Πέντε σκέψεις της Παρασκευής

1. Η Ευρώπη κάθε μέρα και περισσότερο δείχνει το μικρό της μέγεθος. Σε μια στιγμή που θα έπρεπε να είναι μια μεγάλη αγκαλιά, το παράδειγμα της αλληλεγγύης, των κοινών αξιών και ονείρων, μοιάζει τόσο πολύ ένα μικρό μαγαζάκι που οι ιδιοκτήτες του κοιτάνε μόνο τις λίρες που έχουν κρύψει κάτω από τον πάγκο και όταν μπαίνει κάποιος αδύναμος περαστικός του πετούν το ξεροκόμματο που κρατούσαν για τα σκυλιά.
2. Κάτω από τον κουρνιαχτό του πανικού και του φόβου γίνεται ”δουλίτσα”. Τα υπερβολικά χρήματα στα ιδιωτικά νοσοκομεία, τα οποία απλά θα έπρεπε να είχαν επιταχθεί και να καλύπτει το κράτος το κόστος τους, τα κονδύλια 11 εκ. ευρώ για καμπάνιες σε ΜΜΕ που θα μας πουν να καθίσουμε σπίτι, ενώ όλοι μας οφείλουμε να τα μεταδίδουμε δωρεάν, οι δηλώσεις στην τηλεόραση των υπουργών-τηλεστάρ που μιλούν ξαφνικά για τις αρετές του δημόσιου σύστηματος υγείας, που για χρόνια απαξίωναν λεκτικά και πρακτικά υπέρ των ιδιωτικών κέντρων υγείας, είναι δείγματα του τι συμβαίνει πίσω από την καλογυαλισμένη εικόνα των ΜΜΕ για τη λειτουργία των πραγμάτων.
3. Ο εγκλεισμός και ο φόβος όσο και αν το παίζουμε ψύχραιμοι και λειτουργικοί αρχίζει και φανερώνει τις πιο σκοτεινές πλευρές του μυαλού μας.  Που όσο και αν τις ξορκίζουμε εκείνες παραφυλάνε.
4.  Όταν και αν όλο αυτό τελειώσει σε λίγους μήνες, ή έστω ελεγχθεί, οι πληγές στις τσέπες του καθένα μας θα είναι τόσο βαθιές και μεγάλες που το αν ποτέ θα σηκώσουμε κεφάλι μοιάζει πια εξαιρετικά αμφίβολο.
5. Πόσο σπουδαίο είναι το ίντερνετ τέτοιες ώρες. Και μόνο που βλέπεις τα πρόσωπα των αγαπημένων σου είναι σαν προσευχές που εκπληρώθηκαν.