Σ’ έχω βρει και σε χάνω… (Νο 5)

του Ιορδάνη Κουμασίδη

Στιγμιότυπα του Μάη …(ή ”επιτέλους συναντιούνται”).

Πλάνο πρώτο: Περπατάμε Σάββατο βράδυ μετά από εκούσια εισβολή αλκοολικών ρανίδων στο αίμα μας. Παίρνεις ένα άνθος από δέντρο. Ευωδιάζει υπέροχα, αδιανόητα έντονα (τρία επίθετα στη σειρά για ένα γαργάλημα της μύτης). Εννιά δρόμους παρακάτω το μυρίζω ακόμα, κι ας έχει περάσει κάποια ώρα. Το κρατάς στο χέρι, στο άλλο, όχι σε αυτό που εξερευνώ. Λέω, ”χαζομάρα που δεν έκοψα κι εγώ ένα”. Βάζεις ένα πέταλο στο στόμα και μου το δίνεις με φιλί. Ο κόσμος παύει να έχει νόημα. 

Πλάνο δεύτερο: Διασχίζεις το δρόμο κάθετα, ανέμελα και ορμητικά, μπροστά σε αυτοκίνητα έτοιμα να ξεκινήσουν και να ξεράσουν τον ανδρισμό τους πάνω σου. Η καρδιά μου χτυπάει δυνατά. Φτάνεις απέναντι. Μου χαμογελάς. Έτοιμος να περάσω κι εγώ, ογδόντα δυο (82) κιλά ενάντια σε τριάντα (30) αυτοκίνητα επί εξήντα (60) χιλιόμετρα την ώρα επί δεν ξέρω πόσα κιλά το καθένα. Παίρνω την εκδίκηση που ήθελα απ’ τη Φυσική. 

Πλάνο τρίτο:  Πίνουμε σε μπαρ και στον προτζέκτορα παίζει την Περιφρόνηση του Γκοντάρ. Ξέρω κάθε πλάνο απ’ έξω, ακόμα και μετά το πέμπτο ποτό. Ρίχνω κατά λάθος το μπολ με τους ξηρούς καρπούς. Η αδεξιότητα είναι γελοία καλυμμένος ερωτισμός. Το μπαρ κλείνει σιγά σιγά, από εργατική αλληλεγγύη της πλάκας φεύγουμε πρώτοι. Περπατάμε, ούτε δέκα βήματα παραπέρα με φιλάς. Στις μυρωδιές της Άνοιξης καταλογογραφώ ήδη και τη μυρωδιά σου. Με ξαναφιλάς. Η Μπαρντό σκουπίζει τα μαλλιά της.

Πλάνο τέταρτο: Στο σπίτι μου δεν υπάρχουν τασάκια, καφές, συλλογές γραμματοσήμων και πεταλούδων, αντιολισθητικές αλυσίδες, εφημερίδες της τελευταίας πενταετίας, καπέλα μάγων, γυαλιά  με εντελώς καθαρούς φακούς, παστίλιες για τον πόνο του πάθους. 

Πλάνο πέμπτο: Οι απότομες αλλαγές διάθεσης αντιμετωπίζονται μόνο με συναινετική σιωπή. Και με πλάνα αποκλειστικά ασπρόμαυρα ή με παλ χρώματα.

Πλάνο έκτο: Η ερμηνευτική του σώματος έχει στην ύλη της κεφάλαια εντελώς άυλα.

Πλάνο τελευταίο: Αλλάξτε μάρκα ερωτεύσιμου προσώπου.                                 Αθάνατη Μαλβίνα.

*Η φωτογραφία είναι της Στέλλας Καλαϊτζίδου