Η πανδημία απαιτεί μέτρα και όχι δημόσιες σχέσεις από τον Δήμο Θεσσαλονίκης
Η πραγματικότητα δείχνει ότι τελικά από τα δημοτικά τέλη απαλλάσσονται μόνο οι επιχειρήσεις που έκλεισαν ή ανέστειλαν λειτουργία υποχρεωτικά.
Λέξεις: Μιχάλης Μήττας*
Σε περιόδους μείζονος κρίσης, όπως η πανδημία COVID – 19, απαιτείται συναίνεση, ήπιοι τόνοι και συνεργασία των πολιτικών δυνάμεων. Απαιτείται όμως και η λήψη θαρραλέων μέτρων, σε κάθε επίπεδο δημόσιας εξουσίας, τόσο στο πεδίο προστασίς της δημόσιας υγείας όσο και σε εκείνο της αντιμετώπισης των κοινωνικών και οικονομικών συνεπειών. Και αν η Κυβέρνηση έδειξε έγκαιρα, όπως τουλάχιστον έως τώρα φαίνεται, να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες για την προστασία της δημόσιας υγείας, δυστυχώς οι δημότες της Θεσσαλονίκης δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για την τοπική αυτοδιοίκηση.
Από τον Μάρτιο και ενώ η χώρα εισέρχονταν σταδιακά σε lock down, η διοίκηση του Δήμου Θεσσαλονίκης ανακοίνωσε την λήψη μέτρων, στα οποία περιλαμβάνονταν κυρίως η απαλλαγή δημοτικών τελών σε επιχειρήσεις, η μείωση των τελών χρήσης κοινόχρηστων χώρων, η απαλλαγή των τροφείων σε παιδικούς σταθμούς και η χαλάρωση των ελέγχων της δημοτικής αστυνομίας (!). Άλλο όμως οι διακηρύξεις και άλλο η πραγματικότητα. Η πραγματικότητα λοιπόν δείχνει ότι τελικά από τα δημοτικά τέλη απαλλάσσονται μόνο οι επιχειρήσεις που έκλεισαν ή ανέστειλαν λειτουργία υποχρεωτικά.
Συγκρίνοντας την από 8-4-2020 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου με τις δημοσιευθείσες ΠΝΠ, προκύπτει με σαφήνεια ότι από τα δημοτικά τέλη δεν απαλλάσσονται οι «σημαντικά πληττόμενες» επιχειρήσεις, οι οποίες αν και αναγνωρίζονται ως δικαιούχοι ενίσχυσης από την Κυβέρνηση, τελικά δεν λαμβάνουν καμία βοήθεια από τον Δήμο. Αν και είναι η πλειοψηφία των επηρεαζόμενων επιχειρήσεων, δεν τυγχάνουν ούτε συμβολικής προστασίας. Η πραγματικότητα δείχνει επίσης ότι, σύμφωνα με την από 24-2-2020 (όπως ισχύει) τα τέλη χρήσης κοινοχρήστων χώρων δεν μειώθηκαν. Αν και οι επιχειρήσεις που καταλαμβάνουν τους κοινόχρηστους χώρους καταβάλλοντας το σχετικό τέλος, δεν δύνανται να τους αξιοποιήσουν από τα μέσα Μαρτίου, θα υποχρεωθούν να καταβάλουν το σχετικό τέλος, έστω με παράταση της προθεσμίας.
Η πραγματικότητα δείχνει, τέλος, ότι βάσει εισήγησης της αρμόδιας δημοτικής επιτροπής δικαιούχοι απαλλαγής τροφείων είναι επί της ουσίας μόνο οι υπερπολύτεκνοι, ήτοι οι έχοντες περισσότερα από 6 τέκνα, καθώς και ορισμένες ειδικές κατηγορίες (πχ ορφανά, ανάδοχοι από Αγ. Στυλιανό). Και όμως, οι δημοτικοί παιδικοί σταθμοί έχουν αναστείλει την λειτουργία τους δυνάμει της από 20-3-2020 ΚΥΑ.
