Πάμε παρακάτω και όχι όπου βγει!

Η χθεσινή μέρα εκλογικά ήταν διδακτική και για εμάς που ασχολούμαστε με την ανάλυση πολιτικού λόγου και την πολιτική επικοινωνία ιδιαίτερα χρήσιμη.

Ο  πυρήνας του πολιτικού στην τοπική αυτοδιοίκηση

Πολύ συχνά ακούγεται η λανθασμένη (κατά την ταπεινή μου γνώμη) άποψη πως η τοπική αυτοδιοίκηση δεν έχει να κάνει με την κεντρική πολιτική και τα κόμματα, μια άποψη που ξεχνά πως στον πυρήνα της αυτοδιοίκησης και της χωρικής της διάστασης. Στην πολιτική αντιπαράθεση για την τοπική αυτοδιοίκηση υπάρχει ένας πολιτικός πυρήνας ανυπέρβλητος που δεν μπορεί να κρυφτεί και δεν πρέπει να υποτιμηθεί.

Όλες οι μάχες που δόθηκαν στη χθεσινή εκλογική αναμέτρηση και κερδήθηκαν ήταν κατ’ εξοχήν πολιτικές μάχες με τον λαό να στέλνει μηνύματα στο κομματικά επιτελεία που πρέπει να τα διαβάσουν σωστά για να επανανοηματοδοτήσουν το πολιτικό τους στίγμα.

Στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και τη περιφέρεια Θεσσαλίας το κύριο μήνυμα είναι πως ο νεποτισμός και η  δεξιά ηγεμονία που αγνοεί αλλαζονικά την αποτελεσματικότητα στην διοίκηση αλλά και την ηθική διάσταση των δημοσίων υποθέσεων ηττήθηκε κατά κράτος.

Στο Χαλάνδρι ηττήθηκε η λογική των εκβιασμών και των “από πάνω παρεμβάσεων/απειλών” που είδαμε να συμβαίνουν τόσο με εφκορέα αυτών των απειλών το Άδωνι Γεωργιάδη ή τον Ιούνιο της Ντόρα Μπακογιάννη.

Στους δήμους που κέρδισε το Γαρύφαλλο της Λαϊκής Συσπείρωσης  το μήνυμα συσπείρωσης αφορά και την αναποτελεσματική προτροπή για λευκό/άκυρο του ΚΚΕ.

Το ΚΚΕ μπορεί να πανηγυρίσει αλλά να μη ξεχνά  πως κέρδισε 6 δήμους στους 322 και την επόμενη φορά να σκεφτεί καλύτερα τις προτροπές που θα δώσει προς τους ψηφοφόρους του.

Για τη Θεσσαλονίκη

Όμως ας έρθουμε στα δικά μας. Στη Θεσσαλονίκη στο δίλημμα Αγγελούδης ή Ζέρβας οι ψηφοφόροι (που συμμετείχαν) επέλεξαν τον Στέλιο Αγγελούδη με ένα συντριπτικό ποσοστό που δεν αφήνει περιθώρια για να διανοηθεί κάποιος να ψελλίσει την λέξη ντέρμπι.

Πώς όμως το μέχρι πριν από λίγους μήνες χαμηλών τόνων πολιτικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ κατάφερε να νικήσει κατάφωρα τον ιδιαίτερα προβεβλημένο εκλεκτό της. κυβερνητικής παράταξης;

Οι αιτίες στις οποίες εδράζεται αυτή η επιλογή είναι ποικίλες και πολυστρωματικές. Μπορώ να αναφέρω κάποιες που μου έρχονται  αυτόματα στο μυαλό: η πολύ άσχημη εικόνα της πόλης, η έλλειψη φιλοσοφίας και στόχους της διοίκησης, η απουσία του Δημάρχου και η απομόνωση του στο μεγάλο, η έλλειψη λογοδοσίας και πολιτικής στάσης, όλα αυτά μαζί με εκατοντάδες άλλα μπορούν να απαντήσουν στο γιατί ο Κ. Ζέρβας που είχε το χρίσμα της ΝΔ έχασε κάτι που είχε κερδίσει χωρίς να έχει χρίσμα.

