Ποδηλατώντας με τη Cyclonudista στον παλμό μιας ανοιχτής κοινωνίας

της Χριστίνας  Σακαλή Εικόνες: Χριστίνα Σακαλή, Άρης Μπότας.

Μας έκανε τη χάρη και ξημέρωσε μια ηλιόλουστη μέρα, σε αντίθεση με το κρύο και τη μουντάδα των προηγούμενων ημερών. Ήταν από τις ιδανικότερες καιρικές συνθήκες που θα μπορούσες να συναντήσεις στο Βέλγιο για να συμμετέχεις στη Γυμνή Ποδηλατοδρομία των Βρυξελλών, aka cyclonudista. Φέτος, η cyclonudista έκλεινε τον 10o χρόνο της διοργάνωσης, ανάμεσα σε δεκάδες πόλεις σε όλο τον κόσμο και τη δική μας Θεσσαλονίκη, όπου διοργανώνονται Γυμνές Ποδηλατοδρομίες κάθε χρόνο (η πλειοψηφία  μέσα στον Ιούνιο).

Το μέρος συνάντησης: ένα μικρό καταπράσινο πάρκο κοντά στο κέντρο της πόλη, ανάμεσα σε εντυπωσιακά Βελγικά κτίρια και μια εκκλησία γοτθικής αρχιτεκτονικής.

Το dress code: Από ημίγυμνοι έως ολόγυμνοι, με αξεσουάρ και περούκες για μεταμφίεση και λίγο bodypainting, ίσα για να γραφτεί ένα λιτό σύνθημα και μια μικρή ζωγραφιά.

Τα μηνύματα: Για το ποδήλατο και τους κινδύνους των ποδηλατών στους δρόμους, το περιβάλλον, την ειρήνη, την καταστροφή της Αρκτικής από τις εξορύξεις πετρελαίου, την υιοθέτηση του γυμνισμού σαν στάση ζωής και την απελευθέρωση του γυμνού σώματος.

Πολλές οι ομοιότητες και οι διαφορές με τη δική μας Γυμνή Ποδηλατοδρομία στη Θεσσαλονίκη. Όπως κι εδώ, πλήθος δημοσιογράφων συγκεντρώθηκαν για να καταγράψουν το γεγονός και ο κόσμος έβγαζε φωτογραφίες: τα σώματα, τα συνθήματα, τις παρέες. Το κλίμα ήταν χαρούμενο και γιορτινό όπως και στη δική μας Cyclonudista, αν και περισσότερο λιτό: με μικρότερο δημοσιογραφικό παροξυσμό, χωρίς ντουντούκα και μουσική, λόγω και του πολύ μικρότερου αριθμού συμμετεχόντων που η Βελγική cyclonudista προσελκύει κάθε χρόνο. 160 cyclonudistes συμμετείχαν φέτος, αν και ο αριθμός αυτός αυξάνεται χρόνο με τον χρόνο, πάντα καιρού επιτρέποντος, όπως μου εξήγησε ο Jerôme Jolibois, από τους βασικούς διοργανωτές της Βελγικής Cyclonudista.

Πολλοί ήταν οι γυμνοί, όπως και οι ημίγυμνοι, καθώς και μια πολύ μικρή πλειοψηφία ντυμένων ποδηλατών που όμως απελευθερώθηκαν από τα ρούχα τους κατά τη διάρκεια της πορείας. Αυτό όμως που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση ήταν η πραγματική αποενεχοποίηση του καθημερινού γυμνού σώματος σε όλες του τις μορφές, χωρίς αυτό να σημαίνει εξάλειψη της φυσικής ντροπής μιας που υπήρχαν αρκετοί πιο ‘ντροπαλοί’ ποδηλάτες που δεν τόλμησαν μια ολόγυμνη εμφάνιση.

Όμως η Cyclonudista δεν είναι υπόθεση μόνο νεανικών καλλίγραμμων σωμάτων, αλλά ο εορτασμός του σώματος όπως εμφανίζεται σε κάθε σωματότυπο και σε όλες τις ηλικίες. Στη Cyclonudista συμμετέχουν πολλοί ποδηλάτες μεγαλύτερης ηλικίας, τόσο άντρες όσο και γυναίκες, με τα απολύτως φυσικά σώματα που διαθέτουν. Και νιώθουν άνετα μέσα σε αυτά. Ο κόσμος είναι χαλαρός και ανοιχτός και δε γίνονται τα παραμικρά σχόλια σχετικά με την εμφάνισή τους ή σχόλια που να τους υποτιμούν επειδή συμμετέχουν σε μια δράση τολμώντας να εκθέσουν το γυμνό τους σώμα.

Η πενθήμερη διαμονή μου στις Βρυξέλλες μου έδειξε ότι αυτό είναι η αντανάκλαση μιας γενικότερα ανεκτικής κοινωνίας: όπου οι διαφορετικές εκφάνσεις της ελεύθερης έκφρασης αντιμετωπίζονται ευπρόσδεκτα και ως ατού, αντί να αντιμετωπίζονται με φόβο.

Κατά τη διάρκεια αυτών των ημερών είδα γκέι ζευγάρι να παντρεύεται, όχι στα κρυφά, αλλά σε εκκλησία στο κέντρο της πόλης, με πλήθος καλεσμένων να τους χειροκροτούν δημόσια στον δρόμο, ανάμεσα σε περαστικούς και θαμώνες σε καφετέριες.

Είδα την ελευθερία έκφρασης στην τέχνη, με καλλιτέχνες δρόμου σε πολλές αυτοσχέδιες performances σε κεντρικές πλατείες, καθώς και πολύ αξιόλογα graffiti σε τοίχους της πόλης και στόρια καταστημάτων.

Είδα καφετέριες, μπαράκια και μαγαζάκια πολύ ιδιαίτερης κουλτούρας και αισθητικής, σε αντίθεση με τη διασκέδαση μαζικής κατανάλωσης που έχουμε συνηθίσει στη χώρα μας.

Είδα ανθρώπους όλων των χρωμάτων και εθνικοτήτων να ζητωκραυγάζουν και να χαίρονται σαν παιδιά, μαζί με τους Βέλγους, για τη νίκης της ομάδας των ‘Κόκκινων Διαβόλων΄ στο Mundial.

Οι Βρυξέλλες είναι μια πόλη ιδιαίτερα πολυπολιτισμική που σε παρασέρνει και εσένα να μοιραστείς τη νοοτροπία της. Άλλωστε οι εμπειρίες και το περιβάλλον δεν είναι που διαμορφώνουν την κουλτούρα του ανθρώπου; Παράδειγμα οι Έλληνες φίλοι που με φιλοξένησαν στις Βρυξέλλες. Θυμάμαι τη συζήτηση που είχαμε πριν 4 χρόνια, την πρώτη φορά που συμμετείχα στη Γυμνή Ποδηλατοδρομία της Θεσσαλονίκης. Η αντίδρασή τους ήταν σχετικά αρνητική και τα σχόλιά τους έδειχναν προβληματισμό. Όμως το σαββατοκύριακο που μας πέρασε ήρθαν μαζί μου στη Cyclonudista των Βρυξελλών, το διασκέδασαν και μου είπαν μπράβο για τους συμμετέχοντες που τολμάνε να πάρουν μέρος σε μία τέτοια δράση.