Σε όσους θέλεις να πεις ένα δυνατό “σκάστε”

Πριν λίγο περνούσα από τα Καπάνι, ένας πωλητής φώναξε στο απέναντι κατάστημα, “διάβασες την δήλωση του τάδε; Όποιος δεν συμφωνεί με τον γάμο των ομοφυλόφιλων ζευγαριών να φύγει από τη ΝΔ” και έπειτα γέλασε χλευαστικά. Τη συνέχεια του διαλόγου δεν την άκουσα γιατί ήδη είχα φουντώσει μέσα μου. Μπαίνω στο γραφείο και ανοίγω το laptop. Πρώτη είδηση, Μπέος για τεκνοθεσία ομόφυλων ζευγαριών: «Μάγκας ο Οικονομόπουλος και μπράβο του». Εκνευρίζομαι ακόμη πιο πολύ και πιάνω τον εαυτό μου να λέει από μέσα του “σκάστε επιτέλους”.

Στην ελληνική κοινωνία ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω αφενός γιατί όλοι πρέπει να έχουμε άποψη για τις ζωές των άλλων και αφετέρου για ποιον λόγο πρέπει να δίνουμε φωνή σε ανθρώπους που γνωρίζουμε ότι είναι απόλυτα σκοταδιστές. Αυτές οι δύο σκέψεις τρυπάνε τον εγκέφαλο μου χρόνια.

“Για ποιον λόγο φοράει αυτά τα ρούχα”, “για ποιον λόγο ο τάδε ερωτεύτηκε τον τάδε”, “για ποιον λόγο σπούδασες αυτό”, “για ποιον λόγο δεν παντρεύεσαι”.

Γιατί έτσι γουστάρουμε.

Αυτή θα έπρεπε να είναι η απάντηση σε τέτοια ερωτήματα, αλλά δυστυχώς δεν είναι.

Μέχρι σήμερα, υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που προσπαθούν να κάνουν διάλογο με απολυταρχικά ανθρωπάκια που θέλουν να έχουν τον έλεγχο παντού, προσπαθούν να τους δώσουν βήμα για να ορίσουν τι είναι φυσιολογικό και τι όχι.

Και επιτέλους, τί είναι πια αυτή η έννοια του φυσιολογικού, που μπαινοβγαίνει σαν καραμέλα από στόμα σε στόμα τον τελευταίο μήνα;

Για κάποια πράγματα συζητάμε πολύ χωρίς πραγματικά να υπάρχει ουσία. Τι είναι ο γάμος για να θέλει ένα νομοσχέδιο και γιατί ορισμένες ζωές να πέφτουν στα χέρια και στα στόματα τρίτων και τέταρτων; Γιατί πρέπει να έχουμε άποψη για τα πάντα; Ή μάλλον, για ποιον λόγο θα πρέπει να έχουμε άποψη για το ποιος πρέπει να παντρεύεται και να κάνει παιδιά.

Και στην τελική ποιος ορίζει το φυσιολογικό; Εκείνοι που το ορίζουν με τα δικά τους δεδομένα ή εκείνοι που έχουν άποψη για τα πάντα χωρίς όμως να έχουν καμία απολύτως γνώση επί των θεμάτων;

Βλέπεις τις τελευταίες ημέρες βουλευτές των κομμάτων να είναι διχασμένοι. Συμφωνεί ο ένας, διαφωνεί ο άλλος. Βλέπεις δημοσιογράφους να ρωτάνε celebrities την γνώμη τους για τον γάμο των ομοφυλόφιλων ζευγαριών, ή μάλλον πιο σωστά να ρωτάνε celebrities των οποίων οι θέσεις είναι γνωστές.

Και γιατί αυτό;

Προφανώς για μερικά clicks και για να ανεβάσουν τα ανούσια νούμερα τηλεθέασης.

«Τρέχουν» δημοσκοπήσεις στα social media επί του θέματος. Το εξετάζουν και οι ερευνητές λες και ρωτάμε το πλήθος αν προτιμά τα γεμιστά ορφανά ή με κιμά.

