Η πόλη που προσπερνάς

Λέξεις: Βίκη Φραγκούδη

Σε όποιον αναφέρω ότι είμαι από την Θεσσαλονίκη, η μόνιμη απάντηση είναι: “Αχ, η πιο όμορφη πόλη/η πιο ερωτική πόλη/πόσο ωραίο είναι να ζεις εκεί!” και άλλα στερεοτυπικά για την νύμφη του Βορρά. 

Για όσους ζούμε και δραστηριοποιούμαστε στην Θεσσαλονίκη, ας μην γελιόμαστε, τα πράγματα δεν είναι ιδιαίτερα εύκολα: η σοβαρή έλλειψη υποδομών, η ελλειπής και χαοτική συγκοινωνία, η έλλειψη χώρων πρασίνου , η επιλεκτική αστυνόμευση και η αύξηση της εγκληματικότητας- ιδιαίτερα σε ορισμένα σημεία του κέντρου-αποτελούν μια τουλάχιστον αποκαρδιωτική εικόνα. 

Στα χρόνια που δραστηριοποιούμαι στην πόλη καλλιτεχνικά, κάνω μια απόπειρα να γνωρίσω στους συμπολίτες μου μέρη-ορόσημα, μέρη που βλέπουμε κάθε μέρα και τα προσπερνάμε, γιατί δεν γνωρίζουμε τίποτα για αυτά: Φυλακές Επταπυργίου, Στρατόπεδο Παύλου Μελά και όχι μόνο. Δυστυχώς, οι γνώσεις μας για αυτά περιορίζονται σε πράγματα που μάθαμε στο λύκειο ή σε διάσπαρτες πληροφορίες από φίλους ή γνωστούς την στιγμή που περνάμε βιαστικά από ένα κτίριο ή ένα καίριο σημείο της πόλης.

Με αφορμή την έρευνα που διεξάγω για την επανάχρηση των Καπναποθηκών της Καβάλας μέσα από πολιτιστικές δράσεις ώστε να συμβάλλουν στην δημιουργία του Citybranding της πόλης (δείτε σχετικά ΕΔΩ) αναλογιζόμουν αν μπορεί να γίνει κάτι παρόμοιο και για την πόλη μας. 

Εάν δηλαδή είναι πια καιρός να ξαναζωντανέψουμε κτίρια και μέρη που έχουν εξέχουσα σημασία για την ιστορία της πόλης μας. Μέρη που μένουν άπραγα ερείπια και τα προσπερνάμε καθημερινά καθώς δεν ενσωματώνονται πια στην πολυάσχολη καθημερινότητα μας και την γεμάτη από τεχνολογία ζωή μας. Αν κάνεις μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο, θα διαπιστώσεις ότι υπάρχουν πολλές μικρές πρωτοβουλίες για την καταγραφή και ανάδειξη αυτών των σημείων της πόλης. 

Η Θεσσαλονίκη είναι πολλά παραπάνω από τα Βυζαντινά της μνημεία, τα οποία αδιαμφισβήτητα είναι βαρύνουσας σημασίας. Είναι τα εκλεκτικιστικά της μνημεία, τα ιδιαίτερης σημασίας μοντερνιστικά της κτίρια, χώροι που προσπερνάμε καθημερινά. Είναι καιρός να τα ενσωματώσουμε εκ νέου στον αστικό της ιστό, να αναζωπυρώσουμε το ενδιαφέρον μας για την πόλη που ζούμε και δραστηριοποιούμαστε. Γιατί η πόλη είναι οι άνθρωποι της.

Τι λέτε, πάμε;