Πήγα σε βουλγάρικο πάρτι στη Χαλκιδική

Μπορεί το τριήμερο της Πρωτομαγιάς να πέρασε, όμως οι ιστορίες που ζεις τέτοιες μέρες μπορούν να λέγονται όλο τον χρόνο. Μία τέτοια έζησα και φέτος, όπου εντελώς ξαφνικά βρέθηκα σε βουλγάρικο πάρτι, χωρίς να το ξέρω.

Όλα ξεκίνησαν το πρωί της Κυριακής, όπου ξεκινήσαμε με την παρέα μου για την Καλλιθέα. Μετά από μία ώρα διαδρομή, φτάσαμε στο ξενοδοχείο, βολευτήκαμε και αρχίσαμε να βλέπουμε τι θα κάνουμε. Μετά από μικρή συζήτηση, συναντηθήκαμε με κάτι ακόμα φίλους που βρίσκονταν εκεί και ξεκινήσαμε να διασκεδάζουμε σε διάφορα beach bar. Τα περισσότερα έκαναν opening εκείνες τις μέρες, οπότε οι επιλογές μας ήταν πάρα πολλές. Το καλοκαίρι εκεί έχει ήδη αρχίσει. Ο καιρός ιδανικός (παρά τις προβλέψεις των μετεωρολόγων για βροχές και συννεφιά) και ο ήλιος δεν μας εγκατέλειψε ποτέ. Παρτάραμε μέχρι αργά το απόγευμα και έπειτα γυρίσαμε πίσω στο ξενοδοχείο για να φάμε κάτι και να ξεκουραστούμε.

Θα ακολουθούσε η βραδινή έξοδος, οπότε έπρεπε να γεμίσουμε μπαταρίες. Οι ώρες πέρασαν, το ρολόι έδειξε 12:00, οπότε σιγά σιγά ετοιμαστήκαμε για το επόμενο party. Ήδη από τη Θεσσαλονίκη είχαμε αποφασίσει πως θα το ζήσουμε και θα διασκεδάσουμε όσο αντέχουμε. Πέρασε σχεδόν ένας χρόνος από την τελευταία φορά που ήμασταν στη Χαλκιδική για party μέχρι το πρωί και όσο να πεις μας έλειψε. Είναι άλλη η αίσθηση ενός θερινού προορισμού  (ειδικά τον χειμώνα).

Για την βραδινή μας έξοδο, οι επιλογές ήταν κάπως πιο περιορισμένες, οπότε σκεφτήκαμε να δούμε που θα έχει παραπάνω κόσμο για να πάμε. Κι όντως στο πρώτο club που σταματήσαμε, είδαμε πολλά αυτοκίνητα και μπήκαμε. Πληρώσαμε την είσοδο, βολευτήκαμε και πήραμε τα ποτά μας.

Ήδη από έξω είχαμε αντιληφθεί πως τραγουδούσε live κάποια γυναίκα. Όταν μπήκαμε, ρωτήσαμε ποια είναι αλλά κανείς από τους σερβιτόρους δεν γνώριζε. Κι εμείς είναι η αλήθεια δεν δώσαμε πολύ σημασία καθώς μετά από 20 λεπτά το πολύ σταμάτησε και ο DJ πήρε τα ηνία. Φώτα, δυνατή μουσική, χορευτικό σόου, πυροτεχνήματα! Δεν υπήρχε καλύτερος τρόπος για να υποδεχτούμε το καλοκαίρι. Αυτό για 5-6 τραγούδια. Στη συνέχεια βγήκε ένας άνδρας, showman θα μπορούσαμε να τον χαρακτηρίσουμε και εκεί με τους φίλους μου αντιληφθήκαμε πως δεν μιλούσε Ελληνικά, αλλά μάλλον Βουλγάρικα. Κι ότι ο περισσότερος κόσμος μες το μαγαζί ήταν από την Βουλγαρία γιατί καταλάβαιναν τι λέει, ενώ εμείς κοιταζόμασταν. Φυσικά υπάρχουν πολλά ελληνικά κομμάτια που είναι μεγάλα σουξέ στην γείτονα χώρα, οπότε όλοι ξεφάντωναν και ο DJ (μετά από αναζήτηση μου), βρισκόταν με το μικρόφωνο ανάμεσα στον κόσμο και έδινε τον παλμό.

Το γεγονός πως είχε στηθεί ένα βουλγάρικο πάρτι και ότι δίπλα μου δεν υπήρχε κανείς Έλληνας δεν με παραξένευσε εκείνη την ώρα γιατί ήδη από το πρωί που βρεθήκαμε στη Χαλκιδική είχα καταλάβει πως είχαν έρθει για διακοπές πολλοί Βαλκάνιοι. Επίσης συνειδητοποίησα πως δεν έχουμε μεγάλες διαφορές στη διασκέδαση! Κι αυτοί είναι πολλοί γλεντζέδες και τους αρέσει ο χορός. Οπότε κάτσαμε και περάσαμε πολύ ωραία. Βέβαια μετά από ένα ποτό έπρεπε να φύγουμε γιατί μας περίμενε άλλη παρέα σε άλλο μαγαζί, έτσι δεν ξέρω 100% πως εξελίχθηκε η συγκεκριμένη βραδιά. Πάντως ήταν σίγουρα κάτι διαφορετικό απ’ όσα έχω ζήσει μέχρι σήμερα και μια ιστορία που θα έχω να διηγούμαι καθώς ήταν αρκετά ασυνήθιστη.