Πλατεία Ταξίμ

της Βάνας Χαραλαμπίδου Πλατεία Ταξίμ. Πέμπτη 6, Παρασκευή 7, Σάββατο 8 Ιουνίου. Όλοι έλεγαν πού πας; Τρελάθηκες;  Να προσέχεις! Νόμιζες πως το ταξί δεν θα μπορούσε καν να πλησιάσει. Όχι μόνο πλησίασε, σε πήγε και στην πόρτα του ξενοδοχείου, πολύ κοντά στην καρδιά των γεγονότων. Και βγαίνεις αμέσως με τη φωτογραφική στο χέρι. Πρώτα επειδή αγαπάς την Πόλη και σε νοιάζει γι αυτήν κι έπειτα από επαγγελματική διαστροφή. Κοσμοπλημμύρα στη μεγάλη οδό του Πέραν, την λεωφόρο Istiklal, κοσμοπλημμύρα όπως πάντα όλες τις εποχές του χρόνου. Ανοιχτά όλα τα μαγαζιά, φωτισμένες βιτρίνες – κι αν κάποιες τις έσπασαν την πρώτη μέρα ήδη έχουν αποκατασταθεί -, μουσικές, όλα πολύβουα και ολοζώντανα όπως πάντα. Είσαι ακόμη μουδιασμένος από τις εικόνες μιας αποτρόπαιης βίας,  που μέρες τώρα σε βομβάρδιζαν από τα κανάλια.  Αλλά απίστευτο, στην Πόλη όλα, μα όλα, λειτουργούν κανονικά. Βγαίνεις γρήγορα στην πλατεία. Κλειστή για τα αυτοκίνητα. Αν και δυο τρία ταξί καβάλησαν τα μικρά χωμάτινα αναχώματα και πλησίασαν, όλο και κάποιος θα χρειαστεί μια κούρσα…

Το γνωστό σε όλους μνημείο στο κέντρο της Ταξίμ αγνώριστο. Σκεπασμένο με σημαίες, πανό και συνθήματα. Στη βάση του δύο – τρία τσαντίρια. Νεαροί και νεαρές μαζεμένοι γύρω τους. Πιο εκεί κάποιοι πιο οργανωμένοι φωνάζουν συνθήματα. Πλήθη παντού. Πολλοί με τα παιδιά τους. Βολτάρουν, φωτογραφίζουν, κουβεντιάζουν, τρώνε, γελάνε, αράζουν στα πεζούλια και στο γρασίδι. Εντυπωσιακό, δεν πατούν τα λουλούδια. Τύμπανα, πνευστά και νταούλια δίνουν τον τόνο στη μουσική υπόκρουση.  Κάποιοι χορεύουν κυκλικά πιασμένοι από τους ώμους. Παντού μικροπωλητές κάθε λογής. Αν δεν είναι μια άλλου είδους «επανάσταση» είναι σίγουρα η επανάσταση των μικροπωλητών. Ντόπιων και αλλοδαπών – μέχρι και η Ονδούρα εκπροσωπείται στις τάξεις τους. Που, απαλλαγμένοι από τις απαγορεύσεις της δημοτικής αστυνομίας, άπλωσαν την πραμάτειά τους παντού. Πουλάνε αλύπητα τα πάντα. Σουβλάκια και μπιφτέκια, καρπούζι σε φέτες, καθαρισμένο ανανά, στρείδια, νερά, τσάι, καλαμπόκια, κουκλάκια, μάσκες των anonymous, γυαλιά κολυμβητών για να προστατεύονται τα μάτια σε μια ενδεχόμενη ρίψη δακρυγόνων, μπαλόνια, μαλλί της γριάς, αφίσες του Τσε και του Σαρλώ, φωτογραφίες της παλιάς Istanbul, σημαίες τουρκικές κι άλλες με τον Κεμάλ – αυτοί οι ίδιοι μεθαύριο θα πουλάνε σημαίες με τον Ερντογάν… Αληθινό πανηγύρι. Κακόγουστο πάντως. «Επανάσταση», ακόμη κι εκφυλισμένη, σε καμιά περίπτωση. Από τον τρίτο όροφο ενός γωνιακού ζαχαροπλαστείου έχεις πλήρη εποπτεία των μικρών ομάδων που παρελαύνουν κάθε τόσο με τις σημαίες και τα συνθήματά τους. Αριστεροί με σφυροδρέπανα και εθνικιστές με τον Κεμάλ κατάσαρκα, οπαδοί και χούλιγκαν ποδοσφαιρικών ομάδων με τα αντίστοιχα κασκόλ και καπέλα, ασφαλώς οικολόγοι, τραβεστί και ομοφυλόφιλοι με δική τους σημαία – άλλωστε το επίμαχο πάρκο είναι το στέκι τους-, ακόμη και φεμινίστριες… όλοι βρήκαν την ευκαιρία τους. Στην άκρη της πλατείας μπροστά στο κατειλημμένο από τους υπερασπιστές του πάρκο Γκεζί ακινητοποιημένες και κάποιες με σοβαρές ζημιές οι μπουλντόζες. Την ημέρα που θα δοθεί η εντολή να ξαναρχίσουν τα έργα θα έχουμε στα κανάλια με μεγαλύτερη ένταση τη συνέχεια του έργου «αιματηρές διαδηλώσεις στην Τουρκία».

Συμπεράσματα ενός -καθόλου ειδικού- αλλά αυτόπτη μάρτυρα: Δεν πιστεύουμε ποτέ την τηλεόραση και τα ειδησεογραφικά πρακτορεία, ακόμη κι όταν δείχνουν εικόνα. Αποδεικνύονται άκριτοι αντιγραφείς που παίζουν το παιχνίδι των μεγάλων εντολοδόχων, ενώ αδίστακτα επαναλαμβάνουν εικόνες αρχείου για να στηρίξουν τα ψέματα και την άγνοιά τους. Έχουμε μερικούς ακόμη λόγους να ντρεπόμαστε για την ιδιότητα του «δημοσιογράφου», όπως την κατάντησαν. Η ανευθυνότητα μπορεί στο λεπτό να τσακίσει τον τουρισμό μιας χώρας. Ήδη στην Πόλη μιλούν για ακυρώσεις κρατήσεων, που μπορεί να φτάσουν το 30%. Κάποιοι αποφάσισαν να τραβήξουν το χαλί κάτω από τα πόδια του Ερντογάν, να τον κοντύνουν, να του κόψουν τον «τσαμπουκά». Σύμμαχοί τους μέσα στην Τουρκία αναδεικνύονται εκείνοι που αντιδρούν στην επιβολή περιορισμών, στο ποτό, το τσιγάρο, το ντύσιμο, την συμπεριφορά – με όσους μιλάς αυτά αναφέρουν -, αυτοί που έχουν πολλά και θέλουν περισσότερα, οι απανταχού στον πλανήτη πανομοιότυποι «μπαχαλάκηδες», και ίσως κάποιοι προοδευτικοί διανοούμενοι, θεωρητικοί λάτρεις των εννοιών δημοκρατία, ελευθερία και άλλων τέτοιων ιδανικών. Αναπάντεχο, αλλά φαίνεται  πως οι απειράριθμοι Κούρδοι δεν συμμετέχουν στο πανηγύρι.