Πήγα διακοπές από τη Βρετανία στην Ισπανία μέσα στην πανδημία

Λέξεις: Κωνσταντίνος Τσορμπατζίδης

Γνωρίζαμε ότι η ιδέα του ταξιδιού στην Ισπανία είχε τα ρίσκα της. Θα πηγαίναμε στην χώρα που έκανε πρωτοσέλιδα μόλις πριν μερικές εβδομάδες με τον αριθμό των νεκρών από το COVID-19. Μια χώρα που ακόμα και σήμερα πρωταγωνιστεί στις ειδήσεις μια και οι περιοχές στο βορά (Aragon και Catalonia) έχουν αυξημένους αριθμούς, τις τελευταίες δεκαπέντε μέρες, από νέα κρούσματα.

Θα πηγαίναμε στη χώρα που ακόμα βρίσκεται στις πρώτες 10 στον κόσμο (η πρώτη χώρα της Ευρώπης – εάν εξαιρέσουμε την Ρωσία) σε αριθμό θετικών με COVID-19.

Το κερασάκι στην τούρτα ήρθε όταν το βράδυ πριν πετάξουμε, η Βρετανική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι όποιος πάει στην Ισπανία θα πρέπει όταν επιστρέψει να μείνει σε απομόνωση για δυο εβδομάδες.

Μένουμε στο Λονδίνο οπότε μας αφορούσε. Εάν είσαι ελεύθερος επαγγελματίας ή χρειάζεται να πας στην δουλειά ακυρώνεις τις διακοπές, χάνεις χρήματα από το αυτοκίνητο που έχεις νοικιάσει ή το δωμάτιο που έχεις κλείσει και επιστρέφεις στο σπίτι.

Δεκάδες, εκατοντάδες, χιλιάδες Βρετανοί τουρίστες ακύρωσαν τις διακοπές τους. Άλλοι επέστρεψαν από την Ισπανία αμέσως μετά την ανακοίνωση. Καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό για την Ισπανική οικονομία!

Το ευχάριστο ήταν ότι με το που άρχισε το COVID-19 δουλεύω από το σπίτι, όποτε οι δυο εβδομάδες απομόνωσης δεν θα με επηρέαζαν οικονομικά.

Δεν θα μπορούσα να πάω στο πάρκο για ασκήσεις, τένις και τρέξιμο αλλά τουλάχιστον δεν θα χρειαζόταν να θυσιάσω την δουλειά μου και το εισόδημα μου. Όμως η ανακοίνωση σε επηρεάζει ψυχολογικά.

Τόσο η κυβέρνηση όσο και τα περισσότερα μέσα μαζικής ενημερώσεις έχουν την δύναμη να κατευθύνουν τις μάζες και να παίξουν με τον φόβο του πολίτη δημιουργώντας ανασφάλεια και αβεβαιότητα.

Ποιός θα τολμήσει να ταξιδέψει στην χώρα που η κυβέρνησή του έμμεσα του έχει απαγορεύσει; Όχι γιατί δεν υπάρχει φόβος να κολλήσεις COVID-19 στην Ισπανία, αλλά γιατί είναι στα σχεδόν ίδια ποσοστά να κολλήσεις εάν θα είχες μείνει στην Αγγλία.

Υπάρχει μια μερίδα κόσμου που πιστεύει ότι η ανακοίνωση είχε οικονομικό και πολιτικό στόχο και όχι την προστασία του από το COVID-19. Η τοπική οικονομία χρειάζεται ενίσχυση.

Εάν δεν πηγαίναμε στην Ισπανία θα βρισκόμασταν ανάμεσα σε αμέτρητους Άγγλους, σε κάποια τοπική παραλία, χωρίς την δυνατότητα να κρατήσουμε τις αποστάσεις μας με τον κόσμο γύρω μας, λόγο της πολυκοσμίας, και δεν θα είχαμε την δυνατότητα να ήμασταν ασφαλείς.

Θα είχαμε όμως αφήσει τα χρήματα μας στην τοπική οικονομία. Προφανώς είδατε στις ειδήσεις τις γεμάτες με κόσμο παραλίες της Αγγλίας. Χάος! Η Γαλλία και η Γερμανία πήραν πολύ καλύτερες αποφάσεις όταν ανακοίνωσαν στους πολίτες τους την οδηγία να αποφύγουν συγκεκριμένες περιοχές της Ισπανίας. Γι’ αυτό πολιτικοί αναλυτές αναφέρθηκαν στο ότι αυτή η απόφαση ήταν ένα βρώμικο πολιτικό παιχνίδι της Βρετανικής κυβέρνησης κατά της Ισπανίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εάν δεν το πιστεύετε δείτε τον Βρετανό πρωθυπουργό, που του αρέσουν τα βρώμικα παιχνιδάκια, να πηγαίνει πρόσφατα στην Σκοτία προσπαθώντας να μας πείσει ότι η επιτυχία της με τους ελάχιστους COVID-19 νεκρούς οφείλεται στην ενότητα της Βρετανίας (και όχι στην επιτυχημένη πολιτική της ατρόμητης, πρώτης κυρίας της Σκοτίας, Nicola Sturgeon).

