Όταν τα κανάλια μου έλεγαν τι να ψηφίσω

του Γεράσιμου Χαριτόπουλου

Ευρωεκλογές 2014. Καλώς ή κακώς πήραν έναν χαρακτήρα δημοψηφίσματος και ψήφου διαμαρτυρίας των πολιτών απέναντι σε δυο κόμματα που, αφού κυβέρνησαν τη χώρα επί σαράντα συναπτά έτη επιβάλλοντας ένα καθεστώς κλεπτοκρατίας και πελατειακών σχέσεων μεταξύ πολιτών και κομμάτων, ευνοιοκρατίας και διαφθοράς, πλέον συνεταιρίστηκαν για να συγκυβερνήσουν και να βάλουν μαζί τους τίτλους τέλους σε μια χώρα που έγινε επί τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα η ιδιότυπη παιδική χαρά τους.

Και κάπου εκεί, χτύπησε ένα καμπανάκι κινδύνου. Γιατί ήρθε η απειλή από τον ΣΥΡΙΖΑ και μια πλειάδα άλλων, καινούργιων κομμάτων που απειλούν να κλείσουν μια και καλή τον κύκλο αυτόν της μεταπολίτευσης και της παντοκρατορίας δυο κομμάτων που απολάμβαναν το μονοπώλιο εξουσίας στη χώρα και μοιράζονταν μεταξύ τους τα λάφυρα. Η αντίδραση σε αυτή την απειλή, ήταν άμεση και χειμαρρώδης.  

Χωρίς τον παραμικρό σεβασμό στην αξιοπρέπεια του κάθε σκεπτόμενου πολίτη, τα ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια, σαν τρίτος κυβερνητικός εταίρος επιδόθηκαν σε έναν μαραθώνιο θετικής προβολής των δυο κομμάτων της συγκυβέρνησης με παράλληλο «θάψιμο» του ΣΥΡΙΖΑ και όποιου άλλου κόμματος σήκωνε κεφάλι, απέναντι στους δυο δεινόσαυρους της πολιτικής ζωής αυτού του τόπου.

Λίγες μέρες πριν τις εκλογές άνοιγες την τηλεόραση και σε συζήτηση στρογγυλής τραπέζης για τις ευρωεκλογές έβλεπες τον δημοσιογράφο-οικοδεσπότη να ανοίγει την κουβέντα κάνοντας με τη σειρά στους καλεσμένους την ίδια ερώτηση: «ποια πιστεύετε ήταν η πιο ακραία τοποθέτηση, αυτή του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ που μίλησε στη Βουλή για ειδικά δικαστήρια ή του αρχηγού του Α.Τσίπρα, που έκανε λόγο για άρση της ασυλίας του Ε.Βενιζέλου σε περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ έρθει στην κυβέρνηση;» Αυτό που λέμε ανεξάρτητη, αντικειμενική δημοσιογραφία, είχε πια πάει περίπατο.

Δυο μέρες πριν τις εκλογές, οι τηλεθεατές παρακολουθούσαν στους δέκτες τους τη θεαματική συγκέντρωση της ΝΔ με ομιλητή τον Αντώνη Σαμαρά στο Σύνταγμα, σε μια κατάμεστη πλατεία γεμάτη «γαλάζιους» ψηφοφόρους να ανεμίζουν τις σημαίες τους. Παράλληλα, στο διαδίκτυο μπορούσε να δει κανείς την πραγματικότητα: μια άδεια, εκτός από το κέντρο της, πλατεία όπου η κυκλοφορία των οχημάτων συνεχιζόταν κανονικά και μια συγκέντρωση που με διάφορα τεχνάσματα που θύμιζαν τις «χρυσές» εποχές της δεκαετίας του ’80 και τον σκηνοθέτη των υπερσυγκεντρώσεων του ΠΑΣΟΚ, Τάσο Μπιρσίμ, τα τηλεοπτικά κανάλια κατάφεραν να παρουσιάσουν σαν «μεγαλειώδη».

Μια μέρα, λίγες ώρες  πριν τις εκλογές  και μετά από καθημερινό βομβαρδισμό επί εβδομάδες των τηλεθεατών με ασύστολη προπαγάνδα υπέρ της συγκυβέρνησης και κινδυνολογία γύρω από το ενδεχόμενο να ανατραπεί ο κυβερνητικός συνεταιρισμός ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και να έρθει στα πράγματα ο – μακριά από μας – ΣΥΡΙΖΑ,  το δελτίο ειδήσεων του ΑΝΤ1 παραβιάζει κατάφωρα την εκλογική νομοθεσία καθοδηγώντας ξεκάθαρα όσους παρακολουθούν να ψηφίσουν Αντώνη Σαμαρά και «σταθερότητα». Φυσικά, όπως και όλο το προηγούμενο διάστημα, καμία αντίδραση από το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, το περίφημο ΕΣΡ, που όλον αυτό τον καιρό φαίνεται να κοιμάται τον ύπνο του δικαίου. Η αφρικανοποίηση της χώρας, βρίσκεται πια σε πλήρη εξέλιξη.