Όσκαρ 2022: Θα είναι η Χρονιά του Σκύλου;

Η αντίστροφη μέτρηση για την ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων Όσκαρ έχει ξεκινήσει. Την Τρίτη νωρίς το απόγευμα (ώρα Ελλάδας) η Ακαδημία θα ανακοινώσει τις φετινές ταινίες και τους συντελεστές τους που θα πρωταγωνιστήσουν στην 94η Απονομή των βραβείων Όσκαρ. Η πανδημία για άλλη μια φορά δείχνει να επηρεάζει την γιορτή των Όσκαρ, το ίδιο και οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί που πήγαν τουλάχιστον έναν μήνα πίσω το καλεντάρι της Ακαδημίας. Όπως έχουμε σημειώσει σε παλαιότερη ανάρτηση τα σωματειακά βραβεία είναι αυτά που δείχνουν σε μεγάλο βαθμό τον δρόμο και από εκεί πέρα το οσκαρικό buzz χτίζεται με συνεχή προβολή των υποψήφιων ταινιών, με μικρούς θριάμβους ή επιμέρους βραβεύσεις στα βραβεία των δημοσιογραφικών – κριτικών σωματείων, με τις Χρυσές Σφαίρες (που φέτος σχεδόν εξαφανίστηκαν από τον χάρτη) και προσφάτως με τα BAFTA. Κοντολογίς η φετινή κούρσα είναι αρκετά ανοιχτή σε εκπλήξεις.

Το Dune εκτιμάται πως θα είναι μέσα σε όλες τις μεγάλες κατηγορίες των Όσκαρ, πλην των ερμηνειών. Είναι η μόνη ταινία με μια αξιοπρόσεκτη εμπορική πορεία στις αίθουσες από όσες θα συζητηθούν στα φετινά Όσκαρ. Η ταινία του Βιλνέβ θα έχει φυσικά παρουσία και στα λεγόμενα τεχνικά Όσκαρ (φωτογραφία, μοντάζ, εφέ, ήχου, μακιγιάζ, κουστούμια, καλλιτεχνικής διεύθυνσης και μουσικής) και πως όχι άλλωστε, αφού μιλάμε για μια προσεγμένη ιστορία επιστημονικής φαντασίας. Ας σημειωθεί πως η Βρετανική Ακαδημία Κινηματογράφου σκέφτηκε πολύ πρακτικά και έδειξε να γοητεύεται από μια κατεξοχήν εμπορική ταινία, όπως είναι το Dune. Από τους βασικούς διεκδικητές των φετινών Όσκαρ δείχνουν πως θα είναι το Μπέλφαστ. Η αυτοβιογραφική ταινία του Κένεθ Μπράνα εκτιμάται ότι μπορεί να μαζέψει μέχρι 6-7 υποψηφιότητες. Ειδικότερα παίζει δυνατά για μια θέση στις κατηγορίες καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, σεναρίου, φωτογραφίας, μοντάζ και ίσως τους β ερμηνευτικούς ρόλους.

Ίσως το πιο δυνατό όνομα της κούρσας να είναι η Εξουσία του Σκύλου της Τζειν Κάμπιον. Η ταινία της Κάμπιον έχει πίσω από το promotion της το Netflix, το οποίο και φέτος φλερτάρει με ρεκόρ υποψηφιοτήτων και εικάζεται πως έχει φέτος βάσιμες ελπίδες για το πολυπόθητο Όσκαρ καλύτερης ταινίας, μια προσπάθεια που εδώ και χρόνια με τη Ρόμα του Κουαρόν, τον Ιρλανδό του Σκορτσέζε, το Μανκ του Φίντσερ και άλλες αξιόλογες ταινίες έφτασε αρκετές φορές μέχρι την πηγή χωρίς ωστόσο η δυναμική πλατφόρμα να πιεί νερό. Το Power of Dog παίζει πάντως δυνατά για ένα σύνολο max. μέχρι 9-10 Όσκαρ (στις κατηγορίες ταινίας, σκηνοθεσίας, σεναρίου, στις 3 από τις 4 ερμηνευτικές κατηγορίες, στη μουσική, στη φωτογραφία, στο μοντάζ). Το τι σημαίνει μια πιθανή νίκη του Netflix στα Όσκαρ είναι μεγάλη κουβέντα αλλά έχουμε αρκετό καιρό μπροστά μας – και φυσικά υπό την προϋπόθεση ότι θα πλασαριστεί καλά στις υποψηφιότητες – ώστε να την αναλύσουμε διεξοδικότερα.

Η Τζεϊν Κάμπιον φλερτάρει δυνατά και με το Όσκαρ σκηνοθεσίας ενώ θα γίνει η πρώτη γυναίκα σκηνοθέτης που θα καταφέρει να προταθεί για δεύτερη φορά στα 94 χρόνια του θεσμού. Έχει ήδη μια υποψηφιότητα και για το βραβείο του Σωματείου Σκηνοθετών ενώ μια θέση στην οσκαρική σκηνοθετική πεντάδα φαίνεται πως διεκδικούν εκτός από αυτήν και τον Κένεθ Μπράνα, ο πολύπειρος Στήβεν Σπήλμπεργκ για το remake του West Side Story – μια ταινία με αρκετές φιλοδοξίες τόσο εμπορικά όσο και καλλιτεχνικά που ωστόσο όσο περνάει ο καιρός δείχνουν να μην επιβεβαιώνονται – και o Πολ Τόμας Άντερσον (για την Licorice Pizza), δημιουργός ειδικού βάρους όπως έχει αποδειχθεί για την Ακαδημία στο παρελθόν.