Ο Στέλιος Αγγελούδης ως δήμαρχος έχει πεδίο δόξης λαμπρό για να αξιοποιήσει τους πραγματικούς αλλά και τους συμβολικούς πόρους της πόλης μας. Φαντάζομαι π.χ μια από τις πρώτες αποφάσεις της διοίκησης του να είναι η κατάργηση του πάρκιγκ στο Πάρκο Ελευθερίας.

Η νέα διοίκηση που θα προκύψει θα πρέπει να φροντίσει από μόνη της να κρίνεται καθημερινά, από 1/1/24, το πρόγραμμα της να αναρτηθεί  δημόσια και οι ενεργοί πολίτες να μπορούν ελέγχουν και να πιστοποιούν την πρόοδο και την εκπλήρωση των υποσχέσεων.  Η δημόσια λογοδοσία, η διαβούλευση και οι ανοικτοί δημοτικοί προϋπολογισμοί είναι πρακτικές που εφαρμόζονται σε εκατοντάδες δήμους της Ευρώπης, καιρός να γίνουν πράξη και στην χώρα μας.

Ο Στέλλιος Αγγελούδης δεν ήθελε το χρίσμα του ΠΑΣΟΚ αν και θα μπορούσε να το έχει εύκολα. Ήξερε πως γενικά τα χρίσματα δεν βοήθησαν όσους δεν τα χρειαζόταν και εδώ ίσως να αδικήθηκε η υποψηφιότητα του Σπύρου Πέγκα που επέλεξε να λάβει το χρίσμα από τον ΣΥΡΙΖΑ σε μια εποχή που ο ΣΥΡΙΖΑ ψάχνει το δρόμο του. Παραγνώρισε το γεγονός πως και στην προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση η υποψήφια με το χρίσμα του ΣΥΡΙΖΑ  Κ. Νοτοπούλου είχε καταταγεί μόλις 4η ακυρώνοντας ένα από τα εξαιρετικά πολιτικά χαρακτηριστικά του το τεχνοκρατικό τους προφίλ.

Για την Καλαμαριά

Στην Καλαμαριά η Χρύσα Αράπογλου κέρδισε γιατί αγαπά την Καλαμαριά με ένα τρόπο που δεν αφήνει περιθώρια για αμφισβήτηση. Υπήρξε η νεαρότερη εκλεγμένη δημοτικής σύμβουλος στην ιστορία των εκλογών τοπικής αυτοδιοίκησης στο ξεκίνημα την πολιτικής της καριέρας.  Από εκεί ξεκίνησε και εκεί επέστρεψε και η γνησιότητα και η αλήθεια των λόγων της δεν μπορούσαν να αμφισβητηθούν από κανένα.

Η Χρύσα την οποία εκτιμώ (και στην οποία οφείλω και ένα μεγάλο κομμάτι της δημοσιογραφικής μου ύπαρξης) αγαπάει την Καλαμαριά με πάθος και αυτό είναι ικανή και αναγκαία συνθήκη για να είναι καλή δήμαρχος.

Για το Θαλάσσιο Μέτωπο

Και ξεχώρισα να μιλήσω για τη Χρύσα Αράπογλου και τον Στέλλιο Αγγελούδη όχι μόνο λόγω της προσωπικής μου εκτίμησης αλλά γιατί οι δυο Δήμοι στους οποίους θα ηγούνται από 1/1/24 αν ενώσουν τα θαλάσσια τους μέτωπα μπορούν να δημιουργήσουν μια αναπτυξιακή, περιβαλλοντική και ανθρωποκεντρική όαση που θα δώσει ποιότητα στην ζωή μας. Από τον προβλήτα ένα ως τη Μίκρα, παλιά και η νέα παραλία, το Μέγαρο, το Καραμπουρνάκι, η Μαρίνα της Καλαμαριάς να ενοποιηθούν σε ένα οικιστικό σύνολο που να αποτελέσει όχημα που θα μας πάει στο μέλλον. Εύχομαι να το τολμήσουν.

Στο δια ταύτα, δεν πάμε και όπου βγει αλλά  πάμε παρακάτω και έχουμε το νου μας…