Ρουβίτσα δεν είμαι αλλά ποτέ δεν είναι αργά…

της Κύας Τζήμου

Ανάμεσα στα χίλια μύρια που μας συμβαίνουν αυτές τις μέρες, στην επικαιρότητα κυριάρχησε το θέμα της βράβευσης του Σάκη Ρουβά στην τελετή των θεατρικών βραβείων Κάρολος Κουν στην κατηγορία Αρχαίου Δράματος. Ύψιστος θεσμός θεατρικών βραβείων στη χώρα και ο πολιτισμός ξαφνικά βρέθηκε σε θέση Ρουβίτσας.

Δεν θα υπερασπιστώ την ίδια την βράβευση του Σάκη Ρουβά, δεν είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος και δεν έχω δει και την παράσταση, αλλά δεν συνηθίζω να «θάβω» έναν άνθρωπο επειδή το προφίλ του δεν έχει τη βούλα της κλασικής κουλτούρας. Το θέμα όμως που ανοίχτηκε στη διάρκεια της Τελετής με το ξέσπασμα της Χρυσούλας Διαβάτη ανοίγει ένα μεγαλύτερο θέμα που στην τελική δεν αφορά μόνο την υποκριτική αλλά όλες τις Τέχνες.

Είπε λοιπόν η Χρυσούλα Διαβάτη αρνούμενη να παραλάβει το δικό της βραβείο, εν κατακλείδι γιατί δεν ήθελε να φιγουράρει το όνομά της δίπλα σ΄αυτό του Σάκη Ρουβά και προφανώς γιατί αμφισβητεί την όποια «νομιμότητα» των βραβείων. ««Να καλέσουν την αστυνομία θεάτρου γιατί τα βραβεία πηγαίνουν σε stars και μοντέλα»… και «Ήρθαν να μας σώσουν και τα έβαλαν όλα σε ένα σακί» (προφανώς εννοώντας τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ) και καταφέρθηκε εντόνως κατά της Μελίνας -με αρκετά υποτιμητικό τρόπο- κατηγορώντας την για την κατάργηση της άδειας του ηθοποιού.

«Ένας συρφετός από σταρ και μίμους έχουν ονομαστεί ηθοποιοί» ξέσπασε η ηθοποιός και συνεχίζει να ξεσπά μιλώντας σε εκπομπές και εφημερίδες.

Η Χρυσούλα Διαβάτη αρνήθηκε το βραβείο παρόλο που ανέφερε «το αξίζω» και μίλησε για αξιοπρέπεια την οποία φαίνεται να κράτησε σε υψηλότερο βαθμό ο Σάκης Ρουβάς. Η υπόθεση βραβεία και ποιοι τα αξίζουν είναι μια μεγάλη ιστορία είτε αυτό αφορά σε βιβλία είτε σε θέατρο είτε σε κινηματογράφο και δε θέλω να μπω σ΄αυτό το θέμα αυτή τη στιγμή. Θέλω να σταθώ όμως στις κατηγορίες για το άνοιγμα του επαγγέλματος του ηθοποιού, γιατί αυτό είναι μια γενική κατηγορία που αφορά μια μεγάλη λίστα ανθρώπων που διέπρεψε χωρίς να κατέχει κανένα τυπικό προσόν, ένα πτυχίο δραματικής σχολής δηλαδή και φυσικά κατ΄επέκταση σε άλλε τέχνες, σκηνοθεσίας (σε θέατρο και κινηματογράφο), φιλολογίας (όταν πρόκειται για συγγραφείς βιβλίων ή σεναρίων), φωνητικής (όταν αφορά τραγουδιστές), ωδείων (όταν αφορά συνθέτες). Ε ναι, γιατί όταν μιλάς για την κατάθεση τυπικών προσόντων για μια τέχνη δεν μπορείς ν’ αφήνεις τις άλλες απ΄έξω.

Δεν έχει σημασία βέβαια τι θα πω εγώ αλλά πραγματικά θα υπερασπιστώ το δικαίωμα κάθε καλλιτέχνη να εκφραστεί χωρίς να χρειάζεται να αποδείξει το ταλέντο του με καμιά ακαδημαϊκή ή άλλη μόρφωση. Η τέχνη είναι ένα πεδίο όπου ο καθένας μπορεί να δράσει χωρίς να χρειάζεται να αποδείξει τίποτα σε κανέναν. Και βεβαίως να δικαιολογήσω την Χρυσούλα Διαβάτη για την αγανάκτησή της για την επικράτηση των «ωραίων» (και μόνο) χωρίς ταλέντο στη σκηνή, είναι η προσωπική της άποψη, αλλά να βάζει σε ένα σακί τους πάντες (όπως κατηγορεί τους άλλους ότι έκαναν) το θεωρώ τουλάχιστον απαράδεκτο. Για να μην αναφερθώ στη σωρεία ηθοποιών που κατέχουν τον τίτλο αλλά ας μη μιλήσω για ταλέντο.

Όσο για το υποκριτικό ταλέντο του κ. Ρουβά νομίζω πως εναπόκειται στους σκηνοθέτες που τον επιλέγουν να το κρίνουν, όπως ο Δημήτρης Λιγνάδης για την παράσταση «Βάκχες» και για την Αθηνά Τσαγκάρη στην αναμενόμενη ταινία της “Chevalier”.

Υπάρχει εξάλλου μια τεράστια λίστα ανθρώπων, στο εξωτερικό και εδώ από παλιά, που δεν τους ζητήθηκε ποτέ κανένα «τυπικό» προσόν ούτε για να διαπρέψουν ούτε για να ασχοληθούν με αυτό που αγαπούσαν. Αν το επάγγελμα του καλλιτέχνη ήταν κλειστό, όπως θα ήθελε η κ. Διαβάτη, άνθρωποι σαν τον Κιούμπρικ, τον Τέρι Γκίλιαμ, τον Ακίρα Κουροσάβα, τον Κουέντιν Ταραντίνο, τον Γούντι Άλεν, τον Ράσελ Κρόου, την Τζόντι Φόστερ, την Τζένιφερ Λόρενς και τόσους άλλους δεν θα μπορούσαν ποτέ να μπουν στο χώρο όπου μεγαλούργησαν ή μεγαλουργούν. Γιατί δεν υπάρχει άβατο στην Τέχνη και είναι υποχρέωση μας να υπερασπιστούμε το δικαίωμα του καθένα να εκφραστεί σ΄αυτήν και εμείς οι υπόλοιποι ως θεατές θα κρίνουμε. Κάπως έτσι σκέφτηκε και η Μελίνα ανοίγοντας το επάγγελμα του ηθοποιού και είχε δίκιο κυρία Διαβάτη. Και θα έπρεπε όλοι μας να υπερασπιστούμε το δικαίωμα του καθένα να επιλέγει τον δρόμο του στην τέχνη.

Και πιστέψτε με κυρία Διαβάτη οι ατάλαντοι θα ξεχωρίσουν από μόνοι τους, δεν υπάρχει λόγος να μας τους υποδεικνύετε εσείς ή οποιοσδήποτε άλλος, που θεωρεί εαυτόν ανώτερο ον.