Όταν μας έταζαν οι σπιτονοικοκύρηδες στάσεις του Μετρό στα δυο λεπτά κι εμείς γελούσαμε…

Σεπτέμβριος του 2020. Εισακτέος ακόμη στο τμήμα Δημοσιογραφίας και Μέσων Επικοινωνίας του ΑΠΘ, ανεβαίνω Θεσσαλονίκη με την οικογένειά μου να ψάξω σπίτι. Τα ενοίκια ήδη ήταν ανεβασμένα, «από το ’17 και μετά έχουν ανέβει λίγο τα ενοίκια» μας έλεγαν. Η Θεσσαλονίκη δεν ήταν η μεγάλη φτωχομάνα που ακούγαμε.

Ξεκινάμε να ψάχνουμε, βλέπουμε πολλά διαμερίσματα. Για καλή μας τύχη βρήκαμε την δεύτερη μέρα. Ωστόσο, είδαμε αρκετά την πρώτη. Κάποια πολύ μικρά, με ενοίκια που δεν ανταποκρίνονταν σε αυτό που βλέπαμε. Κάποια στιγμή, σε ένα studio 30 τ.μ. με αρκετά μεγάλο ενοίκιο σε σχέση με το τι παρείχε μας λένε «και ακριβώς από κάτω φτιάχνεται και στάση για το μετρό, σε 2-3 χρόνια θα υπάρχει και θα είναι πολύ βολικό κι ας είναι λίγο πιο μακριά από τα Πανεπιστήμια».

Γέλασα. Είπαμε πως θα το σκεφτούμε και φύγαμε. Το μετρό για μένα ήταν κάτι σαν αστικός μύθος. Κάτι που όλοι συζητούν, αλλά δε θα γίνει ποτέ ή εν πάση περιπτώσει θα γίνει σε πολλά χρόνια αφού τελειώσω τη σχολή. Και ναι, που το μετρό ήρθε όντως μετά από 4 χρόνια.

Απ’ όταν ήμασταν ακόμα μαθητές, συνέχεια κάναμε πλάκα λέγοντας «ε, αν περάσουμε Θεσσαλονίκη θα έχουμε και μετρό να μετακινούμαστε» και ακολουθούσαν γέλια. Είναι αλήθεια, αυτό το έργο αποτέλεσε για πολλά χρόνια ένα κακό αστείο στην Ελλάδα. Όμως τώρα, είναι εδώ.

Το μετρό Θεσσαλονίκης είναι για τους Θεσσαλονικείς ένα σκωτσέζικο ντους. Από την μεγάλη επιθυμία για μετρό, στην απογοήτευση της αναμονής, στην αναθέρμανση του ονείρου και μετά στην αμφισβήτηση της αναγκαιότητας του. Ενδοιασμοί για την διαδρομή, αμφιβολίες για την ασφάλεια, όλα έχουν περάσει από το μυαλό μας για το έργο αυτό.

Διαγωνισμοί λογοτύπων που ακυρώθηκαν, απευθείας ανάθεση σε εταιρεία – φάντασμα, ένα κόστος που αυξήθηκε, αρχαία που αποσπάστηκαν. Κωλύματα, κωλύματα, κωλύματα.

Ένα είναι το σίγουρο, περιμένουμε όλοι πως και πως να δούμε, τελικά, τι θα δούμε. Αν θα είναι ωραίο, τον τρόπο λειτουργίας, την αποδοχή του κόσμου, πότε θα είναι έτοιμο όλο το έργο. Θα αποσυμφορηθεί η κίνηση; Θα «αναπνεύσουν» οι δρόμοι του κέντρου;

Από δύσπιστοι πρωτοετείς φοιτητές, θα γίνουμε μάρτυρες μιας σημαντικής αλλαγής στην πόλη. Αυτό που κάποτε το γελούσαμε, θα μας εξυπηρετεί πια. Αλλά, μεταξύ μας, δεν γελούσαμε και αδίκως, ούτε σβήνουν όλα μετά την ημέρα εγκαινίων. Το μετρό έχει ακόμα χιλιόμετρα, και αυτά που πρέπει να φτιαχτούν κυριολεκτικά- για την σύνδεση με την Καλαμαριά- και μεταφορικά, για να κερδίσει την εμπιστοσύνη του κόσμου και να σταματήσουν οι πολίτες να το βλέπουν σαν μια πληγή.

Όπως και να το κάνουμε, ήταν για καιρό το «ανέκδοτο», ενέπνευσε τραγούδια, θεατρικά… Το καλωσορίζουμε ωστόσο, κι ας άργησε.