Ποτέ στον…Πειραιά!

Πρόσφατο δημοσίευμα στο περιοδικό National Geographic έφερε τη Θεσσαλονίκη ανάμεσα στους 20 δημοφιλέστερους τουριστικούς προορισμούς για το 2013, στα 20 μέρη παγκοσμίως που πρέπει να δει κανείς στη νέα χρονιά. Σε πρώτη ανάγνωση, η είδηση αυτή καθαυτή, σε ένα έντυπο ευρείας κυκλοφορίας και παγκόσμιας αναγνωρισιμότητας, είναι ασφαλώς καλοδεχούμενη για την πόλη και τις αναπτυξιακές προοπτικές της.

Όμως, ως είθισται, ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες. Οι οποίες, σύμφωνα τουλάχιστον με το συντάκτη του άρθρου, παραπέμπουν τους αναγνώστες στο Ποτέ την Κυριακή, μια ταινία αφιερωμένη στον …Πειραιά. Η ταινία, κατά το δημοσιογράφο του National Geographic, αποτελεί το ιδανικό παράδειγμα για να ζωντανέψει στους αναγνώστες την αίσθηση της Θεσσαλονίκης. Είναι μάλιστα κατηγορηματικός και διευκρινίζει το γιατί: Το Ποτέ την Κυριακή είναι «μια κλασική κωμωδία του 1960 με την οποία η δημοφιλής Ελληνίδα ηθοποιός και μετέπειτα πολιτικός Μελίνα Μερκούρη εισήγαγε στο διεθνές κινηματογραφικό κοινό τη φυσική ομορφιά, το μπουζούκι και τη χαρά της ζωής στην Ελλάδα».

Ποια είναι, λοιπόν, η Θεσσαλονίκη του σινεμά για τους ξένους αναγνώστες του National Geographic; «Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα…» και το γραφικό κινηματογραφικό φολκλόρ του Ζορμπά και των ανέμελων Ελλήνων, που χορεύουν, τρώνε και τραγουδάνε σε ειδυλλιακά ηλιοβασιλέματα, ανέγγιχτοι από το χρόνο.

Το γεγονός ότι το δημοσίευμα ζωντανεύει την κινηματογραφική Θεσσαλονίκη με δανεικούς όρους και εικόνες …Πειραιά επιβεβαιώνει ότι τα στερεότυπα είναι δεινόσαυροι, που επιβιώνουν και αναβιώνουν πανηγυρικά. Έτοιμα να «ξεσηκώσουν» σε ένα συρτάκι παραπληροφόρησης όλους τους θιασώτες του σύγχρονου lifestyle. Επικυρώνει, ακόμη, τη χαρούμενη άγνοια όλων όσοι γοητεύονται από την έξωθεν καλή μαρτυρία, θαυμάζοντας εκστατικά το περιτύλιγμα, αλλά χάνοντας την ουσία. Η οποία θα επέμενε να αναζητήσουμε το διάβολο στις λεπτομέρειες. Και να επιδιώξουμε να ανατρέψουμε τα στερεότυπα για να αναδείξουμε τις καλά κρυμμένες, αλλά αυθεντικές εικόνες της πόλης. Κινηματογραφικές και κινηματογραφημένες.

Ως τότε, η κινηματογραφημένη Θεσσαλονίκη θα παραμείνει terra incognita, μια ακόμη no man’s land που θα λικνίζεται στους ρυθμούς των παιδιών του Πειραιά.

*Η Λίνα Μυλωνάκη είναι ιστορικός κινηματογράφου