Πρώτα χορταίνει το μάτι ή το στομάχι;
Ο Γ. Τούλας γράφει για την περίοδο της ιστορίας που το φαγητό κοντεύει να μας πνίξει σαν θέαμα.
Πρέπει να είναι η περίοδος αυτή της ιστορίας που το φαγητό κοντεύει να μας πνίξει σαν θέαμα. Βγαίνοντας κάθε πρωί από το σπίτι σου και μέχρι το βράδυ που θα επιστρέψεις, το βλέμμα σου θα έχει έρθει αντιμέτωπο με τόσο μεγάλες ποσότητες φαγητού κάθε είδους.
Κάντο λίγο εικόνα. Χιλιάδες φούρνοι, καφέ, ακόμα και ψιλικατζίδικα που ξεκινούν από το πρωί να πουλούν σνακ, κουλούρια, γλυκά και καλούδια κάθε είδους για να ξεκινήσεις τη μέρα, άλλα τόσα που πουλάνε υγιεινές τροφές και εναλλακτικά, χυμούς, φρούτα κοκ, μαγειρεία, εστιατόρια παντός είδους, fast food, vegetarian, vegan, διαφημίζουν καθημερινά χιλιάδες επιλογές.
Ταυτόχρονα εκπομπές στην τηλεόραση, ριάλιτι, στήλες σε περιοδικά και εφημερίδες, σταρ σεφ, μπλόγκερς, ινσταγκράμερς τροφοδοτούν το μυαλό με εικόνες, συνταγές, προτάσεις.
Ένας ατέλειωτος βομβαρδισμός ευκαιριών να δοκιμάσεις ότι θέλεις. Και πλέον μια διαρκής αίσθηση υπερβολής. Μήπως έχει χαθεί το μέτρο και όλο αυτό θα είναι η επόμενη φούσκα που θα σκάσει γεμίζοντας μας μαγιονέζες, φυστικοβούτυρο, ταχίνι, κινόα και κρέατα κομμένα σε παράξενες κοπές.