Μια βόλτα στο ΦΙΞ
Όλοι το έχουμε θαυμάσει παρά τα εμφανή σημάδια της φθοράς του χρόνου. Είναι θλιβερό να βλέπεις ένα από τα πιο όμορφα κτιριακά συγκροτήματα της πόλης να καταρρέει χρόνο με το χρόνο. Στέκεται στη δυτική είσοδο της Θεσσαλονίκης, με τα χαρακτηριστικά κόκκινα κτίρια και τις τεράστιες δεξαμενές – κουφάρια ενός δοξασμένου βιομηχανικού παρελθόντος. Το βιομηχανικό συγκρότημα […]
Όλοι το έχουμε θαυμάσει παρά τα εμφανή σημάδια της φθοράς του χρόνου. Είναι θλιβερό να βλέπεις ένα από τα πιο όμορφα κτιριακά συγκροτήματα της πόλης να καταρρέει χρόνο με το χρόνο.
Στέκεται στη δυτική είσοδο της Θεσσαλονίκης, με τα χαρακτηριστικά κόκκινα κτίρια και τις τεράστιες δεξαμενές – κουφάρια ενός δοξασμένου βιομηχανικού παρελθόντος.
Το βιομηχανικό συγκρότημα της ζυθοποιϊας ΦΙΞ στη Θεσσαλονίκη, κατασκευάστηκε το 1892. Αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα βιομηχανικής αρχιτεκτονικής του τέλους του 19ου αιώνα και βρίσκεται στην παλιά βιομηχανική ζώνη της πόλης μεταξύ 26ης Οκτωβρίου και Τρίτης Προβλήτας. Το σύνολο των εγκαταστάσεων είναι περίπου 25 στρέμματα.
Μόνο η ταμπέλα με τα γράμματα «Κάρολος Φιξ- Ζυθοποιία» υπενθυμίζει πλέον στους περαστικούς την ιστορία του βιομηχανικού συγκροτήματος που ιδρύθηκε από τους Mισραχή, Αλλατίνι και Φερνάντεζ και άρχισε να λειτουργεί το 1893, τριπλασιάζοντας την κατανάλωση μπίρας στη Μακεδονία. Η μονάδα, που ήταν κάθετης παραγωγής με εγχώριο κριθάρι, μονάδα εμφιάλωσης και παγοποιείο, πέρασε το 1926 στην ιδιοκτησία της αθηναϊκής εταιρίας «ΚΑΡΟΛΟΣ ΦΙΞ», η οποία λειτούργησε το εργοστάσιο μέχρι το 1983.
Το 1989, κτίρια, οικόπεδο και όσα μηχανήματα είχαν απομείνει από το «πλιάτσικο», καθώς πολλοί… τεμάχιζαν τις ογκώδεις μηχανές και τις πουλούσαν για σκραπ, βγαίνουν σε πλειστηριασμό και περνούν στα χέρια της οικογένειας Ζαφειρίδη. Έκτοτε, τα κτίρια αφήνονται στο έλεος του χρόνου καθώς, όπως υποστηρίζει ο Διονύσης Ζαφειρίδης, διαχειριστής του πολιτιστικού συλλόγου, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, «FIX IN ART», όλες οι προσπάθειες της οικογένειας για συντήρηση των κτιρίων προσκρούουν στον βραδυκίνητο κρατικό μηχανισμό. Ο χώρος είναι πολύ μεγάλος και λόγω της εγκατάλειψης εξαιρετικά επικίνδυνος αφού τα πατώματα των κτιρίων, σε πολλά μέρη είναι ξύλινα και καθότι οι οροφές έχουν σοβαρές ζημίες ή απλά έχουν καταρρεύσει είναι κι αυτά πλέον σαθρά. Τα υπόλοιπα κτίρια του βιομηχανικού συγκροτήματος καταρρέουν από το πέρασμα του χρόνου, με τις στέγες να χάσκουν ετοιμόρροπες και αντικείμενα της ζυθοποιίας να γίνονται βορά στα χέρια επιτήδειων. Σύμφωνα με πληροφορίες από τη Διεύθυνση Αναστήλωσης Νεωτέρων και Σύγχρονων Μνημείων, εκκρεμεί να περάσει από το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων η μελέτη καθαίρεσης τμημάτων του διατηρητέου συγκροτήματος και στη συνέχεια θα εξεταστεί η αποκατάσταση του υπόλοιπου συγκροτήματος. Ο κ. Ζαφειρίδης προσανατολίζεται στη δημιουργία, μέσω χρηματοδότησης από το ΕΣΠΑ, ενός βιομηχανικού μουσείου εμφιάλωσης, αφού τα περισσότερα από τα θηριώδη μηχανήματα που θεωρούνταν τεχνολογικά επιτεύγματα για την εποχή, σκουριάζουν στην πρόσοψη του εργοστασίου. Πηγή: Αγγελιοφόρος