Πτήση μηδέν

του Ιορδάνη Κουμασίδη

Εικόνα: Θανάσης Σταθόπουλος

Μπαίνω βιαστικά. Φοράω ρούχα καθημερινά, κάπως πιο κυριλέ απ’ αυτά που συνηθίζω. Πρέπει να μοιάζω σαν τους άλλους ταξιδιώτες. Έχω άγχος -προσπαθώ να μη φαίνεται. Περιπλανιέμαι για λίγη ώρα μέσα στο αεροδρόμιο. Μετά ευθεία για τις τουαλέτες. Στη δεύτερη πόρτα από δεξιά, με περιμένει μια βαλίτσα. Οι συνεργοί είναι απαραίτητοι, έστω κι αν σου κοστίζει κάτι παραπάνω. Αλλάζω γρήγορα ρούχα. Βγαίνω. Είμαι ντυμένη τεχνίτης εδάφους τώρα. Προσπαθώ να περπατώ πιο βαριά, πιο μαγκιόρικα. Σκέφτομαι πως σε όλες τις παλιές ελληνικές ταινίες οι καταδιώξεις καταλήγουν με τους κυνηγημένους να βγαίνουν μεταμφιεσμένοι σε άραβες. Γελάω μέσα μου – το γέλιο είναι δύναμη στις παράτολμες έως και απονενοημένες πράξεις. Κοιτώ το ρολόι. Η ώρα πλησιάζει, αμείλικτα! Πως θα φτάσω εκεί που θέλω; Αυτοσχεδιάζω για να περάσω τους εσωτερικούς ελέγχους των υπαλλήλων, είναι σκληροί αλλά και αυτοματοποιημένοι, σε βαθμό συνήθειας, ρουτίνας. Τους περνάω, όλους, ευτυχώς. Φτάνω εκεί που θέλω. Η καρδιά μου χτυπάει δυνατά. Ένα τελευταίο τρεχαλητό και θα είμαι ακριβώς στην ώρα μου. Με την άκρη του ματιού βλέπω τον επόπτη ασφαλείας να με κοιτάζει περίεργα. Χωρίς να το σκεφτώ, δίνω μια και τρέχω. Τρέχει κι αυτός πίσω μου. Φτάνω πρώτη. Με ένα σάλτο, προσγειώνομαι στο τσιμέντο ανακουφισμένη. Ακούω τους βροντώδεις ήχους. Κοιτώ αριστερά.

(από εφημερίδα της επομένης)

”Ένα ολόκληρο Μπόινγκ επτά σαράντα κάτι προσπάθησε να σταματήσει νεαρά, ξαπλώνοντας στον αεροδιάδρομο χθες το μεσημέρι στις δώδεκα ακριβώς -ώρα αναχώρησης της πτήσης. Ο κυβερνήτης άλλαξε την κατεύθυνσή του την τελευταία στιγμή. Η νεαρά συνελήφθη. Δεν έγινε γνωστό εάν επρόκειτο για απόπειρα αυτοκτονίας ή το έπραξε για άλλους λόγους. Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες αναφέρουν πως φορούσε μπλουζάκι με τυπωμένη τη φράση ‘Μη φύγεις’. Κανείς από τους επιβάτες δεν επιβεβαίωσε ότι τη γνωρίζει…”