Ποιος θα είναι ο επόμενος δήμαρχος της Θεσσαλονίκης;

Οι δημοτικές εκλογές αργούν ακόμα. Όμως η ονοματολογία δίνει και παίρνει. Οι αρχηγοί των δύο μεγάλων κομμάτων (Σύριζα και ΝΔ) μαθαίνω ότι έχουν ξεκινήσει εδώ και καιρό να συνομιλούν με ανθρώπους της πόλης, προσοχή όχι κομματικούς παράγοντες, σφυγμομετρώντας τις αντιδράσεις και καταγράφοντας απόψεις για το τι χρειάζεται η Θεσσαλονίκη στη μετά-Μπουτάρη εποχή.

Οι δημοσκοπήσεις αυτής της εποχής επίσης έχουν ενδιαφέρον, τρέχουν μυστικά αλλά είναι αποκαλυπτικές για διάφορα θέματα. Η δημοφιλία του νυν δημάρχου είναι αρκετά χαμηλά, αφού σε αυτή καταγράφεται μεν η επιτυχία του στην εξωστρέφεια της πόλης που του χρεώνεται πλήρως και δικαιολογημένα και από την άλλη το επίπεδο ζωής στην καθημερινότητα της πόλης που δυστυχώς αποτελεί τη μεγάλη ήττα της Πρωτοβουλίας. Ο ίδιος αν οι εκλογές γίνουν την άνοιξη του 2019 θα είναι πλέον 77 χρόνων, οπότε και βιολογικά θα είναι ξανά δύσκολα υποψήφιος, ενώ χρίσμα δεν φαίνεται ότι μπορεί να δοθεί σε μια παράταξη που δοκιμάζεται από έντονες εσωτερικές αντιπαλότητες και δικαιολογημένη εσωτερική αντιπολίτευση και που δεν φαίνεται ότι μπορεί να διατηρήσει τη συνοχή και κυρίως τη δυναμική της μετά τις επόμενες εκλογές.

Από το χώρο της Πρωτοβουλίας πάντως αυτή την εποχή κουβεντιάζουν το ενδεχόμενο έκθεσης τους με υποψηφιότητες τόσο ο Κωνσταντίνος Ζέρβας, όσο και οι Ανδρέας Κουράκης και Παναγιώτης Αβραμόπουλος που συζητούν όλα τα ενδεχόμενα.

Ο Σπύρος Βούγιας από την άλλη έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό διερευνητικές εκδηλώσεις μιας κίνησης που ευελπιστεί ίσως να εξελιχθεί σε δημοτική κίνηση που θα διεκδικήσει το δήμο. Αν υπάρξει δυναμική.

Στην αντιπολίτευση τα πράγματα μοιάζουν ακόμα πιο αβέβαια. Υποψήφιοι δηλώνουν ήδη ο Μάκης Κυριζίδης, νυν δημοτικός σύμβουλος και ο Χάρης Αηδονόπουλος πρώην δημοτικός σύμβουλος, ενώ αρκετοί ακόμα προαλείφονται για μνηστήρες. Το ενδεχόμενο μιας σταρ-υποψηφιότητας όπως του Θοδωρή Ζαγοράκη, υποστηρίζεται μεν από τον κόσμο του ΠΑΟΚ αλλά δεν μπορώ να φανταστώ τι σχέση μπορεί να έχει με την επίλυση των προβλημάτων μιας πόλης που βουλιάζει.

Για τον Σύριζα όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά, με πιο πιθανό σενάριο όχι τη στήριξη μιας αμιγώς κομματικής υποψηφιότητας που υποστηρίζουν οι αντίπαλοι του ότι εξετάζει, αλλά της στήριξης μιας προσωπικότητας, πιθανά ενός τεχνοκράτη, με ευρύτερη αποδοχή που θα μπορούσε να κερδίσει την κούρσα στα πρότυπα του Μπουτάρη. Συζητήσεις έχουν γίνει ήδη σε αρχικό στάδιο και έχουν βολιδοσκοπηθεί πρόσωπα που συζητούν το ενδεχόμενο της καθόδου με μια ευρεία συναίνεση που θα υποστηριζόταν και από άλλους χώρους.

Κατά τη γνώμη μου μια ισχυρή, υπέρ κομματική υποψηφιότητα, ενός ανθρώπου που θα μπορούσε να τρέξει όντως την πόλη έχοντας εξασφαλίσει εκ των προτέρων την σύμπραξη, τη συμφωνία και την κατάλληλη ομάδα κυρίως ανθρώπων που θα βοηθήσουν να αποκατασταθεί μια εμπιστοσύνη που κέρδισε η υποψηφιότητα Μπουτάρη και δυστυχώς χάθηκε πολύ γρήγορα, στα δυο πρώτα χρόνια της δημαρχίας του. Η Θεσσαλονίκη μπαίνει σε μια πολύ ενδιαφέρουσα εποχή μετά από πολλά χρόνια. Με προκλήσεις πραγματικές μπροστά της (λιμάνι, αεροδρόμιο, μετρό, τουρισμός, μουσείο ολοκαυτώματος, πολυεθνικές τεχνολογίας που επενδύουν εδώ κλπ). Το ποιος θα διαχειριστεί την πόλη μετά το 2020 δεν είναι απλά ένα στοίχημα, είναι και ένα δείγμα ωριμότητας του πολιτικού συστήματος να αντιληφθεί ότι οι πόλεις δεν είναι πειραματόζωα, ούτε πασαρέλες. Είναι οι τόποι που περνάμε τις ζωές μας. Άρα το ποιος αποφασίζουμε ότι θα βρίσκεται στο τιμόνι τους δείχνει και το πόσο σοβαρά αντιμετωπίζουμε το μέλλον τους.

ΥΓ. Θεωρώ ότι διάφορες υποψηφιότητες που ακούγονται σαν μπαλοθιές είναι για ξεκάρφωμα.

ΥΓ2. Αν ήμουν στη θέση διαφόρων που πιστεύουν ότι μπορεί να δημιουργήσουν ρεύμα γύρω τους θα το ξανασκεφτόμουν, καθώς σε μια πόλη σαν την Θεσσαλονίκη, ουκ ολίγος κόσμος στο παρελθόν έφαγε ένα σκασμό λεφτά σε προεκλογικές εκστρατείες και αποσύρθηκε πριν αλέκτωρ λαλήσει..