H παράλογη ακρίβεια

Πριν από ένα μήνα βρισκόμασταν σε ένα ταξίδι στη Σικελία. Το κόστος ενοικίασης αυτοκινήτου για μια εβδομάδα ήταν 139 ευρώ και ο ακριβότερος καφές που πλήρωσα, στην πλατεία της Ταορμίνα ήταν δύο και μισό ευρώ ένας καπουτσίνο. Η ίδια λογική τιμών επικρατούσε στα περισσότερα πράγματα που χρειάστηκε να αγοράσουμε, στο φαγητό κλπ.

Αύγουστος στην Ελλάδα. Αγόρασα προχθές τον ίδιο καφέ σε μια ελληνική παραλία. Στο πόδι. Στην άμμο. Χωρίς να κάθομαι σε κάθισμα τους. Μου ζήτησαν 4,5 ευρώ και περίμενα περίπου 3 λεπτά την απόδειξη. Με παρακάλια την πήρα.

Ένα ζευγάρι φίλων νοίκιασε αυτοκίνητο στη Σίφνο, το ίδιο που νοίκιασα και γω στην Ιταλία, τις ίδιες μέρες, 290 ευρώ.

Συζητώντας με μια συγγενή μας που κατοικεί μόνιμα στη Γερμανία και κάνει διακοπές στη Χαλκιδική, διαπιστώνω ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνο δικό μου. Ένα πακέτο μπισκότα, το ίδιο που παίρνουμε στην Κολωνία 1,60 εδώ το πουλάνε 3,10 μου λέει.

Μια μακαρονάδα σε ένα εστιατόριο που δεν το λες γκουρμέ ακριβώς την πλήρωσαν 17 ευρώ. Ενώ ακόμα και τα κασέρια, το τυρί, είναι τουλάχιστον πέντε ευρώ πάνω από την τιμή που το βρίσκουν στη Γερμανία. Τα ελληνικά τυριά. Στο κρεοπωλείο της Χαλκιδικής που ψωνίζω μια γραβιέρα κοστίζει 15 ευρώ το κιλό. Οι πιο πολλοί την κοιτούν κανείς δεν αγοράζει. Ακόμα και τα πιο καθημερινά πράγματα. Το γάλα, ένα παγωτό το καλοκαίρι. Ένα μπουκάλι φρέσκο γάλα στη Χαλκιδική μπορεί να το πληρώσεις μέχρι και 2,5 ευρώ χαλαρά.

Η Ελλάδα είναι μια απαράδεκτα ακριβή χώρα, αυτό είναι γεγονός. Ακόμα και στα προϊόντα που παράγει, λόγω των εξωφρενικών φόρων και προσαυξήσεων οι τιμές βρίσκονται στο θεό.

Όμως γίνεται ακόμα ακριβότερη το καλοκαίρι, αφού στους παραθεριστικούς οικισμούς οι άνθρωποι παθαίνουν μια φρενίτιδα. Να σε εκπλήξουν και να σε στείλουν με εγκεφαλικό κάθε φορά που πηγαίνεις να πληρώσεις ανυποψίαστος και δεν φαντάζεσαι τι πρόκειται να συμβεί.

Η αίσθηση του ότι πουλάμε το ελληνικό καλοκαίρι χρυσάφι συνυπάρχει μοναδικά με το αίσθημα της κοροϊδίας, της απαξίωσης της νοημοσύνης, της αυθάδειας. Όταν λες σε κάποιον ότι το πουλάει μιάμιση φορά πάνω από τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες το πολύ πολύ να σου απαντήσει, να πας εκεί διακοπές.

Το χειρότερο από όλα είναι όταν ανοίγεις συζήτηση με ξένους και αδυνατείς να τους εξηγήσεις το λόγο και το πως τα καταφέρνει κάποιος να επιβιώνει με αυτή την ακρίβεια.

Ξέρω υπάρχουν συνεργεία που ελέγχουν την αισχροκέρδεια, τη φοροδιαφυγή, κλπ κλπ. Όπως υπάρχουν και αλέρτ, ομάδες ανθρώπων σε περιοχές που έχουν γίνει άτυπα στα social media και ειδοποιούν ο ένας τον άλλον μόλις σκάσει ένα τέτοιο συνεργείο ελέγχου. Και το κρυφτούλι συνεχίζεται. Και όσο η παράλογη φορολόγηση θα εξακολουθεί, και όσο η λογική της αρπαχτής θα φωλιάζει στις καρδιές όσων θέλουν να ζήσουν με τα λεφτά τριών μηνών όλο το χρόνο, ο φαύλος κύκλος θα συνεχίζεται…