Νάμαστε λοιπόν στο αεροδρόμιο, σχεδόν άδειο, με τις μάσκες μας, το αντισηπτικό υγρό και τα αντισηπτικά μαντιλάκια όπου τα περισσότερα καφέ είναι κλειστά, και τα καλλυντικά να έχουν αποσύρει όλα τα testers.

Η κοπελιά που τσεκάρισε τα εισιτήρια μας έδωσε την ευκαιρία χωρίς χρέωση να περάσουμε περισσότερες αποσκευές και  στο αεροσκάφος, να καθίσουμε στις εξόδους κινδύνου που έχουν περισσότερη άνεση και πάλι χωρίς χρέωση.

Το αεροπλάνο που όταν κλείσαμε θέσεις ήταν γεμάτο, είχε δεν είχε δέκα επιβάτες. Εάν με ρωτήσεις θα σου πω πως αισθανόμουν ασφάλεια στο αεροδρόμιο και στο αεροπλάνο. Ο κόσμος κρατούσε αποστάσεις, όλοι φορούσαν μάσκες και όπου γύριζες υπήρχε αντισηπτικό υγρό.

Ένα ηλικιωμένο ζευγαράκι όχι μόνο φορούσε μάσκα και προστατευτικά γάντια, αλλά κράτησε τουλάχιστον δυο μέτρα απόσταση από τους υπόλοιπους επιβάτες στην ουρά για την επιβίβαση.

Στο αεροδρόμιο της Βαλένσια μας υποδέχεται ένας νοσοκόμος για να μας πάρει την θερμοκρασία. Εάν είχαμε πυρετό θα την βγάζαμε στο νοσοκομείο για δυο εβδομάδες. Μετά τον νοσοκόμο, προσωπικό θα τσεκάρει την ηλεκτρονική αίτηση όπου έχεις καταγράψει τα της διαμονής σου στην πόλη. Εάν υπάρχουν κενά ή δεν έχεις δώσει στοιχεία τηλεφώνου δεν σου επιτρέπεται η είσοδος.

Φοράμε την μάσκα καθόλη την διάρκεια της μεταφοράς μας από το ταξί στο διαμέρισμα στην Βαλένσια. Ο ταξιτζής φοράει μάσκα και πληρώνετε με κάρτα – δεν θέλει να πιάσει χρήματα. Στα μαγαζιά υπάρχουν ουρές. Ανάλογα με το μέγεθος του καταστήματος επιτρέπετε να περάσουν μέσα και οι πελάτες. Ο γειτονικός μικρός φούρνος αφήνει μόνο δυο άτομα. Η ουρά μεγαλώνει αλλά ο κόσμος περιμένει υπομονετικά την σειρά του. Στον σταθμό και στους δρόμους οι αυτόματες μηχανές αναψυκτικών έχουν αλλάξει περιεχόμενο. Δίπλα στην Coca Cola και την Fanta τώρα θα βρείτε μάσκες και αντισηπτικά μαντιλάκια. Κάποιες μηχανές έχουν αφαιρέσει τρόφιμα και αναψυκτικά για να πουλήσουν μάσκες, γάντια και ότι άλλο θα χρειαστεί ο σημερινός πολίτης στο COVID-19 περιβάλλον της πόλης.

Έχοντας τον φόβο πλένω τα χέρια μου πολύ τακτικά. Η μάσκα δεν βγαίνει από το πρόσωπο ακόμα και όταν προχωράμε προς την παραλία. Το προσωπικό θα μας ενημερώσει ότι στην παραλία υπάρχει μια είσοδος και μια έξοδος. Δεν μπορείς να μπεις από όπου θέλεις αλλά από εκεί που πρέπει.

Η άμμος έχει ισομερή τετράγωνα προσχεδιασμένα για τους θερινούς επισκέπτες. Το προσωπικό θα σε ενημερώσει πια τετράγωνα είναι ελεύθερα και θα σε κατευθύνει εκεί. Δεν επτρέπεται να επισκευτείς άλλα τετραγωνάκια. Παρατηρώ την ασφάλεια των δυο μέτρων και για θερινή παραλία, ο κόσμος είναι πολύ προσεκτικός. Η αστυνομία κάνει την παρουσία της αισθητή με τα 4Χ4. Εάν χρειαστεί θα σου θυμίσει τις οδηγίες του COVID-19!

