Περιφερειακές – Δημοτικές Εκλογές 2014: Ευκαιρία για άλλο ένα βήμα μπροστά

Του Μπάμπη Παπαδάκη

Ένας χρόνος έμεινε για τις επόμενες περιφερειακές – δημοτικές εκλογές, εφόσον τηρηθεί ο νόμος Ραγκούση. Οι καθημερινές και μη εξελίξεις ραγδαίες, με το πολιτικό σκηνικό να εμφανίζεται πιο ρευστό από ποτέ και την απειλή της δημοκρατικής εκτροπής να μην θυμίζει σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Σε αυτό το πλαίσιο, η εκπεφρασμένη ανάγκη για κάτι διαφορετικό, κάτι το αλλιώτικο, πάντα στα πλαίσια της δημοκρατικής νομιμότητας, υποδηλώνει ότι δεν έχουμε παραιτηθεί σαν κοινωνία από την ζωή και έχουμε ακόμα σφυγμό. Προτού αναλωθεί η συζήτηση στο ανώτατο επίπεδο των τριών εξουσιών, αυτό το άρθρο κρίνει σκόπιμο να εστιάσει στην αλλαγή νοοτροπίας, αρχικά σε τοπικό επίπεδο, που θα συμπαρασύρει σε ένα ντόμινο μεγαλύτερων αλλαγών.

Εν έτει 2013, το αίτημα για υποψηφιότητες δημάρχων (περιφερειαρχών) και δημοτικών (περιφερειακών) συμβούλων, ανεξάρτητων από κάθε είδους κομματικό σωλήνα, φαντάζει θεμιτό και ιδιαίτερα σημαντικό. Άνθρωποι πετυχημένοι στον επαγγελματικό τους τομέα, που έχουν την θέληση να μεταλαμπαδεύσουν τις γνώσεις τους στην διοίκηση ενός δήμου – περιφέρειας. Παράλληλα, νέοι άνθρωποι με πολλή όρεξη για να δώσουν ζωντάνια στα καθήκοντα ενός δημοτικού – περιφερειακού συμβούλου και να βάλουν την πινελιά τους στην πόλη που μεγάλωσαν.

Ο γράφων θεωρεί ότι η συγκεκριμένη αλλαγή νοοτροπίας σε τοπικό επίπεδο, μπορεί να συμβάλλει σε μια πανεθνική συζήτηση για την, από δω και πέρα, συμμετοχή στα κοινά. Σίγουρα, μια τολμηρή συνταγματική αναθεώρηση μπορεί να προωθήσει τον εκσυγχρονισμό του Κοινοβουλίου και της πολιτικής ζωής του τόπου, αλλά, επ’ ουδενί, δεν είναι πανάκεια για όλα τα, κατά καιρούς, φαινόμενα που ταλανίζουν τον όμορφο μας τόπο.

Σε αυτό το σημείο, αξίζει να επισημανθεί ότι η ανάγκη για απαγκίστρωση της πολιτικής ζωής από τους έγχρωμους και μη κομματικούς σωλήνες, δεν είναι νέο κοινωνικό αίτημα. Η χώρα μας διαθέτει πλούσιο δυναμικό προσωπικό, σε κάθε ηλικία και σε κάθε ειδικότητα, το οποίο στις πλείστες των πολιτικών διεργασιών, παραμένει εξορισμένο και, κατά συνέπεια, ανενεργό. Δεν είναι ουτοπικό να τονιστεί ότι τα κοινοβουλευτικά κόμματα θα έχουν μόνο κέρδος από την στήριξη συνδυασμών ανεξάρτητων από το κομματικό τους ακροατήριο.

Το 2010 στις εκλογές, ανεξάρτητοι συνδυασμοί σε Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Πάτρα, Βόλο και σε άλλες πόλεις, που υποστηρίχθηκαν στην πορεία και από κόμματα, κέρδισαν μεγάλες μάχες ενάντια στο κομματικό κατεστημένο. Πετυχημένοι ή αποτυχημένοι στο έργο τους έως τώρα, η εκλογή ανεξάρτητων συνδυασμών συνετέλεσε στο να γίνει το πολυπόθητο βήμα μπροστά για το πολιτικό γίγνεσθαι.

Παρόλ’ αυτά, ένα μονάχα βήμα δεν αρκεί, γι’ αυτό στις εκλογές του 2014, ας δώσουμε καθολική ώθηση σε πετυχημένους ανθρώπους, προερχόμενους από την (άτυπη αλλά υπαρκτή) κοινωνία των πολιτών και συμβάλλοντες στην αναγέννηση του πολιτικού προσωπικού της χώρας.