Σαν πρώτη φορά φιλί

(Εκεί που ένα φιλί ανάμεσα σε μια γυναίκα κι έναν άντρα μοιάζει σα να ‘ναι η πρώτη φορά και για τους δυό)

Μικρή ιστορία από την ταινία του 2002 «Ο άνθρωπος χωρίς παρελθόν / The Man Without A Past», του Φινλανδού σκηνοθέτη Άκι Καουρισμάκι.

Ένας άντρας που κατεβαίνει από το τρένο σε μια πόλη δέχεται βίαιη επίθεση από μια συμμορία. Στο νοσοκομείο οι γιατροί τον έχουν ξεγραμμένο. Εκείνος όμως, νεκρανασταίνεται και με μπανταρισμένο πρόσωπο καταλήγει στο περιθώριο της πόλης. Άστεγοι και απόκληροι τον περιθάλπουν, μια ομάδα του Στρατού Σωτηρίας τού προσφέρει ένα πιάτο ζεστή σούπα και ένα χρησιμοποιημένο κοστούμι από …τρίτο χέρι. Κανείς δεν ξέρει το όνομά του, το επάγγελμά του, τον προορισμό του και το παρελθόν του. Ούτε οι άλλοι, ούτε ο ίδιος. Στη μικρή αυτή κοινότητα των καταφρονεμένων, ο τυπάκος μας θα μάθει ξανά τα στοιχειώδη για τη ζωή. Και στο πρόσωπο μιας γυναίκας του Στρατού της Σωτηρίας θα ανακαλύψει (από την αρχή;) τον έρωτα και την ευτυχία.

The Man Without A Past – The Kiss

Σ’ αυτή λοιπόν τη σκηνή οι δύο αυτοί άνθρωποι —που δεν τους λες και νέους— δίνουν το πρώτο τους φιλί. Μοιάζουν σαν δυο έφηβοι!

Αυτός την αγγίζει με τη συστολή της πρώτης (;) φοράς. Δεν έχει τη μνήμη από προηγούμενες ερωτικές ιστορίες, ωστόσο κάτι στις κινήσεις του δείχνει ότι το σώμα του θυμάται. Αυτή έχει τη συστολή της παρθενικής φοράς, μαζί με τους δισταγμούς των χρόνων που κουβαλάει στην πλάτη της, ίσως και με τις αναστολές της χριστιανικής ηθικής της. Ωστόσο, το χέρι της βρίσκει γρήγορα το δρόμο προς το αγκάλιασμα.

Εκεί που μια σχέση ενηλίκων ξεκινάει από το μηδέν, κυριολεκτικά.

Το τραγούδι που ακούγεται από το juke box στη σκηνή αυτή είναι ενός πολύ αγαπημένου συγκροτήματος του Άκι Καουρισμάκι:

THE RENEGADES – My Heart Must Do The Crying (1965)

Εδώ είναι ολόκληρο το τραγούδι:

Αυτό το γκρουπάκι είναι και δικό μου αγαπημένο.

(Τα λόγια)

Though you hurt me so, cannot show the way I feel I wonder if you know that I thought your love was real I was running around, can a man break down? no I just keep sighing I can wear a frown but my heart must do the crying In a hundred years, I could not forget the sorrow If I shed my tears, I would cry again tomorrow Could I say that I do not need to cry? no I would just be lying but I cannot break down so my heart must do the crying Though I am hurt inside, it will never show I still have my pride Though you hurt me so, cannot show the way I feel I wonder if you know that I thought your love was real I was running around, can a man break down? no I just keep sighing I can wear a frown but my heart must do the crying Though I am hurt inside, it will never show I still have my pride Though you hurt me so, cannot show the way I feel I wonder if you know that I thought your love was real I was running around, can a man break down? no I just keep sighing I can wear a frown but my heart must do the crying