Εντωμεταξύ εγώ ακόμη δεν έχω καταλάβει. Γιατί μας νοιάζει τόσο πολύ αυτό το σύμφωνο συμβίωσης; Γιατί οι κυβερνήσεις προσπαθούν να καπηλευτούν ότι αυτοί φέρνουν το ζήτημα στην επιφάνεια; Γιατί κάποιοι άνθρωποι έχουν το δικαίωμα του γάμου και κάποιοι άλλοι όχι;

Μιλάμε για το δικαίωμα της ισότητας, το οποίο θα έπρεπε να είναι αυτονόητο το 2024. Και αν δεν είναι αυτονόητο για κάποιους, ας μην τους αφορά. Οι ζώες τους δεν θα αλλάξουν. Απλώς θα ξέρουν πια πως έχουμε όλοι το ίδιο δικαίωμα. Όπως και τώρα ξέρουν, ότι όλοι αγαπάμε με διαφορετικό τρόπο και διαφορετικούς ανθρώπους.

Έχουμε ακόμη στέκια που συχνάζουν μόνο ομοφυλόφιλοι, γιατί τους κάναμε να ντρέπονται να συνυπάρχουν με τον σύντροφο τους δημόσια και τώρα ευτελίζουμε τις προσωπικές τους ζωές ακόμη πιο πολύ γιατί μέχρι σήμερα δεν έχουμε μάθει να σιωπούμε.

Είμαι στρέιτ, γυναίκα, στα 25 και ακόμη ακούω ερωτήσεις του στιλ “πότε σκέφτεσαι να παντρευτείς.”

Την ίδια καταπίεση νοιώθω, απλώς εγώ κυκλοφορώ με τον σύντροφο μου στον δρόμο χωρίς γιουχάρισμα, χωρίς τον φόβο, αλλά ναι μπορούμε να παντρευτούμε και να κάνουμε παιδιά ή να υιοθετήσουμε, σε μία χώρα που να θυμίσω πόσο τραγική και δύσκολη είναι η διαδικασία της υιοθεσίας, αλλά μας ενοχλεί το κάθε παιδί να μεγαλώσει με δύο γονείς ανεξαρτήτως φύλου,  που ναι, μπορούν να του προσφέρουν τα πάντα, είτε είναι φυσιολογικοί στα μάτια ορισμένων είτε όχι.

Θα παρακολουθήσουμε για μέρες (μέχρι να ψηφιστεί το νομοσχέδιο) έναν παραλογισμό ο οποίος καλά θα κρατεί όλη μέρα.

Ο Χ θα προσπαθεί να πείσει τον Ψ, ο τάδε θα εξοργίζεται στα «παράθυρα» των πρωινάδικων με την τάδε. Η ελληνική κοινωνία σε μια ατελείωτη σαπουνόπερα, σε κάθε θέμα που έχει να κάνει με την ισότητα, είτε αυτό αφορά τις γυναίκες είτε αφορά τους γάμους των ομόφυλων.

Ανεπίδεκτοι μαθήσεως και λάτρεις της επανάληψης, κολλημένοι σε στερεότυπα με βαθιές πατριαρχικές απόψεις και απολυταρχικοί με τα εγώ μας εις βάρος των ζωών των άλλων.

Φτάνει πια!

Η αγάπη είναι αγάπη και όλοι έχουν δικαίωμα σε αυτήν.

Την γνώμη σας όμως δεν την ρώτησε κανένας. Σωπάστε λοιπόν και κοιτάξτε τα πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε όλοι μας.

Την ακρίβεια, την βία. Αφήστε στην άκρη όσα δεν αλλάζουν ριζικά τις ζωές σας.

Κανένας δεν γουστάρει να έχει δερβέναγα πάνω από τα θέλω του.-

*Y.Γ. Βγάλτε όση χολή θέλετε στα σχόλια θα είμαστε πάντα με εκείνους που διεκδικούν.