Πάρε ένα φυλλάδιο…

Πάρε ένα φυλλάδιο! Το πεζοδρόμιο κεντρικού δρόμου που ενώνει την Ανατολική Θεσσαλονίκη με την Καλαμαριά, από το ύψος της Περιφέρειας μέχρι την περιοχή Βότση είναι η επιλογή αρκετών υποψηφίων για τις προσεχείς εκλογές για να αφήνουν τα φυλλάδια και τις κάρτες τους διάσπαρτα από δω κι από εκεί. Δεν θα έλεγα ότι υπάρχει ποικιλία, καθώς ορισμένοι υποψήφιοι μονοπωλούν το ενδιαφέρον.

Για πολλούς μπορεί να είναι αδιάφορη εικόνα. Προσπερνούν σκεπτικοί και δεν δίνουν σημασία. Άλλοι βλέπουν την κατάσταση συνειδητά και τους φαίνεται μια λάθος έως και αντιπροσωπευτική εικόνα. Αντιπροσωπευτική για αυτούς που διεκδικούν ψήφο για να κυβερνήσουν. Όταν εμφορούνται από την παλαιοκομματική λογική της ρύπανσης μιας πόλης απλώς και μόνο για να διαφημιστούν και παράλληλα εξαγγέλλουν καθαριότητα και συμμάζεμα, τότε ο πολίτης μπερδεύεται. Η κοινή λογική λέει «θέλεις να καθαρίσεις την πόλη, αλλά εκ των προτέρων τη βρωμίζεις με φυλλάδια και κάρτες; Αυτό δεν βγάζει νόημα».

Αν δεν θέλει κάποιος να μιλήσει για παλαιοκομματική νοοτροπία, τότε μπορεί να μιλήσει για ζήτημα συνείδησης. Πώς στη συνείδηση υποψηφίων πολιτευτών ο δημόσιος χώρος που δεν προβλέπεται για διαφήμισή τους, αλλά για περπάτημα, μπορεί να μετατραπεί σε κακόγουστη βιτρίνα δίπλα σε σπασμένα και βρώμικα πλακάκια. Δεν υπάρχει κανένας ενδοιασμός να αφήσουν χαρτιά που κανένας δεν θα σκύψει να σηκώσει, πόσο μάλλον να διαβάσει. Απλώς θα μείνουν εκεί να βρωμίζουν το πεζοδρόμιο.

Η ιδέα είναι ο περαστικός να δει ένα πρόσωπο και τίποτε περαιτέρω. Ούτε πρόγραμμα, ούτε θέσεις. Πιστεύει κάποιος στα επιτελεία αυτών των υποψηφίων ότι αυτό έχει αποτέλεσμα; Υπάρχει έρευνα που λέει ότι το να βρωμίζουν τα πεζοδρόμια με φυλλάδια και κάρτες τούς φέρνει ψηφοφόρους; Αν ναι, τότε πάω πάσο. Κλείνοντας, υπάρχει και κάτι που λέγεται οικολογία. Τόση σπατάλη χαρτιού σε κάθε εκλογές για διαφήμιση σε έναν κόσμο που ζει διαρκώς με μια οθόνη δεν έχει νόημα.

Ίσως θα ήταν καλύτερα, μέσα σε όλα τα μέτρα που εξαγγέλλονται για τη σωτηρία του περιβάλλοντος να προβλεφθεί και περιορισμός, έως και απαγόρευση των φυλλαδίων. Δεν συγκινούν κανέναν, αντιθέτως αποτελούν τόνους χαρτιού που κυρίως καταλήγει στα σκουπίδια.