Ποτέ την Κυριακή…

(Για την ακρίβεια ποτέ και πουθενά.)

Όταν εργάζονται και οι τρομοκράτες Κυριακή, χάλασε πράγματι ο κόσμος… θα περίμενα μια διαφορετική προσέγγιση. Να δείξουν ένα σέβας στην αργία της Κυριακής. Αλλά αυτοί, «ένα σου, ένα μου». Να μη σου πω ότι δουλεύουν και νυχτερινά και υπερωρίες, ξεπερνώντας κατά πολύ, όχι μόνο τους υποχρεωμένους- οκ, και υπερχρεωμένους- υπαλλήλους των όποιων εμπορικών μαγαζιών μένουν ανοιχτά την Κυριακή, αλλά και τους ακοίμητους φρουρούς  της δημόσιας τάξης-  προστασίας του πολίτη.

Διακόσιοι άνθρωποι πάνω- κάτω, έμαθα βρίσκονταν στο “the Mall» αυτό το εμβληματικό της εμπορικότητας και της κατανάλωσης, της διασκέδασης  και του χαβαλεδισμού  κέντρο στο Μαρούσι. Αλλά και της εργασίας εκατοντάδων συνανθρώπων, σαν και μένα και σαν και σένα. Καθαρίστριες, υπάλληλοι που έκαναν απογραφή, σεκιουριτάδες, ναι, και από αυτό, σεκιουριτάδες,  γιατί αν σου αρπάξει κάποιος την τσάντα, το πορτοφόλι, το λαιμό, από κάποιον πρέπει να ζητήσεις βοήθεια! Συν  το κέντρο πολυκινηματογράφου.  Και τις καθημερινές, πιο πολλές εκατοντάδες, χιλιάδες  που εργάζονται και ψωνίζουν εκεί. Ευτυχώς, εύκολα απομακρύνθηκαν, ήταν αρκετός ο χρόνος προειδοποίησης, για να εκκενωθεί ο χώρος.

Και να σκεφτείς, τις προάλλες, ήμουν στο χώρο, πήρα από το βιβλιοπωλείο  του Παπαθεοδώρου ένα βιβλίο, έβλεπα την πρόσοψη του καταστήματος της Εθνικής Τράπεζας και έλεγα: «μωρέ μπράβο, πρόσοψη, η Εθνική!» Ε, πάει η πρόσοψη…

Κυριακή πρωί επέλεξαν να βάλουν τον- χαμηλής ισχύος, όπως είπαν οι πυροτεχνουργοί- εκρηκτικό μηχανισμό, διαλύοντας ακόμη ένα  μύθο της «επαναστατικής» προϊστορίας της γενιάς μου, λέγαμε γελώντας και γλεντώντας τα Σαββατόβραδα, ότι σε …δύο περιπτώσεις δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί η …επανάσταση:  «Καλοκαίρι και Αύγουστος, πρωί και Κυριακή!!!»

Γιατί, άσε τον Αύγουστο, δεν είναι η ώρα, η Κυριακή όμως έχει τον μύθο και την ιστορία της. Η Κυριακή είναι η μέρα που ανέκαθεν ησύχαζε από το μόχθο, από τη δουλειά, από τον κάματο, από την υπηρεσία, όπως θες, γμτω, πες το, ο Έλληνας εργαζόμενος.  Ήταν η μέρα που μαζευόταν να πιει ένα κρασί, μια μπύρα, γύρω από το μεσημεριανό τραπέζι  η οικογένεια. Ήταν η μέρα που κάναμε πλάκα,  ξυπνούσαμε λίγο αργότερα, είχαμε αποβραδίς ,το σαββατόβραδο,  πιει και κάτι παραπάνω,  στα μπαράκια στις ταβέρνες, τανιζόμασταν χαλαρά στα κρεβάτια ξεφυλλίζοντας κόμικς,  ή,  μεγαλύτεροι, τις εφημερίδες,  μετά το μεσημεριανό, πηγαίναμε συνήθως σινεμά, ναι, σινεμά  πολλοί από μας από παιδιά από το πρωί…

Την Κυριακή θα την διαλύσουν λένε, οι αποφάσεις για ανοιχτά τα καταστήματα. Οκ. Κάποιοι βιάστηκαν περισσότερο… Και θα ήθελα να τους πω … «Ποτέ την Κυριακή» αν και ούτως ή άλλως ποτέ…