Στο εστιατόριο κοντά στην παραλία μας υποδέχονται με μάσκες αλλά χωρίς μενού. Στο τραπέζι είναι κολλημένο το QR για να κάνεις scanning το code με το κινητό σου. Αυτό θα σου βγάλει το μενού. Είναι μια διαφορετική εμπειρία και μερικές φορές χρειάζεσαι χρόνο για να κατεβάσεις την επόμενη σελίδα, αλλά την προτιμώ αφού είναι πολύ πιο υγιεινή και καθαρή. Η κοπελιά στην παρέα μου λέει για τον νεαρό που γνώρισε τον Απρίλιο. Με το lockdown δεν έχουμε κάνει και πολλά, μου λέει. Μόνο κάτι φιλάκια. Προσέχουμε. Τώρα που τα πράγματα είναι κάπως καλύτερα μπορεί να το κάνουμε!

Την άλλη μέρα ήμαστε καλεσμένοι για μεσημεριανό. Το ταψί της paella είναι τεράστιο. Ικανό να ταΐσει τουλάχιστον τριάντα άτομα και γευστικότατο. Βρισκόμαστε άλλωστε στην πόλη που γέννησε αυτό το πιάτο. Είναι η συνήθεια της Κυριακής. Οι οικογένειες μαζεύονται για μεσημεριανό με paella και μαθαίνουν τα νέα συγγενών και φίλων. Χωρίς έκπληξη η κουβέντα πηγαίνει στο COVID-19. Κάθε εβδομάδα θα υπάρχει η οικογενειακή αναφορά εάν κάποιος συγγενής ή φίλος βρίσκεται στο νοσοκομείο. Εάν κάποιος έχει χάσει την δουλεία του. Η μικρή στην Ibiza με το αγόρι της δεν έχουν ακόμα δουλειά. Περιμένουν μήπως και αλλάξει η κατάσταση με την επιστροφή των τουριστών.

Πολλά clubs, bars και εστιατόρια στο νησί είναι ακόμα κλειστά. Για πρώτη φορά στην ιστορία του νησιού. Δεν έχει ξαναγίνει αυτό. Μόνο στον πόλεμο. Στο τραπέζι και μια νοσοκόμα. Η κατάσταση είναι πολύ καλύτερη από τον Απρίλιο, μου λέει, αλλά δυστυχώς κάθε μέρα έχουμε νέους ασθενείς με COVID-19. Στα τοπικά κέντρα υγείας δίνουν στις νοσοκόμες μια μάσκα την εβδομάδα. Δεν υπάρχουν χρήματα για περισσότερα. Οι νοσοκόμες πρέπει να αγοράζουν τις μάσκες που χρησιμοποιούν! Ευτυχώς, μου λένε, που η Ευρωπαϊκή Ένωση αποφάσισε να βοηθήσει οικονομικά τις χώρες του Νότου. Δεν νομίζω ότι θα μπορούσαν να τα καταφέρουν χωρίς αυτά τα κονδύλια και ο φόβος των ευκαιριακών και λαϊκίστικων πολιτικών δυστυχώς παραμονεύει. Ακόμα και στην Ισπανία!

Επιστροφή στο Λονδίνο. Δυστυχώς έχω ακυρώσει κάποιες κοινωνικές επισκέψεις για τις επόμενες δύο εβδομάδες. Επίσημα απαγορεύεται να αφήσω το διαμέρισμά μου παρά μόνο για αγορά τροφίμων. Θα με ελέγξει κάνεις; Δεν έχω ιδέα. Δεν νομίζω. Στο αεροδρόμιο της Ισπανίας πέρασα από τον νοσοκόμο και την επιτροπή που επιβεβαίωσε ότι συμπλήρωσα την αίτηση διαμονής. Στο Λονδίνο δεν συνέβει απολύτως τίποτα. Κανένας έλεγχος. Πέρασα από τα διαβατήρια, στο τραίνο και κατευθείαν στο σπίτι. Λες και το COVID-19 δεν υπάρχει εδώ. Η Βρετανική πολιτική έχει πολύ φανφάρα αλλά λίγη ουσία. Τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια που οι συντηρητικοί κάνουν ό,τι θέλουν. Αντιπολίτευση; Ποιά αντιπολίτευση;

Εάν με ρωτήσεις έκανα τις διακοπές μου, τις πρώτες διακοπές μου, την χρονιά της επιδημίας και πέρασα πολύ όμορφα. Θα το ξανακάνω; Και βέβαια. Το επόμενο ταξίδι έχει κιόλας οργανωθεί. θα είναι για Θεσσαλονίκη σε συγγενικό γάμο τον Σεπτέμβριο με επίσκεψη στα νησιά.

Προσέχω και γνωρίζω ότι αυτά δεν είναι αστεία αλλά έχω φίλους που μένουν στο Hong Kong – έχω επισκευθεί το Hong Kong. Εκεί η μάσκα και το πλύσιμο των χεριών δεν είναι κάτι το καινούργιο. Ο κόσμος κρατάει αποστάσεις δεν πιάνει πρόσωπο, γνωρίζει τι πρέπει να προσέχει. Η ζωή συνεχίζεται και θέλει προσοχή αλλά θέλει και διασκέδαση. Τα λέμε τον Σεπτέμβριο στην πόλη!