Πόλεμος στην Ουκρανία με φόντο την… Κίνα

Ας υποθέσουμε ότι κρατάμε στα χέρια μας μια φωτογραφική μηχανή. 

Ας υποθέσουμε ακόμη, ότι αυτή η μηχανή έχει την δυνατότητα να αποτυπώνει σε μορφή φωτογραφιών ιστορικά γεγονότα και καταστάσεις. 

Αν στρέψουμε τον φακό της στον πόλεμο στην Ουκρανία, θα δούμε σε πρώτο πλάνο τους βασικούς πρωταγωνιστές. Την Ρωσία από την μία, την Ουκρανία από την άλλη και στο βάθος στο πλευρό της Ουκρανίας, την Ε.Ε και τις Η.Π.Α. 

Αυτό που φαίνεται στο βάθος του πεδίου

Εάν όμως τώρα ρυθμίσουμε την φωτογραφική μας μηχανή να έχει κλειστό διάφραγμα, και άρα με φωτογραφικούς όρους να έχει μεγαλύτερο βάθος πεδίου, θα δούμε καθαρότερα όχι μόνο τους πρωταγωνιστές που βρίσκονται σε πρώτο πλάνο, αλλά και όσους φαίνονται στο βάθος της φωτογραφίας. 

Εκεί, θα παρατηρήσουμε σιγά σιγά να φαίνεται μια κόκκινη σημαία με κίτρινα αστέρια. Η σημαία της Κίνας.

Η αλήθεια είναι ότι ο εν εξελίξει πόλεμος στην Ουκρανία ενδιαφέρει πολύ την Κίνα. Το αποτέλεσμα του πολέμου θα κρίνει την επιβίωση του στρατηγικού της σχεδιασμού. 

Ο τελευταίος, που συνοψίζεται στο όνομα «Πρωτοβουλία μιας ζώνης και ενός δρόμου», και ανακοινώθηκε ως πρωτοβουλία το 2013 ενώ πήρε σάρκα και οστά από το 2015, περιλαμβάνει την οικονομική επένδυση της Κίνας σε κατασκευή και συντήρηση έργων υποδομής και συγκεκριμένα στην οικοδόμηση θαλάσσιων δρόμων εμπορίου μέσω λιμανιών και χερσαίων αντίστοιχων μέσω σιδηροδρόμων.

Ο Δρόμος του Μεταξιού

Έτσι, επιχειρείται να δημιουργηθεί μια «Ζώνη», ένας σύγχρονος χερσαίος Δρόμος του Μεταξιού, και ένας «Δρόμος», μια σειρά λιμανιών που οικοδομούν ένα θαλάσσιο δίκτυο εμπορίου. Το όλο σχέδιο φιλοδοξεί να ενώνει την Κίνα με την Αφρική, την Κεντρική Ασία, την Ωκεανία και την Ευρώπη. Με αυτήν την φιλοδοξία, η Κίνα επιχειρεί πέρα από οικονομική και εμπορική, να γίνει και γεωπολιτική υπερδύναμη.

Η Κίνα υλοποιεί αυτήν την επέκτασή της, προσπαθώντας να επενδύσει όσο το δυνατόν λιγότερο στον στρατιωτικό τομέα του όλου σχεδίου. Κάτι τέτοιο όμως είναι αδύνατον. Η Κίνα ουσιαστικά προσπαθεί να αναβάλει χρονικά την ανάγκη (και) για στρατιωτική επέκταση. 

Το κινέζικο ναυτικό

Το βασικό εμπόδιο της Κίνας είναι ότι οι θαλάσσιοι δρόμοι στους οπoίους θέλει να επεκταθεί ελέγχονται κατά κύριο λόγο από τον μέχρι πρότινος κυρίαρχο του κόσμου: τις Η.Π.Α και τους συμμάχους τους. 

Για αυτόν τον λόγο από το 2018 και έπειτα το κινεζικό ναυτικό γνωρίζει μεγάλη ανάπτυξη, με αποτέλεσμα σήμερα να είναι το ισχυρότερο στον κόσμο. 

Το 2020 είχε διαθέσιμα περίπου 350 πολεμικά πλοία και υποβρύχια, ενώ αναμένεται μέχρι το 2030 ο αριθμός αυτός να έχει φτάσει τα 460. Η ναυτική αυτή ανάπτυξη της Κίνας όμως αποτελεί απειλή για την διεθνή μονοκρατορία των Η.Π.Α.

Ο ρόλος του τοποτηρητή 

Σε αυτό το σημείο έχει σημασία ο ρόλος της Ρωσίας και ο πόλεμος στην Ουκρανία. Με την Ρωσία στο πλευρό της, η Κίνα δεν ανησυχεί για τις χερσαίες ζώνες εμπορίου της. 

Μπορεί με άνεση να ασχοληθεί με τους θαλάσσιους δρόμους και την ναυτική και αεροπορική της ανάπτυξη. Για αυτόν τον λόγο στηρίζει την Ρωσία στον εν εξελίξει πόλεμο. 

Η Ρωσία ουσιαστικά αποτελεί τον τοποτηρητή της χερσαίας οικονομικής και εμπορικής ανάπτυξης της Κίνας. Αυτό το καταφέρνει με την μεγάλη χερσαία στρατιωτική ισχύ της. Εδώ ακριβώς συνίσταται και το σχέδιο των Η.Π.Α. 

Εάν η Ρωσία ηττηθεί ή συνθηκολογήσει και περάσει στην δυτική σφαίρα επιρροής, θα αποτελεί εχθρική δύναμη για την Κίνα. Η τελευταία, θα βρεθεί εκτεθειμένη και θα αναγκαστεί να στραφεί και στην ανάπτυξη χερσαίων στρατιωτικών δυνάμεων για να προστατέψει τους χερσαίους δρόμους εμπορικής και οικονομικής ανάπτυξής της. 

Να στραφεί δηλαδή πέρα από την θάλασσα και στην στεριά. Αυτό όμως θα την αποδυναμώσει. Δεν θα μπορέσει να έχει ταυτόχρονα ισχυρό ναυτικό, αεροπορία και πεζικό. Δεν έχει υπάρξει ποτέ στην ιστορία κάποιο κράτος που να το έχει καταφέρει αυτό. 

Οι Η.Π.Α στον Β΄Π.Π είχαν ισχυρό ναυτικό και ισχυρή αεροπορία, όχι όμως ισχυρό πεζικό. Για αυτόν τον λόγο χρειάζονταν και την Ε.Σ.Σ.Δ, ένα κράτος με τεράστια χερσαία στρατιωτική δύναμη. Εξ ου και η αναγκαιότητα της Αντιφασιστικής Συμμαχίας.

Οι υπερδυνάμεις και ο μεγάλος χαμένος

Για αυτόν τον λόγο ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι τόσο σημαντικός για τις δύο υπερδυνάμεις της εποχής: τις Η.Π.Α και την Κίνα. Σε αυτόν τον πόλεμο κρίνεται η στρατηγική υπεροχή τους. 

Ο μεγάλος χαμένος όμως είναι σίγουρα ένας. Οι απλοί άνθρωποι στις εμπόλεμες περιοχές που αναγκάζονται να ζουν με τον φόβο του θανάτου, χάνουν τις περιουσίες τους και τους αγαπημένους τους ανθρώπους ή ακόμα και τις ίδιες τους τις ζωές.