Ποιος θα μπορούσε να κάνει την έκπληξη και να σπάσει μια σκηνοθετική πεντάδα όπως αυτή που αναδεικνύει φέτος το Σωματείο Σκηνοθετών; Μια αξιοπρόσεκτη επιλογή – τόσο στην σκηνοθεσία όσο και στο σενάριο – είναι ο γιαπωνέζος Ρισούκε Χαμαγκούτσι για το Drive my Car (το οποίο θεωρείται το μεγάλο φαβορί στην κατηγορία της Διεθνούς Ταινίας) ενώ κάποιες υπολογίσιμες πιθανότητες για σπάσιμο συγκεντρώνει και ο Άνταμ Μακ Κεϊ για το πολυσυζητημένο Don’t Look Up, μια ταινία που αγαπήθηκε αρκετά από το Σωματείο των Ηθοποιών και θα ήθελε να πλασαριστεί όσο το δυνατόν σε περισσότερες κατηγορίες (και έχει δυνάμεις να το κάνει σε τουλάχιστον 5-6 από αυτές).

Μιλώντας για σενάρια πέρα από τα σίγουρα χαρτιά του Licorice Pizza (του Πολ Τόμας Άντερσον), του Being the Ricardos (ο Άαρον Σόρκιν μπορεί να προβληματίζει ως σκηνοθέτης παρά το ότι διευθύνει μαεστρικά τους πρωταγωνιστές του αλλά ως σεναριογράφος χαίρει ιδιαίτερης εκτίμησης) και του Belfast (ένα γλυκόπικρο και υπολογισμένα χαριτωμένο σενάριο του Κένεθ Μπράνα) υπολογίστε μέσα τον Άνταμ Μακ Κεϊ (για το Don’t Look Up) ενώ την έκπληξη μπορεί να κάνει ο Πέδρο Αλμοδόβαρ για το Parallel Mothers και το C’mon C’mon του Μαϊκ Μιλς. Σε ότι αφορά τα διασκευασμένα σενάρια πέρα από τον Χαμαγκούτσι αξίζουν προσοχής το Power of Dog της Τζεϊν Κάμπιον, το Lost Daughter της Μάγκι Γκίλενχαλ (η οποία κάνει τεράστια προσπάθεια να κερδίσει μια θέση και στην σκηνοθεσία αλλά μάλλον δεν θα τα καταφέρει), το CODA της Σίαν Χέντερ, το West Side Story του Τόνι Κούσνερ ενώ μάχη θα δοθεί για την παρουσία του Dune του Βιλνέβ και του Tragedy of Macbeth του Τζόελ Κοέν.

Στα ερμηνευτικά Όσκαρ επίσης η μάχη θα είναι μεγάλη. Στον Α΄ Ανδρικό ο Γουίλ Σμιθ (King Richard) φαίνεται να διεκδικεί με αξιώσεις – φτάνει να προσέξει τον κακό του εαυτό – το φετινό Όσκαρ. Έχει κερδίσει την Χρυσή Σφαίρα και έχει καπαρώσει μια θέση στην πεντάδα των SAG Awards. Το ίδιο σίγουρη πρέπει να θεωρείται και η παρουσία του Ντένζελ Γουάσινγκτον για το σπουδαίο σαιξπηρικό ρόλο του Βασιλιά Μακμπέθ. Σε ρόλο αουτσαϊντερ ο Άντριου Γκάρφιλντ του Tick, Tick…Boom! άλλη μια ταινία που αγαπήθηκε και θα παίξει το χαρτί του αουτσαϊντερ και σε άλλες κατηγορίες. Σίγουρος πρέπει να θεωρείται και ο Μπένεντικτ Κάμπερμπατς για το Power of the Dog (η ταινία της Κάμπιον παίζει δυνατά επίσης και στον β ανδρικό με τον νικητή των φετινών Σφαιρών Κόντι Σμιτ -ΜακΦί αλλά και στον β γυναικείο με την Κίρστεν Ντανστ) ενώ για την πέμπτη θέση θα δοθεί μάχη μεταξύ των Χαβιέ Μπαρδέμ (για το Being the Ricardos), ο οποίος έκανε την έκπληξη και προτάθηκε στα σωματειακά βραβεία των ηθοποιών, και Λεονάρντο Ντί Κάπριο για το Don’t Look Up.

