«Πειράζοντας τον Νταλάρα» (ποτέ δεν ξέρεις πώς θα αντιδράσει!…)
Είναι Καλλιτέχνης και είναι…με άποψη. Ο ίδιος άλλωστε λέει: «Εγώ δεν έκανα τίποτα. Από το 1969 μέχρι σήμερα είμαι ο ίδιος»
Δεκέμβρη του 2023, κυκλοφόρησε διαδικτυακά κατ’ αρχήν, ως συνήθως πια, μια ωραία μουσική ιστορία, ένα ενδιαφέρον κι ελκυστικό «πείραμα-πείραγμα» παλαιότερων τραγουδιών του Γιώργου Νταλάρα.
Δεν ήταν καινοφανές, συμβαίνει χρόνια στην παγκόσμια δισκογραφία, συνέβη με συνθέτες μας, από Χατζιδάκι και Θεοδωράκη, ως Μαρκόπουλο και Λοΐζο, και κορυφαίους ερμηνευτές/τριες όπως με την Χάρι Αλεξίου- που προκάλεσε πολύ θόρυβο με τη συμμετοχή του Lex- και σχεδόν ταυτόχρονα με τον Νταλάρα.
Έλα όμως που ο τίτλος «Πειράζοντας τον Νταλάρα» δεν έμεινε μονάχα σε επίπεδο δισκογραφίας αλλά, εξ αιτίας δηλώσεων του καλλιτέχνη πήρε τις τελευταίες μέρες πανελλήνια προβολή και φυσικά, πολύ σχολιασμό, θετικό κι αρνητικό.
Πώς έχει η ιστορία; Στην εκπομπή «Χαμογέλα πάλι» ο Νταλάρας ανέφερε – ως «παραδείγματος χάριν»- ονομαστικά καλλιτέχνες του τραγουδιού για να εκφράσει την δυσαρέσκειά του στη «life style» διασκέδαση και τη συμμετοχή διάσημων ονομάτων αυτού του χώρου σε διαφημίσεις.
Αυτό προκάλεσε ασφαλώς το αδηφάγο ενδιαφέρον των εκπομπών που έχουν αποκλειστικό περιεχόμενο – και με τηλεθέαση και με ακροαματικότητα, κακά τα ψέματα, προφανώς και γι’ αυτό υπάρχουν- τα gossip, τα κουτσομπολιά για τις «διασημότητες», την αναπαραγωγή της “glamour” νύχτας την ημέρα, πρωί και μεσημέρι, για όλες/ους εμάς, που η ανεργία ή το μικρό μεροκάματο δεν φτάνει για νύχτα και χαιρόμαστε να ζούμε ψευδαίσθηση συμμετοχής στα πάθη, τις ίντριγκες, τους έρωτες και χωρισμούς τους, τις ιδιαίτερες στιγμές τους, τις κόντρες και τις αγκαλιές τους μέσα από την εικόνα…
Και έστειλαν έξω από την εκπομπή του Νίκου Μπογιόπουλου με τους Γιώργο Νταλάρα και Ανδρέα Κατσιγιάννη για τον Βασίλη Τσιτσάνη, να καραδοκούν την έξοδο του καλλιτέχνη, τα μικρά, ανενημέρωτα, διψασμένα ή και με μόνη εντολή απλώς για το ρεπορτάζ «πουλάκια» (αγνώστων αμοιβών, ωρών και σχέσεων εργασίας) να υποβάλουν τη Μία και Μόνη ερώτηση που τους ζήτησαν: Να σχολιάσει τα περί Ρέμου και Αργυρού ενώ λίγα μόλις λεπτά πριν μιλούσε για τον Βασίλη Τσιτσάνη.
Για τον οποίο, αν μη τι άλλο, όχι αφιέρωσε συναυλίες κι εκδηλώσεις αλλά έχει βγάλει ένα τριπλό CD (από συναυλία- αφιέρωμα στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών το 2001) κι έζησε τις ευλογημένες στιγμές να παίζουν και να τραγουδούν μαζί τραγούδια σαν τα «Ό,τι κι αν πω δεν σε ξεχνώ», «Η Μάγισσα της Αραπιάς», «Πήρα τη στράτα κι έρχομαι»… Υπό τη φόρτιση μιας τέτοιας συνέντευξης και με τέτοιες μνήμες και συναισθήματα βγήκε από τον Realfm.
Σε αυτό το πεδίο «δημοσιογραφίας» η διαχείριση απάντησης δεν είναι το «φόρτε» του Νταλάρα. Απάντησε επιθετικά, αυστηρά και διδακτικά σε λάθος αποδέκτες.
Δεν είναι όλα τα «πουλάκια»- ρεπορτάκια» υπεύθυνα για τις επιλογές των εργοδοτών τους ή των περσόνων τηλεπαρουσιαστών. Κι έτσι προέκυψε κι ένας εύστοχος δημοσιογραφικός σχολιασμός συναδέλφου μου «Πώς είναι ….να χάνεις το δίκιο σου»!
Παραθέτω τη δήλωση του Νίκου Μπογιόπουλου: «Το σκέφτηκα πολύ αν θα ασχοληθώ… Λοιπόν: Χτες είχα την τιμή να βρίσκομαι σε μια εκπληκτική εκπομπή με τον Γιώργο Νταλαρα (αυτός την έκανε εκπληκτική) και τον Αντρέα Κατσιγιάννη (επίσης). Μια εκπομπή/αφιέρωμα στον Realfm978 για τον δημιουργό του λαϊκού τραγουδιού Βασίλη Τσιτσάνη. Τελειώνοντας την εκπομπή και φεύγοντας από τον σταθμό, ο καλεσμένος μου βρέθηκε απέναντι στις κρεατομηχανές που παριστάνουν τα όργανα της “ενημέρωσης”, της “ψυχαγωγίας” και του “πολιτισμού”.
Βαρύς ο χαρακτηρισμός Μπογιόπουλου.
Θα προτιμήσω το «παιδιά που εκτελούν εντολές…»
Ωστόσο για να επανέλθω, γιατί μίλησε έτσι ο Νταλάρας;
Γιατί είχε δίκιο. Γιατί φυσικά όλες οι απόψεις που εξέφρασε ήταν σωστές… Πολύ σωστές. Μόνο που έπρεπε να απευθυνθούν απ’ ευθείας σε «υψηλόβαθμους»! Και μάλλον μίλησε σε παιδιά που καταλαβαίνουν άλλη γλώσσα. Εντέλει…
Είναι «καλλιτεχνικός μύθος» ότι ο Νταλάρας είναι καλός στις δημόσιες σχέσεις. Παρά τα τόσα χρόνια στο «κουρμπέτι» εξακολουθεί να είναι αψίκορος, παραβατικός του “Comme il fault “ και …πιστός στις αλήθειες του. Ένας άνθρωπος, πιστεύω, που παλεύει από παιδί να βρει τη θέση του. Γι’ αυτό και άλλοτε είναι ευγενής και τρυφερός, γι’ αυτό και άλλες φορές βγαίνει αγρίμι. Γιατί είναι ένας τεράστιος τραγουδιστής που την «φτηνή» διασκέδαση αρνήθηκε εξ αρχής κι η βαριά κουλτούρα τον είδε κάποτε με μισό μάτι. Ανάμεσα σε αυτά τα στενά της Σκύλας και Χάρυβδης πάλεψε. Είναι Καλλιτέχνης και είναι…με άποψη. Ο ίδιος άλλωστε λέει: «Εγώ δεν έκανα τίποτα. Από το 1969 μέχρι σήμερα είμαι ο ίδιος»
