Ο Πατέρας Αθηναγόρας γράφει για τις εικόνες της δικής του Θεσσαλονίκης

Λέξεις: Αρχιμανδρίτης Αθηναγόρας Θ. Λουκατάρης | Υπεύθυνος λειτουργίας στον «Φάρο του Κόσμου»

Δυνατές εικόνες από το βυζαντινό παρελθόν της πόλης μας αναδύονται μέσα από τις διαδρομές της παιδικής μου μνήμης, θαμπωμένες από την ομίχλη της Άνω Πόλης και φορτωμένες με σκληρές αντιθέσεις, καθώς τα ταπεινά χαμόσπιτα γαντζώνονται από τα αγέρωχα τείχη που με γέννησαν, για να αντέξουν την προκλητική αναίδεια του μπετόν, ενώ οι αποφασισμένοι για επιβίωση ένοικοί τους επιχειρούν «ένα άλμα μεγαλύτερο από τη φθορά».

Κουβαλώντας τα Κάστρα μέσα μου όπως τα έβλεπα σαν παιδί από το μπαλκόνι μου, μπερδεύοντας το παραμύθι με την πραγματικότητα, δεν μπορούσα παρά να είμαι ένας σύγχρονος ιππότης για τη Θεσσαλονίκη, που έβγαλε τη δύσκαμπτη σφυρηλατημένη πανοπλία του για να φορέσει το ευέλικτο ράσο της διακονίας συνοδοιπόρος μ’ αυτούς που πολεμούν την αδικία με έργα.

Η Θεσσαλονίκη στη μακραίωνη ιστορία της υποδέχεται ταξιδευτές, εμπόρους και φοιτητές, πρόσφυγες και οικονομικούς μετανάστες που αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον.

Συντηρώντας τον έντονα πολυπολιτισμικό της χαρακτήρα που ευνοεί την ειρηνική συνύπαρξη όλων των κοινοτήτων μέσα από τον αλληλοσεβασμό και την καλή συνεργασία, επιχειρεί να ξεπεράσει τον διαχρονικό τίτλο της δεύτερης πόλης και να εμπεδώσει τον ρόλο της πρωτεύουσας σε πανανθρώπινες κατακτήσεις που δεν περιορίζονται γεωγραφικά.

Ωστόσο, πέρα από τις λαμπερές περιοχές με τους πολυπράγμονες επιχειρηματίες και τους δραστήριους επαγγελματίες, υπάρχουν κάτι ξεφτισμένες γωνιές με ξεχασμένες από την πολιτεία ψυχές, που δεν τις φτάνουν ποτέ οι εξελίξεις των καιρών και οι κατακτήσεις των εποχών, παρά μόνο το μακρύ και ισχνό χέρι της φιλάνθρωπης κοινωνίας που προσφέρει επιδεικτικά και από απόσταση ασφαλείας −για να μη μολυνθεί− τα παχουλά ψίχουλά της σ’ αυτούς που δεν αντέχει να έχει ομοτράπεζούς της. Σ’ αυτές τις σκοτεινές γειτονιές με τα ξεθωριασμένα όνειρα οφείλαμε να θεμελιώσουμε έναν άλλο Λευκό Πύργο, νοητό, για να φωτίσει τα βήματα των παιδιών και να τους δείξει τον δρόμο με τις ευκαιρίες που δεν είχαν ποτέ.

Πιστεύοντας ακράδαντα ότι η Θεσσαλονίκη με τον φυσικό της πλούτο, τη θάλασσα και το λιμάνι της, με το ενεργειακό της πλεονέκτημα και τις επενδυτικές της προοπτικές στον τουρισμό, την εκπαίδευση και την υγεία, έχει τη δυνατότητα να ξεχωρίσει σε παγκόσμια κλίμακα, επενδύουμε με εμπιστοσύνη στα ξεχασμένα παιδιά της, που αποδεικνύονται από τα πιο αναπάντεχα ελπιδοφόρα κεφάλαιά της.

*Το κείμενο γράφτηκε για το επετειακό τεύχος των 30 χρόνων της parallaxi.