Γειτονιές της πόλης: Φάληρο

Είναι κάποιες γειτονιές που έχουν ιστορία. -Είναι κάποιες που τις νυχτοπερπατήσαμε, κάποιες άλλες που τις ερωτευτήκαμε και κάποιες που δεν τις σεργιανίσαμε ποτέ. Είναι όμως και αυτές που τις ζήσαμε με μυρωδιές και ήχους όλες τις εποχές του χρόνου. Στη Στρατού είναι το κτίριο τηλεόρασης της ΕΡΤ- 3. Και πάντα θα είναι. Αυτό δίναμε ως σημείο αναφοράς στα ραντεβού. Από τη μια μεριά το κέντρο. Από τη άλλη αρχίζει η περιοχή του Φαλήρου. Γνώριμη στους φοιτητές, όριο στους ταξιδευτές.Πάνω από τη Στρατού, στη γωνία με τη Σαρανταπόρου, χτίστηκε κάποτε ένα αρχοντικό για μια γυναίκα. Σήμερα είναι κατάληψη. Κρατάει χρόνια και μάλλον θα κρατήσει κι άλλα.

Η γειτονιά ακολουθεί την Ελλάδα βήμα βήμα. Πρώτα με τα νεοκλασικά που όλο λιγόστευαν, ύστερα με τις πολυκατοικίες θεριά, μετά με τα παρκάκια για να πούμε πως ζυγώσαμε την Ευρώπη. Τώρα στα σοκάκια της ζει η Ελλάδα του σήμερα. Τα συνοικιακά μαγαζιά με τις μοδίστρες και τους τσαγκάρηδες μένουν ανοιχτά για τις επιδιορθώσεις. Τα άλλα μοιάζουν πολυτέλεια. Κλείνουν. Επισκευές που να γίνουν πια; Ας επισκευάσουμε καλύτερα τα μυαλά μας, θα πούνε κάποιοι. Τα μπάζα πετιούνται όπως όπως. Μάνα και γιος από άλλες γειτονιές ψάχνουν με τα κεφάλια βουτηγμένα στους κάδους. Το διασκεδάζουν όμως. Άλλωστε τα λόγια στον τοίχο γράφουν: ”Ζωή σ’αγαπάω.” Κι ας μη γνωρίσουμε τη Ζωή που Της το αφιέρωσαν.

Το καφενείο στη μέση του διχαλωτού δρόμου έχει κλείσει και αυτό. Οι παππούδες δεν κάθονται στην αυλή. Ούτε το γλυκύ βραστό μυρίζω πια ούτε και τον καπνό από τσιγάρα 22.