Ο παραλυτικός φόβος στις ζωές μας

Απόψε ήταν η Βαρκελώνη. Ένα ξέγνοιαστο απόγευμα στο δημοφιλέστερο σημείο της χώρας. Στη Ράμπλας. Πρίν ήταν η Γαλλία, η Σουηδία, η Γερμανία, η Αγγλία. Στη δική τους μόδα είναι τα φορτηγάκια. Που πέφτουν πάνω σε ανυποψίαστα πλήθη. Άνθρωποι που συμπαθούν τον ISIS πανηγυρίζουν στα social media από το απόγευμα για αυτό που συνέβη. Οι υπόλοιποι παρακολουθούμε μουδιασμένοι. Πως ένα εργαλείο της καθημερινής μας ζωής, ένα αυτοκίνητο δηλαδή μετατρέπεται σε απειλή, σε όπλο μαζικής καταστροφής. Χωρίς καμία εκπαίδευση, ούτε στρατόπεδα στη Συρία και το Ιράκ. Βλέπεις απλά ένα βίντεο και μετά παίρνεις το ρίσκο απλά να το κάνεις, οπουδήποτε στον κόσμο. Από ένα μπαρ στην Μπουρκίνα Φάσο μέχρι ένα εμπορικό δρόμο στις ΗΠΑ.

Τα βίντεο πριν λίγο καιρό  από τη νύχτα στο Λονδίνο, των ανθρώπων που ένα τυπικό καλοκαιρινό ξέγνοιαστο Σαββατόβραδο στο κέντρο της πόλης τους, απολαμβάνουν την ευδαιμονία ενός εστιατορίου και ξαφνικά βρίσκονται υπό τα παραγγέλματα αστυνομικών που ουρλιάζουν και τους διατάζουν να ξαπλώσουν κάτω. Τρομαγμένοι στην πόλη τους στο πάτωμα και τα όπλα της αστυνομίας  τους ακολουθούν είναι νομίζω αποκαλυπτικά του τι ζούμε. Είναι η βιντεοσκοπημένη απόδειξη του τέλους της βεβαιότητας.

 

Υπάρχει ένα άλλο βίντεο στο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης πέρσι αντιπροσωπευτικό επίσης. Άνθρωποι κρύβονται πίσω από ντάνες ακριβών ρούχων στα duty free ενώ στο βάθος ακούγονται ουρλιαχτά και πυροβολισμοί. Η αντίφαση των ημερών μας. Η ανάγκη για συνέχιση της ζωής από τη μια, της κανονικότητας, και η μόνιμη απειλή από την άλλη.

Το ίδιο είχε συμβεί στην καρδιά της Γερμανίας. Στο σύμβολο της ευδαιμονίας. Της χαράς. Σε μια χριστουγεννιάτικη αγορά στο Βερολίνο. Ένα φορτηγό σκόρπισε το θάνατο στους ανυποψίαστους θαμώνες της αγοράς. Που το μόνο που ήθελαν ήταν να γιορτάσουν.

Αεροδρόμια  και εστιατόρια στην Κωνσταντινούπολη ή τις Βρυξέλλες, θέρετρα στην Αφρική, στάδια στη Γαλλία, γειτονιές σε παρισινά προάστια ή gay club στο Ορλάντο, χριστουγεννιάτικες αγορές στο Βερολίνο. Γέφυρες στο Λονδίνο. Στάδια με συναυλίες στο Μάντσεστερ. Τα ενώνει ένα κοινό συναίσθημα. Η απειλή. Μια ανθρώπινη σκιά σε ένα δρόμο των Βρυξελλών, ένα παρισινό προάστιο, ένα φορτηγό σε μια γερμανική πόλη προκαλεί πανικό. Ένα post στο fb ενός ανθρώπου με αραβικό όνομα σπέρνει το χάος. Το σίγουρο είναι πως ζούμε πια τον ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΠΟΛΕΩΝ. Το πιο εφιαλτικό από τα σενάρια των ταινιών, όσα υπόσχονται οι προκηρύξεις των ακραίων τρομοκρατών, των παρανοϊκών οργανώσεων.

