Πιο πολύ δεν σημαίνει και καλύτερα!

του Στέφανου Σκλαβενίτη

Υπάρχει λόγος που το gourmet φαγητό στα εστιατόρια είναι σε μικρές μερίδες, που οι πιο ποθητές σχέσεις είναι αυτές όπου ο/σύντροφος προλαβαίνει να σου λείψει και λίγο, που ακόμα και οι γιατροί δεν λένε όχι σε…ελαφριές καταχρήσεις! Το λίγο δεν το ευχαριστιόμαστε και το πολύ μας κάνει κακό. Η χρυσή τομή, η ισορροπία, είναι πάντα το ζητούμενο, όμως πώς την βρίσκεις;

Προσαρμόστε το παραπάνω ως αξία σε όποια περίσταση θέλετε, εγώ σήμερα θα σας μιλήσω για την περίσταση που ταιριάζει στη στήλη αυτή…. Όπως ακριβώς ένα δρομέας κάνει καλό στην υγεία του όταν τρέχει 10χλμ αλλά καταπονεί την καρδιά του όταν τρέχει ένα μαραθώνιο κάθε μήνα (και προπονείται διανύοντας ακόμα περισσότερα χιλιόμετρα ενδιάμεσα), έτσι συμβαίνει και σε κάθε άλλο τομέα της ζωής μας.

Ένα καλό αστείο στο Facebook και πήρες 50 likes…

Τριάντα αστεία καθημερινά στο Facebook και κατετάχθης στη συνείδηση των περισσοτέρων στην κατηγορία ‘Σεφερλής’. Όλοι ξέρουμε τι σημαίνει αυτό, έτσι;

Όταν προσπαθείς να προωθήσεις τη δουλειά σου, ένα self promoting post από καιρού εις καιρόν δεν κάνει κακό, αν όμως γράφεις 10 φορές τη μέρα πόσο καλό είναι το καθαριστήριό σου ή ακόμα χειρότερα πόσο δεν καθαρίζουν σωστά τα ρούχα τα υπόλοιπα καθαριστήρια, τότε περίμενε να αρχίσεις να χάνεις πελάτες.

Πώς εξηγείται όλο αυτό; Αν σας αρέσουν τα διαγράμματα, δεν είναι δύσκολο να το αντιληφθείτε. Η δράση μας προκαλεί θετική αντίδραση μέχρι ένα όριο, πέρα από το οποίο φθίνει και την διαδέχεται η παρακμή.

Πάμε στα δικά μας... Αν ξοδεύατε χίλια ευρώ σε διαφήμιση και αυτά σας έφερναν 10 πελάτες, θα ήταν λογικό να θέλατε να δοκιμάσετε 2000 ευρώ για να πάρετε 20 πελάτες (δεδομένου φυσικά ότι ο κάθε πελάτης σας ‘φέρνει’ πάνω από 100 ευρώ, 20Χ100=2000). Η λογική αυτή κάπου, όμως, θα βρει ένα σημείο κορεσμού. Η δαπάνη 3000 ευρώ μπορεί να μην φέρει τελικά πάνω από 20 πελάτες, πόσο μάλλον τους αναμενόμενους 30!

Όλα αυτά τα παραδείγματα μας δείχνουν κάτι. Την ανάγκη να υπάρχει κάποιος που θα δείχνει το όριο. Στο παράδειγμα του δρομέα, τα όρια τα βάζει το σώμα σε πρώτη φάση, όμως αν θες να τρέξεις σε μαραθώνιο θα πρέπει να πάρεις και την έμπειρη άποψη ενός προπονητή. Στο παράδειγμα της προώθησης της δουλειάς σου και της διαφήμισης, αυτόν τον έλεγχο του πόσο πολύ είναι το πολύ, πάλι πρέπει να το κάνει κάποιος που ξέρει. Κάποιος που διαβάζει τα βαρετά νούμερα και πειραματίζεται.

Στη χώρα μας βλέπουμε δυο περιπτώσεις. Επιχειρηματίες που προσπαθούν ακόμα και παλεύουν να τραβήξουν νέο κοινό και επιχειρηματίες παραιτημένους. Δυστυχώς, στην καλύτερη των περιπτώσεων –την πρώτη- αυτή την περίοδο λίγοι αγγίζουν το σημείο της μέγιστης αποτελεσματικότητας στο διάγραμμα του ανάποδου U που βλέπετε στη σελίδα. Επενδύουν 100 περιμένοντας τον 1 πελάτη, μόνο που φοβούνται να βάλουν στο τραπέζι τα 1000 ακόμα κι αν τα έχουν, ακόμα κι αν όλες οι ενδείξεις δείχνουν ότι θα πάρουν τους 10! Βλέπετε, ο φόβος είναι το συναίσθημα που κυριαρχεί στις μέρες μας. Όσοι τον αψηφούν, τους λένε τολμηρούς. Είναι όμως τόλμη;