Πάμε πάλι

του Γιώργου Τούλα

Είναι συνηθισμένο οι επιστροφές να συνοδεύονται από ενάρξεις. Η ζωή μετριέται με σεζόν και οι αποφάσεις για το παρακάτω παίρνονται πάντα τους Σεπτάμβρηδες. Εκεί παλεύεις με τα πρέπει και τα θέλω σου, φαίνεσαι αποφασισμένος ή έστω ελπίζεις. Από τις πολιτικές ηγεσίες της χώρας στη ΔΕΘ, μέχρι το πρώτο κουδούνι του σχολείου, είθισται, μέσα στο πρώτο δεκαπενθήμερο, να μπαίνουν τα στοιχήματα, συνήθως στη θεωρία, καθώς εγκαταλείπονται γρήγορα στην πράξη. Αλλά έστω και έτσι κάτι κινείται.  Τουλάχιστον μέχρι πέρσι.

Είναι μερικά χρόνια τώρα, από τότε που θυμάμαι τα έθιμα του Σεπτεμβρίου, που η επιστροφή δεν φέρνει μαζί την περίφημη έναρξη. Που το τέλος του καλοκαιριού ισούται στο μυαλό μας με ένα φόβο. Προσπαθώ να ζυγιάσω με τη λογική όλα όσα συζητιούνται τριγύρω, στο λυκόφως αυτού του καλοκαιριού. Δεν υπάρχει ούτε μια θετική είδηση στα πρωτοσέλιδα, στα δελτία, στις παρέες, που τινάζοντας την άμμο από τα παπούτσια τους, συζητάνε με ακεφιά τις δραματικές εξελίξεις της οικονομίας και εν γένει της ζωής.

Λίγες μέρες πριν, στην ατέλειωτη δημοκρατία του ήλιου και της θάλασσας, τα πάντα, ακόμα και αυτά που τώρα μοιάζουν σκοτεινά, έμοιαζαν λιγότερο απειλητικά. Ξαφνικά, το πέρας της ξεγνοιασιάς, κάνει τους πάντες να μοιάζουν παραδομένοι στο γενικό κακό. Είναι όμως φως φανάρι πως έτσι η ζωή δεν μπορεί να συνεχιστεί έτσι. Η Ιστορία διδάσκει πως η ανθρώπινη μοίρα είναι συνυφασμένη με σκοτεινές και φωτεινές περιόδους. Με τραγωδίες και ήττες αλλά και ταυτόχρονα με νίκες και πορεία προς τα μπροστά. Η ζωή δεν σταματά μπροστά σε αντιξοότητες, όσο ανυπέρβλητες και αν μοιάζουν, ειδικά μετά από περιόδους ευημερίας, έστω και πλασματικής.

Ξέρω πως όταν είσαι στη δύνη μιας χοάνης που σε ρουφάει προς τα κάτω τα προβλήματα σου φαίνονται βουνά, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για θέματα βιωσιμότητας. Αν όμως κάτι γνωρίζουμε όλοι κατά βάθος είναι πως ο άνθρωπος είναι ον βαθιά προσαρμοστικό και σε κάθε περίπτωση βρίσκει τρόπους να προχωρά. Φέτος η ευχή “Καλό Χειμώνα” για πρώτη φορά πρέπει να αποκτήσει τη διάσταση που της αξίζει, να ειπωθεί από καρδιάς και να γίνει άσκηση θάρρους για όλους μας.

Λέω να μην υποσχεθώ στον εαυτό μου τα μεγάλα και φιλόδοξα που του υποσχόμουν άλλους Σεπτέμβρηδες. Δυο τρία θα παλέψω φέτος και αν τα καταφέρω στο τέλος η νίκη μεγάλη θα είναι.