως λέγεται κάποια πτώση λόγω της γνωστής αστάθειας, η Θεσσαλονίκη όμως το καλοκαίρι επέδειξε μια εντυπωσιακή σταθερότητα, ίσως και αύξηση. Τα στοιχεία θα τα γνωρίζουμε επίσημα στο τέλος της χρονιάς, χορτάσαμε εικόνες ξένων, Βαλκανίων, Τούρκων, αλλά και Ρώσων, Γερμανών και πολλών άλλων εθνικοτήτων να περπατούν με καπέλα στις αγορές της πόλης στο λιοπύρι, να ξαπλώνουν στα χορτάρια γύρω από το Λευκό Πύργο, ή ακόμα και να παραθερίζουν στην Αγία Τριάδα που πλημμύρισε φέτος με ενοικιαστές από βαλκανικές χώρες. Αυτό το καλοκαίρι άλλαξαν χέρια και εκατοντάδες ακίνητα στη Θεσσαλονίκη, τα πέριξ και τη Χαλκιδική με αγοραστές Βαλκάνιους και Ρώσους που επέλεξαν ακόμα και διαμερίσματα 40 χρόνων, στην Περαία ή τη Γερακινή, για να ξεκαλοκαιριάζουν.

-Τα λουκέτα. Ήσυχα και σιωπηλά μέσα στον Αύγουστο μια σειρά από επιχειρήσεις, κυρίως εστίασης, έβαλαν λουκέτο αδειάζοντας τα καταστήματα από την επίπλωση και τον εξοπλισμό τους. Τα λουκέτα θυμίζουν τα πρώτα δύο χρόνια της κρίσης και αναμένεται να αυξηθούν πολύ ειδικά στο χώρο της εστίασης που υπήρξε ένα αδικαιολόγητο μπουμ στο κέντρο και την περιφέρεια της Θεσσαλονίκης. Ακόμα και ιστορικές επιχειρήσεις μοιάζει να μην αντέχουν και να προαναγγέλλουν το τέλος και βέβαια πιο δύσκολοι μήνες θα είναι οι χειμωνιάτικοι με τον περιορισμό των εξόδων, όταν θα αποδειχτούν τα φορολογικά και ασφαλιστικά βάρη αβάσταχτα. Αντίθετα ξένες αλυσίδες αναμένονται να ανοίξουν σε κεντρικούς δρόμους.

-Οι πρόσφυγες. Πολλαπλάσιοι από την αρχή του καλοκαιριού περιπλανώνται στο αφιλόξενο άστυ, στα πάρκα της πλατείας Δικαστηρίων πίσω από το Βενιζέλο, στην Ξηροκρήνη, απέναντι από τον σταθμό και ψάχνουν διέξοδο προς το Βορρά. Σε μια πόλη που δεν έχει δημόσιες τουαλέτες ζητούν την κατανόηση των γειτονικών καφέ που όμως έχουν φτάσει σε οριακό σημείο. Σε μια πόλη που δεν διαθέτει δημόσια λουτρά, τα σιντριβάνια και οι βρύσες στα πάρκα γίνονται λουτήρες. Σε μια πόλη βυθισμένη στα δικά της προβλήματα οι πονεμένοι αυτοί άνθρωποι μοιάζουν σκιές που οι περισσότεροι τους προσπερνούν. Τα κοντινά κέντρα συγκέντρωσης προσφύγων ασφυκτιούν και τα πρώτα διαμερίσματα που διατίθενται προς ενοικίαση για το σκοπό της στέγασης τους είναι γεγονός.

-Ο δημόσιος χώρος. Στη διάρκεια του καλοκαιριού ταλαιπωρήθηκε όσο ποτέ. Με την οικειοποίηση πεζοδρομίων, δεντροδόχων, διαβάσεων, την τσιμεντοποίηση τμημάτων που προορίζονταν για φυτεύσεις, τις αυθαίρετες κατασκευές παντού, την κατάληψη επί 24ώρου από καντίνες πάσης φύσεως των πεζοδρομίων της νέας παραλίας,  αλλά και το βανδαλισμό πολλών γλυπτών και δημοσίων κτιρίων. Στα θετικά του καλοκαιριού η διαρκής χρήση πάρκων για ξεκούραση, χαρτάκι και διασκέδαση, η δημοφιλία της πρώτης προβλήτας του λιμανιού και όλου το θαλάσσιου μετώπου της παλιάς και της νέας παραλίας, και ο σεβασμός, μέχρι στιγμής του πεζόδρομου της Αγίας Σοφίας τον οποίο όμως διασχίζουν διαρκώς μηχανάκια, η πλατεία Αριστοτέλους γεμάτη τα βράδια με εφήβους που στέκονται στο αφιλόξενο τσιμέντο της όρθιοι για ώρες και τέλος η απράδεκτη κατάσταση στη Ζεύξιδος την Ικτίνου και τα πέριξ τους.

-Τα σχέδια. Τα λιγότερα openings από κάθε Σεπτέμβρη, οι λιγότερες εξαγγελίες, τα λιγότερα προγράμματα θεαμάτων για το χειμώνα που ξεκινά, πίστες που άλλοτε έπαιρναν φωτιά στην έκθεση στη λεωφόρο του αεροδρομίου μοιάζουν σήμερα έρημα τοπία, αναγγελίες μεγάλων γεγονότων ανύπαρκτες και μάζεμα. Οικονομίες κλίμακος και αναμονή. Για το ποιος θα καταφέρει να επιβιώσει.