Πού το πάει η Ζωή;

του Γιάννη Βήκα

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου είναι ένα από τα πρόσωπα που ξεχωρίζουν στον ΣΥΡΙΖΑ και μέχρι τώρα θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς πως αυτό συνέβαινε με θετικό τρόπο, ενώ παράλληλα η στάση της απέναντι στο ρατσισμό και το ναζισμό ήταν και είναι από τις δυναμικότερες στο κόμμα και στη δημόσια ζωή. Ωστόσο τις τελευταίες μέρες η νέα Πρόεδρος της  Βουλής έχει σοκάρει πολλούς με τα ζητήματα που θέτει επί τάπητος.

Αφ’ ενός, την ημέρα της συζήτησης για την άρση της βουλευτικής ασυλίας του κ. Άδωνι Γεωργιάδη, ακούσαμε την ίδια να εγείρει ζήτημα εγκυρότητας της ψηφοφορίας, λόγω απουσίας βουλευτών της Χρυσής Αυγής. Προφανώς και η άποψη αυτή κατακεραυνώθηκε από τους περισσότερους βουλευτές με την Ντόρα Μπακογιάννη, Κυριάκο Μητσοτάκη, Ευάγγελο Μεϊμαράκη κι Ευάγγελο Βενιζέλο να επιτίθενται άγρια, αλλά δικαιολογημένα, στην νεοεκλεγείσα πρόεδρο για τις απόψεις που εκφράζει από τη θέση αυτή. Βέβαια κατά του «πάθους» της κ. Κωνσταντοπούλου είχε ταχθεί ολοφάνερα και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Φίλης, με το Ποτάμι και το ΚΚΕ να ζητούν να συνεχισθεί η διαδικασία και να μη σταθεί το Σώμα σε κάτι τέτοιο. Άλλωστε όπως ειπώθηκε, «δε μπορεί η Βουλή να είναι όμηρος δικαστικών και εισαγγελικών αποφάσεων».

Αφ’ ετέρου, χθες, στις 4/3, η ίδια έδωσε συνέντευξη τύπου και επανέφερε το θέμα σα να μην κατάλαβε τίποτα από το προηγούμενο ατόπημά της, διότι ίσως η ίδια δεν το θεωρεί ατόπημα. Η αλήθεια είναι πως η προσκόλληση που έχει στους τύπους και τους κανόνες από τη μία κάνει καλό στη λειτουργία του Κοινοβουλίου, μιας και δε θα περνάνε κατεπείγοντα νομοσχέδια, ούτε τροπολογίες θα «σφηνώνονται» σε άσχετα νομοσχέδια, ενώ με απόφασή της θα περικόπτονται οι μισθοί των βουλευτών, που λείπουν αδικαιολόγητα από το Κοινοβούλιο, καθώς και θα μεταδίδονται οι συνεδριάσεις των Επιτροπών και της Ολομέλειας τηλεοπτικά και διαδικτυακά, χωρίς κλειστές πόρτες και διαρροές.

Όμως εκείνο που ανησυχεί ιδιαίτερα είναι η νομιμοποίηση στη συνείδηση της κοινωνίας ενός «κόμματος» και μιας  πρακτικής, που ξεπερνάει κάθε δημοκρατική δεοντολογία. Για ποιο λόγο η κ. Κωνσταντοπούλου θεωρεί απαραίτητη την παρουσία των χρυσαυγιτών στη Βουλή; Με αυτόν τον τρόπο δε μπορεί να θεωρηθεί πως η δικαιοσύνη δέχεται πιέσεις επί του έργου της; Είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς με ποια λογική τίθεται ζήτημα ακυρότητας νομοθετικών ρυθμίσεων που σχετίζονται με μνημόνια και ψηφίστηκαν την προηγούμενη περίοδο με την επίκληση της ελλιπούς – αντικανονικής σύνθεσης της Ολομέλειας. Ο πρώην Πρόεδρος της Βουλής, κ. Μεϊμαράκης, απάντησε πως ελέγχθηκαν εάν τα «όχι» υπερτερούσαν των «ναι», λόγω απουσίας των χρυσαυγιτών και ποτέ δεν παρουσιάστηκε πρόβλημα. Η κ. Κωνσταντοπούλου θα πρέπει ν’ αντιληφθεί πως από τη νέα θέση της έχει πολύ συγκεκριμένο έργο και θα πρέπει να διέπεται από μετριοπάθεια και αίσθημα ενωτικό και όχι να δημιουργεί έριδες και δη υπέρ των προφυλακισμένων μαυροφορεμένων πολιτικών.

Η τυπολατρία ενδεχομένως πολλές φορές να βλάπτει την ουσία και εύκολα οδηγείται σε παρερμηνείες, καθώς βλέπουμε πως η Χρυσή Αυγή έσπευσε να εκμεταλλευτεί το δημιουργούμενο κλίμα από την ισχυρή κυρία του Κοινοβουλίου και έβγαλε εκ νέου ανακοίνωση περί μη νομιμότητας των «αντεθνικών» νομοσχεδίων, λόγω της «παράνομης κράτησης» των βουλευτών της. Εάν η νέα κυβέρνηση θέλει, μπορεί ν’ ακυρώσει τους μνημονιακούς νόμους σε μια νύχτα, όμως όπως φαίνεται είναι κάτι δύσκολο. Επομένως, τη σκυτάλη κατά του μνημονίου είναι λογικό να την παραλαμβάνει και πολύ δίκαια η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που διατηρεί σταθερή θέση επί του θέματος και διέπεται από δημοκρατικές και ανθρωπιστικές αξίες και όχι όπως πολύ άτσαλα πάει να συμβεί, λόγω της Ζωής Κωνσταντοπούλου, να περάσει στην Χρυσή Αυγή και να θεωρηθεί αυτό το κόμμα ρυθμιστής των εξελίξεων και το «νέο αντιμνημονιακό μέτωπο». Είναι κάτι που δεν πρέπει να συμβεί και η νέα Πρόεδρος δε βοηθάει καθόλου σε αυτό, αν και δυσκολεύομαι να σκεφτώ πως όλα αυτά συμβαίνουν λόγω αφέλειας, μιας και τη θεωρώ πανέξυπνη και πολύ καλή στη δουλειά της.

Το καλό βήμα είναι πως το Μαξίμου πήρε σαφείς αποστάσεις από τις απόψεις αυτές και ο μόνος σύμμαχος που μπορεί να βρει η «σιδηρά κυρία» στο εν λόγω ζήτημα είναι η άκρα δεξιά πλευρά του Κοινοβουλίου• ενδεχομένως και η άκρα δεξιά του κ. Καμμένου, που βρίσκεται στη συγκυβέρνηση. Ελπίζω ν’ αντιληφθεί σύντομα τη ζημιά που μπορεί να προκληθεί, μιας και λήγει και το 18μηνο κράτησης μερικών εκ των χρυσαυγιτών βουλευτών και ν’ αναθεωρήσει τη στάση της, γιατί σίγουρα δε θα ‘θελε να ακούει από τέτοιου είδους ανθρώπους στο δρόμο «μπράβο ρε Ζωή, καλά τους λες, πες τα!». Βέβαια, ας μην καρφώσουμε στον τοίχο την ίδια και ας αναμένουμε τα επόμενα βήματά της, μιας και είναι πολύ νωρίς. Η εγρήγορση όμως δεν έβλαψε ποτέ κανέναν.