Πού μας πονεί και πού μας σφάζει
Γιατί η Θεσσαλονίκη δεν θα γυρίσει πίσω. Ακούτε δειλοί και ανώνυμοι πατριδοκάπηλοι;
Πάλι βεβήλωση εβραϊκού μνημείου; Με χριστιανικούς σταυρούς και το «εν τούτω νίκα». Από «ανώνυμους». Ακόμη δεν χωνέψαμε τις εντυπώσεις μας από την εκδήλωση της Τετάρτης και ήρθαν μέσω φίλου στο mail μου φωτογραφίες από το βεβηλωμένο μνημείο στο campus του Πανεπιστημίου που στήθηκε λίγα χρόνια πριν −με μεγάλη καθυστέρηση αλλά και μεγάλη συναίσθηση ευθύνης− για να θυμίζει στους φοιτητές και τις φοιτήτριές μας, στους δασκάλους τους αλλά και σε ολόκληρη την πόλη και τους επισκέπτες της ότι εδώ βρισκόταν το νεκροταφείο της μεγαλύτερης εβραϊκής κοινότητας στην Ευρώπη. Ας θυμηθούμε ότι το νεκροταφείο δεν κατέστρεψαν οι Ναζί αλλά ο δήμος της πόλης με τη δοτή της διοίκηση.
Διαβάστε σχετικά: Οι βάνδαλοι της πόλης ξαναχτύπησαν…
Όσο οι πατριδοκάπηλοι «Μακεδονομάχοι» και «χριστιανοί» θα βεβηλώνουν τα μνημεία που στήσαμε με κόπο για να ξεπλύνουμε την ντροπή μας, τόσο εμείς θα πεισμώνουμε, θα τα καθαρίζουμε και θα τα προστατεύουμε. Δεν θα αφήσουμε ξανά η Θεσσαλονίκη να γίνει ξανά η πόλη των πολιτικών δολοφονιών, της βίας, του βάρβαρου εθνικισμού.
Οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης έχουν αφήσει το χνάρι τους στην πόλη ποικιλοτρόπως: στα σπίτια και τις βίλες, στη λογοτεχνία, στις μυρωδιές, στην αύρα της. Η πόλη εδώ και χρόνια έχει αρχίσει να τιμά την παρελθοντική της πολυπολιτισμικότητα και θα διαφυλάξει κάθε είδους ετερότητα.
Ακούτε δειλοί και ανώνυμοι πατριδοκάπηλοι; Εδώ στη στοργική αγκαλιά της πόλης η μνήμη που μας πονάει, εδώ η τιμή των απόντων Εβραίων συμπολιτών μας και των αγωνιστών της δημοκρατίας, εδώ οι μετανάστες της δεκαετίας του ’90. Εδώ οι συμπολίτες μας κάθε σεξουαλικού προσανατολισμού. Εδώ οι πρόσφυγες και τα παιδιά τους που γέμισαν τα σχολεία μας. Eδώ μαζί στην καθημερινότητά μας, στους αγώνες και τις αγωνίες μας.
Γιατί η Θεσσαλονίκη δεν θα γυρίσει πίσω. Ακούτε;