Πέραν τούτων, η διοίκηση του Δήμου προκάλεσε την «σφράγιση» της νέας παραλίας, ενός χώρου που με διαφορά σε σχέση με όλους τους άλλος δημοτικούς παρέχει την αναγκαία έκταση ώστε να αποφεύγεται ο συνωστισμός των εκεί αθλούμενων, στηριγμένη σε ρεπορτάζ που αποδείχθηκαν ψευδή, αντί της προσήκουσας συνεργασίας με τις συναρμόδιες αρχές (πχ ΕΛΑΣ). Η κίνηση αυτή έδωσε έντονη δημοσιότητα στον Δήμαρχο, χωρίς όμως να είναι δεδομένη η οποιαδήποτε θετική συμβολή της στην προστασία της δημόσιας υγείας. Παράλληλα δε, εστίασε τις δυνάμεις της σε ακόμα μια καμπάνια αυτοπροβολής, η οποία πλέον έχει αγγίξει το σημείο εμφάνισης των μισών αντιδημάρχων ακόμα και σε απλά έργα απομάκρυνσης παραπηγμάτων. Όσο όμως συναίνεση απαιτεί η κρίση, άλλο τόσο απαιτεί και εγκράτεια.
Αντίθετα, η δική μας κριτική είναι εποικοδομητική. Αν και βρισκόμαστε στον δεύτερο μήνα της πανδημίας, υπάρχει ακόμα χρόνος ο Δ. Θεσσαλονίκης να αποδείξει στους δημότες ότι είναι χρήσιμος, ότι ειλικρινά επιθυμεί να αποτελέσει ουσιαστικό στήριγμά τους στην παρούσα κρίση, όπως άλλωστε πράττουν πολλοί άλλοι, ακόμα και γειτονικοί Δήμοι. Τα ελάχιστα μέτρα που πρέπει να ληφθούν άμεσα, πρέπει να περιλαμβάνουν ενδεικτικά:
1. Απαλλαγή δημοτικών τελών καθαριότητας και φωτισμού για σημαντικά πληττόμενες επιχειρήσεις, αλλά κατοικίες εργαζομένων των οποίων οι συμβάσεις εργασίας έχουν ανασταλεί στα πλαίσια των σχετικών ΠΝΠ.
2. Μείωση των τελών χρήσης κοινοχρήστων χώρων, αναλογικά για το διάστημα που εφαρμόζονται τα μέτρα αναστολής λειτουργίας των σχετικών επιχειρήσεων και περιορισμού της κυκλοφορίας πολιτών.
3. Πλήρης απαλλαγή γονέων και σπουδαστών από τροφεία και δίδακτρα υπέρ παιδικών σταθμών και λοιπών οργανισμών (δημοτικά γυμναστήρια, ωδεία κλπ) κατά το διάστημα αναστολής λειτουργίας τους.
4. Αναστολή διαδικασιών αναγκαστικής είσπραξης οφειλών δημοτών και επιχειρήσεων προς τον Δήμο και τα νομικά πρόσωπα αυτού κατά το διάστημα των περιοριστικών μέτρων. 5. Άμεση εξέταση του συνόλου των αιτήσεων χορήγησης ενίσχυσης που εκκρεμούν ενώπιον της κοινωνικής υπηρεσίας του Δήμου και αντίστοιχης επιτροπής, με στόχο την ταχεία ενίσχυση των δικαιούχων. Έκτακτη αύξηση του σχετικού κονδυλίου του προϋπολογισμού ενόψει των αυξημένων αναγκών. Στην αύξηση αυτή δύναται να συμβάλλει και η διακοπή επιχορήγησης αθλητικών σωματείων, δεδομένης της αναστολής λόγω COVID – 19 και των σχετικών διοργανώσεων.
Προφανώς, στόχος δεν είναι μόνο η αποφυγή μείζονος ανθρωπιστικής κρίσης αλλά και η ουσιαστική υποστήριξη της επιχειρηματικότητας και της αγοράς της πόλης, ενόψει διαφαινόμενης ύφεσης. Εν προκειμένω επομένως, η άσκηση οργανωμένης κοινωνικής πολιτικής είναι ταυτόχρονα και αναπτυξιακή πολιτική. Είναι όμως και πολιτική ουσίας, σε αντίθεση με την πολιτική των δημοσίων σχέσεων. Μένει να δούμε τι πραγματικά θα προτιμήσει η διοίκηση του Δήμου Θεσσαλονίκης.
*Δικηγόρος, υπεύθυνος ομάδας εργασίας Οικονομικών του συνδυασμού «ΠΟΛΗχρωμη Θεσσαλονίκη»
