Ποιος θα πολεμούσε για την Ελλάδα σήμερα;

Λέξεις: Σταμάτης Σκηφαλίδης

Σίγουρα ζούμε σε επικίνδυνους καιρούς. Η χώρα μας μετά από δεκαετίες μεθοδικής και μελετημένης σταδιακής απαξίωσης έχει καταλήξει πέρα από χρεοκοπημένη και οικονομικά ελεγχόμενη για αρκετές δεκαετίες. Κάποτε βομβάρδιζαν τα αεροδρόμια, τις τηλεπικοινωνίες, τα νοσοκομεία κλπ ενώ σήμερα πολύ απλά τα αγοράζουν και μάλιστα σε εξευτελιστικές τιμές.

Ήμασταν και είμαστε ένα οικόπεδο μοναδικό από πολλές απόψεις. Οι μεγάλες αλλαγές προς το χειρότερο γίνονται σταδιακά, σύμφωνα με τον Νόαμ Τσόμσκι, διαφορετικά φανταστείτε ό,τι ψηφίστηκε από το 2010 να είχε πραγματοποιηθεί σε έξι μήνες. Θα γινόταν μια άχαρη επανάσταση που δεν θα βόλευε τους αγοραστές μας.

Και λέω άχαρη γιατί ο σύγχρονος Έλληνας έχει απολέσει κάθε κριτική πολιτική σκέψη και επαναστατική παιδεία. Όλα αυτά καλύφθηκαν από τα διακοποδάνεια και τα super αμάξια με σχεδόν μηδενικά επιτόκια. Θα ήμασταν τραγικά αφελείς στο σήμερα αν νομίζουμε ότι τα άλλοτε πακέτα Delor κλπ δεν σκορπίζονταν κυρίως σε βίλες και παρετυμολογημένα δημόσια έργα.

Οι «φίλοι» μας οι Ευρωπαίοι το γνώριζαν όσο εμείς μοστράραμε δανεικό πλούτο αναπροσδιοριζόμενοι ως Δυτικοί, εξομοιωμένοι με τους χ,ψ Γάλλους. Μόνο που στην υπόλοιπη Ευρώπη είχαν καπιταλιστική παιδεία και χρησιμοποιούσαν την όποια πιστωτική, με σύνεση και προγραμματισμό για το αύριο τους.

Και όχι, η καραμέλα με τους ρομποτικά Βόρειους και τους «ζωντανούς» Έλληνες δεν αρκεί. Και σίγουρα στην μεταπολιτευτική Ελλάδα τα γνώριζαν καλά οι πρωθυπουργοί και οι αυλικοί τους. Κάπου βαθιά το γνωρίζαμε και εμείς αλλά άμα μπεις στην μπέμπα το ξεχνάς, ειδικά με καναδυό «μωράκια» δίπλα.

Ακόμα και σήμερα υπάρχουν Έλληνες που νομίζουν ότι σε κάποια μαγική στιγμή θα γυρίσουμε στο 2006 ή στο 2007. Ακόμα και σήμερα. Το ότι πιαστήκαμε κορόιδα δεν πειράζει τόσο όσο ότι εξακολουθούμε να τα χώνουμε πάντα στους άλλους πλην του εαυτού μας. Η παραδοχή είναι η αρχή και το τέλος σε μια στοιχειώδη αυτογνωσία.

Αλλά όχι, στην αρχή βάλαμε μέχρι και την Χρυσή Αυγή και ακολούθως τον γραφικό Λεβέντη, επειδή λέει τα «λένε σωστά» ή επειδή είμαστε απόγονοι του Λεωνίδα ή του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ένας ολόκληρος λαός σε διπολισμό. Τέλος πάντων, μεγάλη κουβέντα και για άλλη ώρα.

Το θέμα είναι πώς ο Έλληνας του στοιχήματος, του survivor και του master chef θα αφήσει τον καναπέ και θα φωνάξει αέρα; Πώς και με τι ψυχή; Με likes στο Facebook όταν οι περισσότεροι χρήστες των κινητών τους αν τα χάσουν θα χρειαστούν τουλάχιστον ψυχίατρο; Οι μισοί θα την κάνουν για έξω και οι υπόλοιποι θα ψάχνουν τρόπο να την σκαπουλάρουν. Και όχι επειδή δεν αγαπούν την Ελλάδα, αλλά γιατί δεν ξέρουν να την αγαπούν.

Αν, για παράδειγμα, το συλλαλητήριο γινόταν το 2006 θα είχε το 1/3 του κόσμου. Οι υπόλοιποι θα έπιναν καφέ και θα μιλούσαν για τους παππούδες τους που ήταν ήρωες. Και για να είμαι ειλικρινής και εμένα η προγιαγιά μου υπάρχει με φωτογραφία στο Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα όμως εγώ αμφιβάλλω κατά πολύ για τα κότσια μου, σε σύγκριση με τα δικά της.

Οι ταινίες με τον κάθε Statham και Liam Neeson απέχουν από την πραγματικότητα μας. Οπότε σε μια στραβή (είτε στημένη είτε όχι), ποιος θα τραβήξει για το μέτωπο; Τα λόγια και τα μαγκιλίκια δεν αρκούν. Και κακά τα ψέματα, αν δεν βολέψει θα μας «γράψουν» και οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί και το ξέρουμε.