Ο κόσμος  ζει στη σκιά του πιο παραλυτικού αισθήματος. Του φόβου. Η ζωή έχασε για πάντα την κανονικότητα της. Τη ροή της. Τα αυτονόητα δεν είναι πια αυτονόητα. Το ταξίδι, η μετακίνηση, ένας ποδοσφαιρικός αγώνας, το παιχνίδι ενός παιδιού στο πάρκο, μια χαλαρή βραδινή μπίρα με φίλους.

Η διαρκής απειλή κάνει την καχυποψία να φωλιάζει στις καρδιές των ανθρώπων, ο φόβος τρώει τα σωθικά. Οι πάντες γίνονται εν δυνάμει ύποπτοι, εχθροί. Κάθε μέρα εμπρηστικά άρθρα και τοποθετήσεις χωρίζουν τους ανθρώπους σε βαρβάρους και δικούς μας. Βάζουν τα όρια ανάμεσα στον Άλλον και Εμάς.

Η παράνοια των ανατριχιαστικών απειλητικών βίντεο που τροφοδοτεί το Ισλαμικό Κράτος κάθε μέρα τα κανάλια, τα social media, πετυχαίνουν το στόχο τους. Οι μεγαλουπόλεις αδειάζουν από τουρίστες.

Κάθε τόπος γίνεται μια δυνητική Καμπούλ. Συλλαμβάνονται Τζιχαντιστές υπέρ-άνω πάσης υποψίας, καταδιώκονται στα Βαλκάνια, κρύβονται στην κεντρική Ευρώπη. Δυο οικογένειες στην Αυστρία άφησαν λέει τις ζωές τους και πήγαν με τα παιδιά τους στη Ράκα να ζήσουν ως Τζιχαντιστές. Η παράνοια δεν έχει τέλος.

H νέα τάξη πραγμάτων θυμίζει κάθε μέρα και περισσότερο τη ρευστότητα πριν το μεγάλο πόλεμο. Και ας μη θέλουμε να το παραδεχτούμε. Και τότε η απειλή ήταν ρευστή και κυρίαρχη, κάτι κακό ερχόταν. Το επόμενο μεγάλο τιμωρητικό χτύπημα, προληπτικά θα είναι σε έναν ακόμα που θα ονομαστεί ως δύναμη του Κακού. Πιθανά το Ιράν. Καθώς η Δύση αδυνατεί να αντιμετωπίσει την ασύμμετρη απειλή που είναι πλέον διάσπαρτη θα συνεχίσει να χτυπάει ολόκληρα κράτη, να διαλύει τις ζωές λαών και ο φαύλος κύκλος του μίσους και της βίας θα συνεχίζεται εσαεί. Από το πρωϊνό της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 στη Νέα Υόρκη μέχρι σήμερα τα επεισόδια αυτού του εφιαλτικού κύκλου του αίματος έχει μόνο άσχημες εξελίξεις, που ούτε οι σεναριογράφοι του Homeland δεν θα μπορούσαν να γράψουν.

Η απώλεια της ασφάλειας γίνεται παγκόσμια κατάσταση. Πουθενά δεν είσαι σίγουρος. Φοβάσαι. Τρέμεις στη ιδέα ότι αυτό που συμβαίνει σε αφορά. Σε απειλεί. Και όσο φοβάσαι γίνεσαι ευάλωτος. Γίνεσαι αναγκαστικά υποχείριο. Μέρος αυτού του ανατριχιαστικού παιχνιδιού που ορίζει τον κόσμο από την αρχή. Τους διευκολύνεις.

Διαβάστε επίσης: Όσο φοβάσαι τους διευκολύνεις