Πως θα ήταν άραγε ο κόσμος χωρίς τουρισμό;

Έχετε ποτέ σκεφτεί πως θα ήταν άραγε ο κόσμος μας χωρίς τουρισμό; Πως θα ήταν σήμερα μια χώρα ή μια πόλη χωρίς την παρουσία τουριστών; Σε κοινωνικό, οικονομικό, πολιτιστικό ή οποιοδήποτε άλλο επίπεδο; Πως θα ήταν η ζωή στο Πολύχρονο, το Λονδίνο, τη Μύκονο, την Πράγα ή τα Ζαγοροχώρια;

Τι «μυαλά» και τι εμπειρίες θα είχαμε άραγε στους τόπους- «μικρόκοσμους» που ζούμε εμείς οι ίδιοι, αφού δεν θα βλέπαμε τίποτα καινούργιο και διαφορετικό; Είτε σαν ταξιδιώτες σε άλλα μέρη, είτε υποδεχόμενοι ξένους επισκέπτες στον τόπο μας; Θα ήμασταν άραγε  ίδιοι…; Aφού δεν θα ξέραμε πως ζουν οι άλλοι σε πραγματικές συνθήκες.

Θα είχε κίνηση και πολυκοσμία από Παρισιάνους μπροστά στον Πύργο του Άιφελ, ή θα έμοιαζε με το Διδυμότειχο μετά την παρέλαση;

Θα πήγαιναν οι Αθηναίοι βόλτα πάνω στην Ακρόπολη, ή απλά θα παρακαλούσαν να έρθουν τα ξαδέλφια από την Καρδιτσομαγούλα μήπως και τους ξεσηκώσουν να πάνε κι αυτοί;

Θα είχε ζωή στην Πλάκα, το Μοναστηράκι και τα Λαδάδικα; Πόσα πλοιάρια θα έπλεαν στα κανάλια του Άμστερνταμ; Πως θα ήταν οι Καβουρότρυπες τον Αύγουστο; Το σενάριο ακούγεται λίγο τρομακτικό ή και ιδανικό, αλλά πραγματικά ο κόσμος θα ήταν εντελώς διαφορετικός. Άλλοτε με καλύτερες συνθήκες και άλλοτε με χειρότερες…

Και δε μιλάμε για την «προσωρινή» περίοδο του covid, αλλά για πάντα χωρίς καμία μετακίνηση ανθρώπων με στόχο την αναψυχή.

Με το δίκιο σας θα σκεφτείτε ότι δεν έπαθαν και τίποτα οι κάτοικοι σε κάποιο απροσπέλαστο οικισμό του Αμαζονίου, στα Ρίζια Έβρου, το Φαρμακονήσι ή το Μυριόφυτο του Κιλκίς, οι οποίοι δεν έχουν τη ζωή των Μυκονιατών ή των κατοίκων των χωριών του Πηλίου που σφύζουν από τουρίστες. Όλα κυλούν κανονικά στη ζωή τους και έχουν και την ησυχία τους. Άρα ίσως και να μην επηρεαζόταν η καθημερινότητά μας, χωρίς ξένους ταξιδιώτες.

Στο  οικονομικό επίπεδο αν δεν υπήρχε τουρισμός, εκατομμύρια άνθρωποι πάνω στη γη θα ήταν άνεργοι ή θα έπρεπε να βρουν να κάνουν κάποιο άλλο επάγγελμα. Είναι ατελείωτες οι ειδικότητες, οι θέσεις εργασίας αλλά και τα παράγωγά τους. Μόνο η αεροπορική βιομηχανία ( εργοστάσια-αεροδρόμια κτλ) είναι μια κατηγορία μόνη της και η λίστα δεν έχει τελειωμό.

Ακόμη όμως και ένας αγρότης, κτηνοτρόφος, βιοτέχνης ειδών σουβενίρ, μια θεία που έχει ένα σπιτάκι για ενοικίαση στη Βουρβουρού και τη Χανιώτη, μπορούν να βγάζουν «τουριστικά χρήματα», τα οποία ξαναπέφτουν στην αγορά.

Σε πολιτιστικό επίπεδο, αν δεν ταξιδεύαμε δεν υπήρχε περίπτωση να γνωρίζαμε τόσες συμπεριφορές, απόψεις, τάσεις, κουζίνες, φιλοσοφίες ζωής και τόσα άλλα πράγματα που τα καταλαβαίνεις και τα νιώθεις, μόνο όταν τα βιώνεις στον τόπο τους.

Σε περιβαλλοντολογικό επίπεδο θα είχαμε εκατομμύρια τόνων λιγότερα σκουπίδια, πολύ λιγότερους ρύπους από τις μετακινήσεις κυρίως με αεροσκάφη, αλλά και οχήματα, τρένα, πλοία κτλ. Θα καταναλώναμε επίσης πολύ λιγότερη ενέργεια σε ξενοδοχεία και μέσα μεταφοράς. Ίσως να μην υπήρχαν και τόσα έργα υποδομών σε κτίρια, γέφυρες, δρόμους κ.α και άρα πάλι λιγότερες θέσεις εργασίας.

Αν δεν υπήρχε ο τουρισμός ίσως να είχαμε περισσότερους πολέμους και ακόμη μεγαλύτερα μίση μεταξύ μας, αφού δεν θα «γνωρίζαμε» καθόλου το γείτονά μας, τον ξένο κτλ.

Ο τουρισμός και κατ επέκταση η τριβή και συναναστροφή των ανθρώπων, αμβλύνουν και μαλακώνουν τις ψυχές μας. Μας κάνουν να γνωρίζουμε καλύτερα τον άλλο…