Η περσινή ανοιχτή μάχη για τον Α΄ γυναικείο ρόλο φαίνεται πως θα επαναληφθεί και φέτος καθώς το υλικό που έχουν να εκτιμήσουν τα μέλη της Ακαδημίας είναι ήδη αρκετά μεγάλο. Η Ολίβια Κόλμαν (Lost Daughter) είναι από τις αγαπημένες ηθοποιούς της Ακαδημίας και μάλλον θα δώσει το παρόν. Η φετινή νικήτρια των Σφαιρών Νικόλ Κιντμαν για το Being the Ricardos είναι άλλη μια σίγουρη επιλογή. Η Lady Gaga αποτελεί πάντα μια πρόκληση και η παρουσία της στο House of Gucci κερδίζει αρκετή υποστήριξη για μια θέση στα Όσκαρ. Τέλος η Τζένιφερ Χάντσον δίνει αξιοπρέπεια σε μια διεκπεραιωτική και χλιαρή βιογραφία, όπως το Respect, και μάλλον κερδίζει μια θέση στην πεντάδα. Όλα τα φώτα πέφτουν στην πέμπτη θέση της κατηγορίας καθώς η Κρίστεν Στιούαρτ ως Λαίδη Νταϊανα στο Spencer (μια πολύ καλή ερμηνεία η οποία παραδόξως έχασε αρκετούς πόντους στην πορεία της κούρσας) θέλει να βρεθεί μέσα στα Όσκαρ. Το ίδιο και η νεαρή νικήτρια των Σφαιρών Ρεϊτσελ Ζέγκλερ (για το West Side Story) που συζητήθηκε αρκετά αλλά στην πορεία σαν να εξατμίστηκε η όποια δυναμική της. Στα κρυφά χαρτιά της κούρσας φαίνεται πως είναι η Τζέσικα Τσαστεϊν (με το Eyes of Tammy Faye) ενώ κάποιοι βάζουν στο παιχνίδι τις τελευταίες μέρες και την αλμοδοβαρική Πενέλοπε Κρουζ (Parallel Mothers).

Όσο για την ξενόγλωσση ταινία η μάχη για την πεντάδα θα κριθεί στις λεπτομέρειες επίσης. Οι Αμερικανοί δείχνουν να γοητεύονται – όπως ήδη είπαμε – από το Drive my Car του Ιάπωνα Ρισούκε Χαμαγκούτσι. Ακολουθούν δύο παλιότεροι νικητές: το Χέρι του Θεού του Πάολο Σορεντίνο από την Ιταλία (η ταινία πλασάρεται δυναμικά μέσω του Netflix), το Hero του Ασγκάρ Φαραντί για το Ιράν και από εκεί και πέρα ο δρόμος είναι ανοιχτός σε πιθανότητες που αφορούν κυρίως ευρωπαϊκές παραγωγές: το Flee από την (περσινή οσκαρική νικήτρια) Δανία, το Compartment No6 από τη Φινλανδία, το I’m your Man από την Γερμανία συγκεντρώνουν τις περισσότερες χωρίς να αποκλείεται κάποια μεγαλύτερη έκπληξη από χώρες όπως το Κόσοβο, το Μπουτάν ή Ισλανδία (χώρες που αποτελούν terra incognita για τα μέλη της Ακαδημίας).

Τέλος σε ότι αφορά την μουσική και τα τραγούδια το υλικό είναι επίσης συζητήσιμο. Ο Τζόνι Γκρινγουντ και ο Χανς Τσίμερ έχουν ο καθένας τους από διπλές πιθανότητες για μια ή και δύο υποψηφιότητες. Ο πρώτος με τα Power of Dog και Spencer ενώ ο δεύτερος κέρδισε την Χρυσή Σφαίρα με το Dune και σίγουρα υπολογίζεται αρκετά και για το τζειμσμποντικό No Time to Die. Ο Αλεξάντερ Ντεσπλά είναι επίσης πιθανό να ξαναπροταθεί για μια συνεργασία του με τον Γουές Άντερσον (French Dispatch). Ο Νίκολας Μπριτέλ για το σαρκαστικό Don’t Look Up διεκδικεί μια θέση επίσης, το ίδιο και ο Αλμπέρτο Ιγκλέσιας για το Parallel Mothers. Όμως δεν θα θεωρηθεί έκπληξη αν δούμε στην πεντάδα την Ζερμαίν Φράνκο, η οποία πέρα από την γυναικεία παρουσία στην κατηγορία δίνει αέρα ανανέωσης με το θαυμάσιο υλικό στο animation Encanto της Pixar. Στα τραγούδια η Μπίλι Εϊλις με το No Time to Die θα επιβεβαιώσει την καλή παράδοση που έχουν οι ταινίες της σειράς Τζειμς Μποντ με την συγκεκριμένη κατηγορία. Μια θέση στην πεντάδα κερδίζουν εκτός απροόπτου το ισπανόφωνο Dos Origuitas από το animation Encanto, η αγαπημένη της Ακαδημίας Νταϊαν Γουόρεν (αν κερδίσει θα είναι η 13η υποψηφιότητα της) για το Somehow You Do (από την ταινία Four Good Days), η σόουλ μπαλάντα Here I Am από το Respect (με την Τζεν. Χάντσον – αν πλασαριστεί και εδώ και στον Α γυναικείο – να κερδίζει διπλή υποψηφιότητα).