Πώς βλέπουν στο Χιούστον τους πρόσφυγες…

Της Λίνας Λιάκου*

Όταν έμαθα ότι θα επισκεφτώ την πόλη του Χιούστον στο Τέξας περίμενα ότι θα δω καουμπόηδες, όπλα, το άγαλμα του George W. Bush και πολλούς Μεξικανούς. Βίωσα μια πόλη που γιορτάζει τη διαφορετικότητάς της σε όλα τα επίπεδα. Είτε πρόκειται για τη Δήμαρχο της πόλης (την πρώτη ανοιχτά gay Δήμαρχο μεγάλης πόλης στις ΗΠΑ) της οποίας η σεξουαλικότητα δεν αποτέλεσε πότε, στα 25 χρόνια που βρίσκεται σε εκλεγμένες θέσεις, αντικείμενο συζήτησης, είτε φυσικά για τους εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες που ζουν και εργάζονται στο Χιούστον από όλες τις γωνιές του πλανήτη. Το Χιούστον είναι ένα μωσαϊκό διαφορετικών πολιτισμών: από τους 2.2 εκατομμύρια κατοίκους πάνω από το 50% έχουν γεννηθεί εκτός ΗΠΑ. Η οικονομική ανάπτυξη της πόλης οφείλεται στη συνεχή εισροή μεταναστευτικών ροών στην πόλη και αυτό το αναγνωρίζουν όλοι (τοπικές αρχές, ιδιωτικός τομέας).

Το Χιούστον είναι ο Νο 1 προορισμός επανεγκατάστασης προσφύγων στην Αμερική, ενώ πάνω από 70.000 πρόσφυγες έχουν έρθει στο Χιούστον τα τελευταία χρόνια από 78 διαφορετικές χώρες. Αν το Χιούστον ήταν ανεξάρτητη χώρα θα ήταν η 4η χώρα επανεγκατάστασης προσφύγων παγκοσμίως.

Γιατί; Γιατί το Χιούστον είναι μια φιλόξενη πόλη, με προσιτό κόστος ζωής και καλή οικονομία. Έχει ένα ευρύ δίκτυο από οργανώσεις και ΜΚΟ που προσφέρουν υπηρεσίες προς τους πρόσφυγες (κατοικία, εκπαίδευση, συμβουλευτική, είσοδο στην αγορά εργασίας κλπ). Χιλιάδες θέσεις εργασίας έχουν δημιουργηθεί με σκοπό την παροχή υπηρεσιών προς τους πρόσφυγες που έρχονται κάθε χρόνο στην πόλη.

Βασικός άξονας του προγράμματος επανεγκατάστασης των προσφύγων είναι η εύρεση εργασίας από την πολύ αρχή ασχέτως του μορφωτικού τους επιπέδου ή του κατά πόσο μιλούν τη γλώσσα. Παράλληλα, τους δίνεται η ευκαιρία μετά από 5 χρόνια παραμονής στη χώρα να γίνουν Αμερικανοί πολίτες.

Τώρα, στα δικά μας: σύμφωνα με τα τελευταία νέα 50.000 πρόσφυγες θα φιλοξενηθούν στην ελληνική επικράτεια. Σχεδόν το σύνολο του πληθυσμού αυτού θα συγκεντρωθεί στα μεγάλα αστικά κέντρα και κατ’ επέκταση και στη Θεσσαλονίκη.

Η πίεση στους Δήμους του πολεοδομικού συγκροτήματος θα είναι μεγάλη. Οι Δήμοι θα πρέπει παράλληλα με τη συνέχιση παροχής υπηρεσιών προς τους δημότες τους να παρέχουν τις αναγκαίες υπηρεσίες προς το νέο αυτό πληθυσμό. Η Θεσσαλονίκη δεν είναι Χιούστον, δεν έχει την οικονομική ευρωστία και τον πλούτο του Τέξας αλλά έχει άλλα χαρακτηριστικά: φιλικό περιβάλλον, προσιτή ζωή, έναν αναπτυγμένο μη-κερδοσκοπικό τομέα και ένα πολυπολιτισμικό παρελθόν συνύπαρξης διαφορετικών κοινοτήτων.

Με την κατάλληλη στρατηγική και συνεργασία μεταξύ όλων των διαφορετικών φορέων της πόλης (δημόσιος τομέας, ιδιωτικός τομέας, μη-κερδοσκοπικές οργανώσεις, πανεπιστήμια), οι ανάγκες φιλοξενίας και εγκατάστασης των προσφύγων μπορούν να αποτελέσουν ευκαιρία ανάπτυξης της πόλης προς όφελος όλων των κατοίκων της. Πέραν λοιπόν της αλληλεγγύης προς τους πρόσφυγες που έτσι και αλλιώς οι κάτοικοι της Θεσσαλονίκης έχουν επιδείξει όλους αυτούς τους μήνες πρέπει να δούμε σαν πόλη πώς ρεαλιστικά πρέπει να κινηθούμε και η εγκατάσταση του νέου αυτού πληθυσμού να ενσωματωθεί στους οικονομικούς, κοινωνικούς και αστικούς στόχους της πόλης.

*Η Λίνα Λιάκου είναι Δημοτική Σύμβουλος Θεσσαλονίκης και Πρόεδρος της Μητροπολιτικής Αναπτυξιακής Θεσσαλονίκης Α.Ε.

(Το ταξίδι στο Χιούστον έγινε στα πλαίσια του προγράμματος Marshall Memorial Fellowship του German Marshall Fund.)