Πρώτη φορά Αριστερά, τρίτη φορά εκλογές!

του Δάνη Κοσμίδη Εικόνα: Βαγγελιώ Χρηστίδου

Ok Yes, ok yes σ’ είδα στο Σύνταγμα προχθές. Ok yes, ok yes, πάει η Ελλάδα για εκλογές!

Η σύνοψη 7 μηνών σε αυτές τις λίγες λέξεις. Ως ένα, πολλών ημερών, ψωμί ολικής αλέσεως, «πολύσπορο» κατά προτίμηση, μπαγίατεψε η νοπή εντολή του ελληνικού λαού που για πρώτη φορά έδωσε πριν από 7 μήνες. Νοπή εντολή για πρώτη φορά Αριστέρα. Ή πρώτη φορά αριστεροακροδεξία; Ή μήπως πέμπτη φορά ΠΑΣΟΚ;

Έχω μπερδευτεί έχω χαθεί.

Μου μίλησαν για ελπίδα και συνάντησα την συμφορά. Μου είπαν έλα μαζί μου και φανερώθηκαν βιαστές και ψεύτες. Χειρότεροι όλων. Χειρότερος όλων ο «πατέρας» τους. Μίλησε για άγνοια αλλά όχι για ψέματα. Έκει που κάποιοι με στρατηγικές κινήσεις προσπαθούν να διαλύσουν κάθε λογής οικονομικό αντίπαλο, εκεί που κάποιοι παίζουν καιροσκοπικά, απάνθρωπα και αντιδημοκρατικά παιχνίδια, ο Α. Τσίπρας (στο Α., ό,τι νομίζεται εσείς) μπήκε να παίξει για την εμπειρία. Να έχει παιχνίδια στα πόδια του. Να νίωσει λίγο από καυτή έδρα και παλμό της κερκίδας. Τόσο καιρό κανεί αυτό για το οποίο μπήκε στην πολιτική. Να πατάει στις πλάτες άλλων και να κάνει διαρκώς αντιπολίτευση. Ακόμα και πρωθυπουργός μιλούσε ως αντιπολιτευόμενος. Και μέσα σε όλα αυτά δικαιώνει και την δεξιά πτέρυγα με φιλο-ακροδεξιά αισθήματα, που είχε κάνει λόγο για μια αριστερή παρένθεση.

Για τρίτη φορά μέσα σε 7 μήνες έχουμε εκλογές. Σα να μην πιστεύει τον ελληνικό λαό για την εντολή που του έδωσε. Απ’ οτι φαίνεται τα εσωκομματικά του Συριζα πρέπει να τα λύσει ένα ολόκληρο κράτος. Προκάλεσαν εθνικό διχασμό με ένα άκυρο, παραπειστικό και ανούσιο δημοψήφισμα, του οποίου το απότελεσμα αγνόησαν καταλήγοντας σε ένα τρίτο μνημόνιο με συνοπτικές διαδικασίες προμοτάροντας το, ώς καλύτερο από τα άλλα δύο. Παρουσιάζοντας το ως το δροσερό φρούτο κατα μεσής του καλοκαιριού.

Το μόνο που μένει να δούμε είναι μια συμπολίτευση Συριζα – Αρ. Πλατφορμας μετά τις νέες εκλογές. Εκεί θα ήθελα να ξαναδώ τους ψηφοφόρους τους μετά από έναν σύντομο χωρισμό να σμίγουν στην πλατεία Συντάγματος και να δίνουν τον ρυθμό. Όπως τότε, πριν μερικούς μήνες. Να χορεύουν και να τραγουδούν επαναστατικά τραγουδιά. Να φωνάζουν οτι η ελπίδα ήρθε και τα μνημόνια σκίστηκαν.

Καλό χειμώνα να έχουμε με λίγοτερες εκλογές.