REAdicaL €-nomics 7: Κόστη Ευκαιρίας σε Τιμή Ευκαιρίας

Όχι, δεν είναι λάθος! Το βασικό ζήτημα δεν είναι, ποτέ δεν ήταν, αν εκτιμήθηκε σωστά ή όχι ο πολλαπλασιαστής. Η απανταχού εφαρμοζόμενη θεραπεία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) αποσκοπεί ακριβώς στην εσωτερική υποτίμηση, σε μια περίοδο εκπτώσεων για να ψωνίσει το υπερσυσσωρευμένο, χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο. Η πρόκληση της τοπικής ύφεσης δεν είναι ατύχημα αλλά ο στόχος, προκειμένου να πεισθούν οι διεθνείς κερδοσκόποι να αφήσουν τις αναντίκριστες αποδόσεις της σπέκουλας και να επενδύσουν σε πραγματικά παραγωγική δραστηριότητα. Το πρόβλημα με τον πολλαπλασιαστή μεταφράζεται απλώς στο «μήπως το παράκαναν με το φάρμακο». Μήπως δηλαδή η εσωτερική υποτίμηση που προκλήθηκε, καθώς δεν εκτιμήθηκαν σωστά η διεθνής συγκυρία και οι εσωτερικές διαρθρωτικές αδυναμίες, μετατραπεί σε εσωτερική εκτροπή.

Από τη μια οι «δημιουργοί των ευκαιριών» και από την άλλη οι «εύκαιροι»! Η λογική του ΔΝΤ συναντιέται με την προθυμία των εγχώριων μυώπων. Αυτών που βαφτίζουν μεταρρύθμιση το ξεπούλημα, που βλέπουν αναπτυξιακή προοπτική στην οποιαδήποτε επένδυση. Αυτών που στο βωμό της πρόσκαιρης πολιτικής επιβίωσής τους και της παροδικής κάλυψης των δημοσιονομικών κενών, θυσιάζουν αβίαστα το μέλλον και την προοπτική της οικονομικής ανάπτυξης της κοινωνίας μας.

Η χώρα βρίσκεται λοιπόν σε περίοδο εκπτώσεων, όχι των προϊόντων της, αλλά του πλούτου της, των συγκριτικών της πλεονεκτημάτων, του ίδιου του μέλλοντός της. Σε τιμή ευκαιρίας οι πλουτοπαραγωγικές μας πηγές. Σε τιμή ευκαιρίας οι δρόμοι, τα λιμάνια μας, τα νοσοκομεία. Σε τιμή ευκαιρίας εν τέλει το κάθε κόστος ευκαιρίας: η αδυναμία των Χαλκιδικαίων να παράξουν μέλι, λάδι και θάλασσα, η ποιότητα του αέρα που αναπνέουμε, ο κίνδυνος της πλημμύρας μετά από κάθε νεροποντή, η υγεία των πολιτών, η πανανθρώπινης αξίας κληρονομιά που μας έλαχε. Για μερικές θέσεις εργασίας, σταγόνα στον ωκεανό της ανεργίας, για λίγο χρήμα στα ταμεία του κράτους, χαμένα στο τοκοχρεωλυτικό αδιέξοδο.

Όχι, το ζήτημα δεν είναι στο λάθος πολλαπλασιαστή, αλλά στο έγκλημα της μυωπικής εκποίησης.

Ναι, θέλουμε να επενδυθούν κεφάλαια στις ευκαιρίες που ανοίγουν το ανθρώπινο δυναμικό της χώρας, η φύση και το περιβάλλον, η γεωπολιτική μας θέση, η εθνολογική / πολιτισμική ποικιλομορφία και πλούτος, η ιστορική κληρονομιά, η διάθεσή μας εν τέλει για εργασία, για δημιουργία, για ζωή.

Ναι, μπορούμε να συγκροτήσουμε ένα μέτωπο των παραγωγικών δυνάμεων για να δώσουμε διέξοδο με προοπτική και όχι λύσεις της στιγμής, για να μη χάσουμε εμείς την ευκαιρία!