Νταβάδες είχαμε και έχουμε από σχεδόν το 1821. Ποιος Όθωνας; Ποιος βασιλιάς και ποιος Βενιζέλος; Ποιες πόλεις-κράτη από την αρχαιότητα; Μιλάμε για κράτος που έχει στο DNA του τον διχασμό. Αν τότε, φανταστείτε τώρα.

Πρώτη παραδοχή – και δεν καινοτομώ – είναι ότι είμαστε υπό κατοχή, επόμενη ότι όσοι πολιτικοί έκαναν ότι έκαναν ψηφίστηκαν επί δεκαετίες και φανατισμό, δημοκρατικά από πολίτες, δεν μπήκαν με τα τανκς. Με λίγα λόγια: βρήκαν και έκαναν.

Και επιμένω, όψιμοι Μακεδονομάχοι, πωρωμένοι εθνικιστές κ υπόλοιποι θα λακίσουν με την πρώτη ευκαιρία. Γιατί άλλο το πληκτρολόγιο και άλλο το κρύο, η αφαίρεση ζωών και όλα τα φρικτά που φέρνει κάθε πόλεμος. Δεν πρόκειται για video game, ούτε για επίθεση σε κακόμοιρο Πακιστανό.

Δεν γνωρίζω τη λύση. Αλλά σίγουρα θέλει να ξέρεις ποιος είσαι, από πού προέρχεσαι και πώς έφτασες εδώ. Δεν έχουμε ιδέα από πόλεμο, βομβαρδισμούς και πείνα (χειρότερη από την σημερινή). Είμαστε μόνοι μας. Αν το συνειδητοποιήσουμε αυτό ίσως με τον καιρό θα αξίζουμε να μένουμε και να προασπιζόμαστε αυτόν τον υπέροχο τόπο.

Ίσως προκύψουν και παλικάρια, μιας και για τους ultra ελληνόφωνες ίσως θα κάνει καλό να πληροφορηθούν ότι η λέξη «λεβέντης» που πρωταγωνιστεί σχεδόν παντού είναι τούρκικης προέλευσης. Και προς «θεού» όλα τα παραπάνω δεν σημαίνουν ότι οι Τούρκοι και άλλοι θα κάνουν ό,τι κάνουν και εμείς θα τα κάνουμε γαργάρα. Απλά ίσως θα πρέπει πρώτα να ενισχύσουμε τις γνώσεις μας καθώς δεν είναι λίγα τα ρεπορτάζ όπου μέρος του κόσμου απαντά ότι η «25η Μαρτίου» αφορά το περιβόητο «ΟΧΙ» του Μεταξά, ο οποίος το είπε (αν και χαλάω τη σούπα κάποιων) έχοντας τις πλάτες δυνατών χωρών, μιας κατά τα άλλα χαιρετούσε φασιστικά και ήταν ένας ακόμα δικτάτορας.

Το 70% του κόσμου σήμερα γνωρίζει καλύτερα τις εφαρμογές και τις selfies του κινητού παρά τα άνωθεν. Δεν χρειάζεται μηδενισμός απλά να αφιερώσουμε λίγο χρόνο στο ποιοι πραγματικά είμαστε και μέχρι πού μπορούμε να φτάσουμε. Η ιστορία επαναλαμβάνεται, απλά με την αρωγή της τεχνολογίας, το πάτημα ενός κουμπιού φτάνει. Και τα κάνει όλα πιο επικίνδυνα.

Μια πρόχειρη λύση είναι ότι να γίνουμε πιο αλληλέγγυοι, κάτι που δεν μας κάνει φλώρους, ίσα ίσα μας δυναμώνει. Έχουμε μπροστά μας μέλλον. Αν συνεχίσουμε να νομίζουμε ότι τα κόμματα και οι αρχηγοί τους είναι η λύση, δεν θα υπάρξει προκοπή. Θα πρέπει (με τρόπο που θα αναλύσω σε άλλο άρθρο, αν υπάρξει) ότι άλλο πολιτική και άλλο ο στείρος κομματισμός. Οι τύχες μας είναι στα χέρια μας. Αν κατεβάσουμε την μπάλα και τους θρασύδειλους τσαμπουκάδες, αν απαντάμε όταν και όπως πρέπει ίσως να μην σβήσουμε στο μέλλον.

ΥΓ1: Το Σύνταγμα θα πρέπει να είναι σε κάθε σπίτι. Ο Έλληνας πρέπει να ξαναγίνει πολιτικό ον. Το μπάχαλο εξυπηρετεί τους εχθρούς μας. «Το δόγμα διχάζει, η αμφισβήτηση ενώνει» (Κ.Καστοριάδης)

ΥΓ2: Πρέπει να ξαναδιαβάσουμε προσεκτικά την Ιστορία μας, είτε είναι γραμμένη από δεξί χέρι, είτε από αριστερό. Έπειτα κανείς δεν μπορεί να μας ξεγελάσει το ίδιο εύκολα.

ΥΓ3 : Το άνωθεν κείμενο αφορά πρωτίστως εμένα και έπειτα όποιον νοιώθει ότι τον αφορά.