Προωθώντας μια χώρα, η τέχνη που δεν μάθαμε

Η είδηση για την πιθανότητα ακύρωσης της μεγάλης έκθεσης για το Μέγα Αλέξανδρο στο Λούβρο, λόγω έλλειψης κονδυλίων, χορηγών και υποστήριξης από το εσωτερικό της χώρας προκαλεί μονάχα θλίψη. Είναι φως φανάρι πως μια τέτοια έκθεση στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή που βρίσκεται η χώρα θα αποτελούσε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για την προώθηση του πολιτισμού, της ιστορίας και του παρελθόντος της στο εξωτερικό, αλλά ταυτόχρονα και μια καλή ανάσα διαφήμισης των θησαυρών και των δυνατοτήτων που παρέχει ακόμα και σήμερα στον επισκέπτη της. Οι χιλιάδες των χιλιάδων που θα επισκέπτονταν την έκθεση, αν τελικά δεν πραγματοποιηθεί, θα ήταν δυνητικοί επισκέπτες των τόπων που ο Μέγας Αλέξανδρος έζησε και μεγαλούργησε. Θα ήταν…

Η είδηση σε κάνει να αναρωτηθείς για το πως και το γιατί της συγκεκριμένης εμπλοκής, πέρα από την οικονομική κρίση και για το τι κάνουν άλλες ‘’εξυπνότερες’’ χώρες σε παρόμοιες περιπτώσεις. Πέρσι το φθινόπωρο βρέθηκα στη Νέα Υόρκη. Το εντυπωσιακότερο νέο πράγμα που είδα εκεί λοιπόν ονομάζεται Eataly. Ήταν το μοναδικό new entry αξιοθέατο της πόλης που η ουρά στην Πέμπτη Λεωφόρο που στεγάζεται έκανε το γύρο του τετραγώνου. Πρόκειται για ένα παλιό εργοστάσιο παιχνιδιών που Ιταλοί σεφ και επιχειρηματίες, με τις ευλογίες του ιταλικού οργανισμού τουρισμού μεταμόρφωσαν σε μια μοναδική μικρογραφία της Ιταλίας, από το βορά μέχρι το νότο, βασισμένη στις γεύσεις, τα προϊόντα και τους μύθους που αγαπήσαμε στη γειτονική χώρα. Εκτός από μια εντυπωσιακή μπίζνα, αφού ο καθένας βγαίνει φορτωμένος με πράγματα που δοκιμάζει εντός ή παίρνει μαζί του, είναι το εντυπωσιακότερο promo χώρας που είδα ποτέ. Θέλεις εκείνη τη στιγμή να πας στην Ιταλία και χωρίς να σου έχει πει κανένα διαφημιστικό σποτ τίποτε. Το Eataly είναι το αποτέλεσμα μιας ιδιωτικής πρωτοβουλίας που λειτούργησε μοναδικά για την προώθηση μιας ολόκληρης χώρας.

Αν προσπαθήσουμε να θυμηθούμε παρόμοιες πρωτοβουλίες από τη δική μας πλευρά θα απογοητευτούμε πλήρως. Στο νου μου έρχονται εκ του πρόχειρου οι μεγαλόστομες εξαγγελίες υπουργών που ασχολήθηκαν με τον τουρισμό και στην πραγματικότητα απλά κατασπατάλησαν με σκανδαλώδη τρόπο δημόσιο χρήμα δίχως να πετύχουν κανένα αποτέλεσμα, το Χόλιγουντ που είχε πεισθεί να γυρίσει ταινίες στην Ελλάδα και στο δρόμο έχασε το δρόμο και περίπτερα μεμονωμένων φορέων η επιχειρηματιών σε διεθνείς εκθέσεις. Και αν για τα νησιά έστω και εξ αντανακλάσεως ο ήλιος, η θάλασσα και το παλαιό κάλος λειτουργεί ακόμα ως μια από κεκτημένη ταχύτητα διαφήμιση για τη Μακεδονία και τη Θεσσαλονίκη, το τρένο της προώθησης έχει χαθεί πριν από καιρό. Με μοναδική σοβαρή εξαίρεση τις προσπάθειες του Δημάρχου τη χρονιά αυτή για προσέγγιση τουριστών από την Τουρκία και το Ισραήλ, δεν θυμάμαι καμία καμπάνια του ΕΟΤ ή της πόλης για να προωθήσουμε το μύθο της περιοχής στο εξωτερικό.

Ακόμα και την ύστατη στιγμή, τη χθεσινή μέρα, που μια σύσκεψη κάλεσε τους φορείς να βοηθήσουν στην πραγματοποίηση της προώθησης παράλληλα με την έκθεση στο Λούβρο η απροθυμία ήταν παροιμιώδης. Οι ευθύνες φυσικά δεν βαραίνουν μόνο την ανάπηρη και φαύλη πολιτεία. Οι ευθύνες βαραίνουν σαφώς όλες τις διοικήσεις των κεντρικών και περιφερειακών δήμων της πόλης που δεκαετίες τώρα αγνόησαν την ανάγκη προώθησης της περιοχής, τους επιχειρηματίες που ασχολούνται με τον τουρισμό, την εστίαση και τα συναφή επαγγέλματα, που δεν έβαλαν ιδιωτικά το χέρι στην τσέπη και συντονισμένα να δημιουργήσουν εκείνες τις συνθήκες που θα μετέτρεπαν την περιοχή σε πόλο έλξης, δημιουργώντας από ένα απλό site για την πόλη και το τι προσφέρει στον επισκέπτη της, μέχρι σταθερά events σε όλα τα μεγάλα αστικά κέντρα του κόσμου. Αλλά και όλους εμάς που αφήνουμε αυτόν τον τόπο να μαραζώνει. Αν αύριο το πρωί γινόταν ένας έρανος για να πραγματοποιηθεί η προώθηση παράλληλα με την έκθεση στο Λούβρο  θα ήθελα πραγματικά να δω πόσοι θα διακονούσαν έστω και με ένα συμβολικό ποσό. Αργά δεν είναι ποτέ για να καταλάβουμε και κυρίως να δράσουμε. Συντονισμένα. Η Θεσσαλονίκη και η Μακεδονία μπορούν να πουλήσουν το χτες και το σήμερα εντυπωσιακά. Από τα μνημεία μέχρι τις γεύσεις τους. Γύρω από το Λούβρο θα μπορούσε να στηθεί ένα ολόκληρο σύμπαν γύρω από το σήμερα της Μακεδονίας. Από την εξωστρέφεια, μοναδική στην Ευρώπη μέχρι τα προϊόντα τους. Αρκεί να συνεννοηθούμε και κυρίως να βάλουμε τον ελάχιστο οβολό του ο καθένας. Ή έστω τη δουλειά του. Το Λούβρο μπορεί να είναι η αφορμή.

Υ.Γ. Το Αρχαιολογικό μουσείο με διαβεβαίωσε σήμερα το πρωί (8/9/2011) ότι η έκθεση στο Λούβρο θα πραγματοποιηθεί κανονικά. Τα τρία εκατομμύρια ευρώ που δίνει το γαλλικό κράτος και η δεκαετής προετοιμασία των Ελλήνων αρχαιολόγων έπιασαν τόπο. Μια σπουδαία έκθεση έρχεται στο Λούβρο. Το μόνο που θα χαθεί είναι η ευκαιρία της συνεργασίας για την προώθηση…