Ποιος θέλει τη μετατροπή του κέντρου σε γκέτο;
Το κέντρο της πόλης απαξιώνεται. Γιατί άραγε;
Εικόνα: Γιάννης Τριανταφυλλόπουλος
Στη διάρκεια του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ την προηγούμενη εβδομάδα, στη στάση του αστικού της Αριστοτέλους, ένας ξένος που έβγαινε από μια ταινία, είδε το κινητό του να κάνει φτερά από τα χέρια ενός πιτσιρικά που με θράσος έπεσε πάνω του. Ο υπόλοιπος κόσμος στη στάση παρακολουθούσε αμέτοχος, βάζοντας απλά το χέρι πιο βαθιά στην τσέπη για να προστατεύσει το δικό του κινητό. Την ίδια μέρα οι θεατές που έβγαιναν από μια προβολή στον κινηματογράφο Φαργκάνη στην Ιασωνίδου είδαν έκπληκτοι επίδοξους ληστές να χτυπούν μια κοπέλα για να της πάρουν χρήματα και κινητό. Το πλήθος των θεατών άρχισε να κυνηγά τους κλέφτες στα γύρω στενά για να τους λιντσάρει.
Το κέντρο της Θεσσαλονίκης διαφέρει από το κέντρο της Αθήνας. Το κέντρο της Θεσσαλονίκης κατοικείται από πάντα, είναι ζωντανό όλο το 24ωρο. Το κέντρο της Θεσσαλονίκης αλλάζει δραματικά τα τελευταία χρόνια. Οι παραδοσιακές γειτονιές του, οι εμβληματικοί του δρόμοι, έχουν υποστεί μια μετάλλαξη, με την ανοχή των πάντων. Αστυνομίας, Δήμου, Περιφέρειας, ΥΜΑΘ και όλων όσων ζουν και δραστηριοποιούνται εκεί.
Γύρω από τη Ροτόντα η κατάσταση μοιάζει ένα ατέλειωτο παζάρι ναρκωτικών. Μικρά παιδιά σε εισόδους πολυκατοικιών πουλούν ότι επιθυμήσει κανείς, συμμορίες συχνά συμπλέκονται στα στενά και βρίσκουν καταφύγιο στο campus του ΑΠΘ, ένα άβατο, που κανείς δεν τολμά να διασχίσει όταν νυχτώνει. Μαχαιρώματα, ληστείες, θάνατοι από ναρκωτικά, λεηλασίες σε πανεπιστημιακή περιουσία.
Οι διαρρήξεις των σπιτιών είναι διαρκείς ενώ υπάρχουν πια κάτοικοι που έχουν ανοιχτεί τα σπίτια τους 3 και 4 φορές οπότε δεν μπαίνουν καν στον κόπο να τα ασφαλίσουν καθώς δεν έχουν να τους πάρουν κάτι.
Στον πεζόδρομο της Αριστοτέλους απέναντι από το αστυνομικό τμήμα γίνεται παζάρι παράνομων προϊόντων και συμπλοκές. Όλο το Καπάνι έχει μετατραπεί σε αγορά τσιγάρων και ναρκωτικών με την ανοχή της αστυνομίας ενώ συχνά σημειώνονται και δω συμπλοκές που πολλές φορές εκτείνονται και στα στενά της Άθωνος.
Στα πάρκα της πόλης, απέναντι από το Λευκό Πύργο αλλά και σε πολλές εισόδους οικοδομών στην Τσιμισκή, την Π. Π. Γερμανού και της Αγίας Σοφίας, άνθρωποι κάθε ηλικίας κοιμούνται, ουρούν και αφοδεύουν όλη τη διάρκεια του 24ωρου.
Στην περιοχή της Ρωμαϊκής Αγοράς, η μοναδική παιδική χαρά τη περιοχής είναι τόπος διακίνησης και δράσης συμμοριών, ενώ ακόμα και ο αυλόγυρος της Αγίας Σοφίας μετατρέπεται τις νύχτες σε ένα μεγάλο σκουπιδότοπο, μια ιδιότυπη playground όπου μεταφέρονται ακόμα και στρώματα, πολυθρόνες και άλλα έπιπλα που κάνουν τις ώρες που περνούν τα παιδιά εκεί πιο άνετες. Μόνο που ποτέ όλο αυτό το σκουπιδαριό δεν απομακρύνεται.
Σε όλο το μήκος του πεζόδρομου της Αριστοτέλους και όλων των πεζόδρομων του κέντρου τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα και μηχανάκια είναι εκατοντάδες. Πολλά από αυτά με κρατικές πινακίδες να δίνουν το μάθημα και στους υπόλοιπους.
Η Εγνατία έχει απαξιωθεί από χρόνια πίσω από τις λαμαρίνες, στο Βαρδάρη δεν περπατά κανείς, πάνω από την έκθεση και μέχρι το παλιό 424 μοιάζει τις νύχτες με σκοτεινό εφιάλτη.
Οι τροχονόμοι έχουν εξαφανιστεί από όλο το κέντρο της Θεσσαλονίκης εδώ και μήνες εντελώς. Εμφανίζονται μόνο όταν την επισκέπτονται πολιτικοί. Η δημοτική αστυνομία έχει καταδικαστεί να επιτηρεί μόνο τις θέσεις πάρκινγκ που εκμεταλλεύεται ιδιώτης ενώ η Ελληνική Αστυνομία δεν περιπολεί ποτέ πουθενά παρά μόνο όταν συμβεί κάποιο ακραίο περιστατικό σε μια περιοχή κάνει εντυπωσιακές εμφανίσεις με μηχανές πάνω σε πεζόδρομους.
Δεν ξέρω αν ανήκει όλο αυτό το σουρεάλ σκηνικό της απαξίωσης του κέντρου της πόλης σε κάποιο σχέδιο τρόμου ώστε να το εγκαταλείψουν οι κάτοικοι του και να μετατραπεί σε ένα γιγάντιο airbnb που θα το χρησιμοποιούν μόνο τουρίστες.
Δεν ξέρω αν οι νυν ή οι υποψήφιοι δήμαρχοι έχουν αντιληφθεί ακριβώς τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στο κέντρο της Θεσσαλονίκης που μετατρέπεται αργά και σταθερά σε γκέτο. Και τι σκοπεύουν να κάνουν άμεσα για αυτό.
