Η παραίτηση της Καλυψώς Γούλα και μερικές σκέψεις για τις επερχόμενες δημοτικές εκλογές

Η θέση του Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου, όπως και κάθε δημόσια θέση, προϋποθέτει ωριμότητα, ευθύνη, συνέπεια. Δεν εγκαταλείπουμε το πλοίο επειδή δεν μας βγήκε το μελλοντικό υπερφίαλο και αδύναμο σχέδιο. Δεν μπλέκουμε τις μελλοντικές μας φιλοδοξίες με το καθήκον στον παρόντα χρόνο.

Ο δήμαρχος δεν προετοίμασε διάδοχη κατάσταση. Εγώ το ζητούσα και το συζητούσα. Είχα και έχω την πεποίθηση ότι έχουμε πολύ ικανά δεύτερα, τρίτα και… πέμπτα στελέχη. Πολύ ικανά και εργατικά και προβεβλημένα. Κανένας όμως και καμιά δεν θα μπορούσε «να ενώσει και να κερδίσει» ώστε να βγει δήμαρχος.

Οι εκλογές στην Πρωτοβουλία ήταν λάθος εξαρχής και θα έπρεπε να είχαμε αποδεσμευτεί ώστε ο καθένας να τραβήξει τον δρόμο του. Η μη ύπαρξη της Πρωτοβουλίας ή η εκλογή Ταχιάου δεν ρίχνει την πόλη στα σκοτάδια. Η Πρωτοβουλία και ο Γιάννης Μπουτάρης έβαλαν τον πήχυ ψηλά σε μία σειρά θεμάτων και κανείς εκ των πιθανών δύο δημάρχων δεν μπορεί να κάνει πίσω στα κεκτημένα. Δεν είμαστε στο 2010. Η Πρωτοβουλία δείχνει την κατεύθυνση: εξωστρέφεια, το δημαρχείο ανοιχτό στην πόλη για κάθε εκδήλωση και για κάθε ομάδα, έμφαση στην κοινωνική πολιτική, ανάδειξη της ιστορίας της πόλης, σεβασμός στην ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, συνεργασίες, κινητοποίηση για μικρές επιχειρήσεις, δημιουργική αξιοποίηση των εθελοντών με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, άνοιγμα στα Βαλκάνια και τον κόσμο, Δημήτρια που μας απάλλαξαν από τους ατζέντηδες και την κακογουστιά, αναβάθμιση του Ανοιχτού Πανεπιστημίου του Δήμου, τακτοποίηση των οικονομικών… Δεν χρειάζεται, βεβαίως, να συνεχίσει η Πρωτοβουλία να υφίσταται ως παράταξη για να συνεχίσουν όλα αυτά.

Αντί να εκτιμήσουμε πώς θα διασφαλιστεί συνέχεια όχι ημών ως προσώπων αλλά των κατακτήσεων αυτών, διάφοροι υποψήφιοι (τα «περίεργα ζώα» που λέει και ο φίλος και συνοδοιπόρος Νίκος Φωτίου) ο καθείς και το «μαγαζάκι» του. Η δεξιά διασπασμένη, η κεντροαριστερά διασπασμένη, διάφοροι περίεργοι που μας ταλαιπωρούν με τις υποψηφιότητές τους, ένα μπάχαλο.

Η πόλη πρέπει να συνεχίσει τον δρόμο που χάραξε η Πρωτοβουλία. Και αυτό δεν σημαίνει ότι όποιος θέλει μπορεί να είναι υποψήφιος! Η πολιτική χρειάζεται ευφυία, πολιτικό αισθητήριο και υποχωρήσεις. «Σοφή στους σοφούς είναι η στάση» μας λέει ο επινοημένος φιλόσοφος κ. Κόινερ του Μπρέχτ. Τα «μαγαζάκια» πρέπει να μαζευτούν με βάση τον ιδεολογικό τους προσανατολισμό στους υποψήφιους που εγγυώνται αυτήν τη συνέχεια. Αυτό είναι το διακύβευμα των επερχόμενων εκλογών και όχι τα προσωπικά μας πάθη.

Και, τέλος, μία παρατήρηση μη-πολιτική (αλλά μήπως και «το προσωπικό δεν είναι πολιτικό»); Όλοι αυτοί οι υποψήφιοι χωρίς ελπίδα, δεν έχουν φίλους να τους συμβουλεύουν;