Σε ποια χώρα θα ζούμε;

Λέξεις: Στράτος Σαφιολέας

Δεν ξέρω αν αυτά που θα γράψω σας ξαφνιάσουνε, αλλά πάντως εμένα με ξάφνιασαν. Σαν τον υποτιθέμενο βάτραχο στη κατσαρόλας που δεν καταλαβαίνει το νερό που ζεσταίνεται στη φωτιά, σα να «κάηκα» ξαφνικά:

Σε όσους παρακολουθούν τις αναρτήσεις μου, το τελευταίο διάστημα είμαι όλο και περισσότερο στη Νέα Υόρκη και όλο και λιγότερο στην Αθήνα. Έτσι και αλλιώς, από τύχη ή ατυχία, τα τελευταία 20 χρόνια εργάζομαι στο εξωτερικό, και δεν έχω λόγο να κατεβαίνω στο κέντρο της Αθήνας. Προσθέστε και τα δύο χρόνια πανδημίας, προφανώς ή εγώ κάτι έχω χάσει, ή ο πολύς κόσμος το ζει κάθε μέρα ώστε να μην του κάνει εντύπωση.

Here it goes, που λένε και στην καινούργια μου γειτονιά:

Δυτικά της πλατείας Συντάγματος, κατεβαίνοντας Μητροπόλεως και όλη η περιοχή γύρω από την Ακρόπολη, δεν υπάρχει πόλη. Έχει εξαφανιστεί. Δεν κατάλαβα πότε έγινε αυτό. Είναι όλη AirBnB και «μπουτίκ» ξενοδοχεία. Σε αυτή την περιοχή της Αθήνας δεν ζουν πλέον Αθηναίοι. Περπάτησα τους δρόμους και παντού ήταν μόνο τουρίστες. Για την ακρίβεια ατέλειωτοι τουρίστες, που γυρνάνε σε μικρές ή μεγάλες ομάδες, με οδηγούς που κρατάνε σημαιούλες, με λεωφορεία που τους ανεβοκατεβάζουν, με selfie sticks. Αφού δεν υπάρχει πόλη δεν υπάρχουν κανονικά καταστήματα πόλης. Δεν υπάρχουν οπωροπωλεία, κρεοπωλεία, κουρεία. Υπάρχουν εστιατόρια Greek tavern και ταχυφαγεία και μπαρ και καταστήματα με σουβενίρ.

Όλη η πρώην πόλη των Αθηνών από το Σύνταγμα προς την Ακρόπολη έχει μετατραπεί σε ένα Γκρικ theme park δευτερότριτης κατηγορίας.

Από την άλλη, υπάρχουν περιοχές που έχουν απλώς καταρρεύσει. Παράδειγμα, η περιοχή γύρω από την Παλαιά Βουλή και πίσω προς την πλατεία Καρύτση είναι γεμάτη κλειστά καταστήματα. Έκανα μια βόλτα να βρω κάτι πρόχειρο να φάω και ήταν όλα πίσω από μεταλλικούς φράχτες. Παρεμπιπτόντως, δεν ξέρω τι συμβαίνει με το εμβληματικό κτίριο της Παλαιάς Βουλής. Στους εξωτερικούς τοίχους γύρω υπάρχουν παρατημένα αυτά τα μαύρα κουτιά για τα ποντίκια που είχα δει μόνο στη Νέα Υόρκη (που είναι γεμάτη), αλλά με τη διαφορά πως εδώ τριγύρω ήταν γεμάτα με νεκρά ποντίκια. Προφανώς δεν έχει καθαρίσει κανείς ποτέ για τις τελευταίες εβδομάδες, ή ίσως μήνες (😉 διότι έχουν λιώσει και έχει μείνει μόνο το δέρμα. Και παντού περιττώματα, που δεν είμαι σίγουρος αν είναι από αδέσποτα ή από ανθρώπους.

Όταν η πόλη έχει καταληφθεί από εκατοντάδες χιλιάδες τουρίστες, αλλά ο δήμος δεν έχει τα μέσα για να ανταποκριθεί, είναι προφανές ότι θα βρωμίσει, ειδικά στα μέρη που δε ζει κανείς. Και πώς να βρει τα μέσα, όταν πολύ από το χρήμα για τον τουρισμό αλλάζει χέρια στο εξωτερικό: ο ξένος τουρίστας πληρώνει την ξένη εταιρεία ιδιοκτήτη έξω, και στην Ελλάδα πληρώνονται μόνο όσοι εργάζονται στις υπηρεσίες. Δηλαδή, το περισσότερο χρήμα που έρχεται είναι στους κακοπληρωμένους εργαζόμενους, που εργάζονται εξαντλητικά, πολλοί από αυτούς χωρίς ρεπό.

Είναι προφανές ότι η Αθήνα θα μετατρέπεται από πόλη σε θεματικό πάρκο το οποίο θα απλώνεται σα την αρρώστια και θα εκτοπίζει τους κατοίκους. Οι κάτοικοι της θα εκδιώκονται από τις γειτονιές που ζούσαν διότι προφανώς είναι καλύτερα να νοικιάζεις ένα διαμέρισμα 200 ευρώ την ημέρα από τα να εισπράττεις ένα νοίκι στα 1000 ευρώ το μήνα. Καθώς ο κόσμος εκδιώκεται από το κέντρο όλα τα ενοίκια σε όλη την Αττική θα εκτοξεύονται. Ειδικά αν είσαι πλάι σε μετρό, με «γρήγορη» πρόσβαση, θα είναι σκέτη κατάρα. Η εμπειρία από τη ζωή στη Νέα Υόρκη, είναι προφανής: ή είναι επώδυνο το κόστος του ενοικίου, ή είναι επώδυνη η διάρκεια της οδήγησης προς το κέντρο της πόλης.

Στο μεταξύ χθες πήγα μια βόλτα στον τόπο των παιδικών μου καλοκαιριών στη Νέα Μάκρη. Η κίνηση ήταν αδιανόητη. Δεν είναι μόνο οι τουρίστες που έχουν φτάσει και εκεί με τα γεμάτα πούλμαν που προσπαθούν να ελιχθούν σε μικρούς παραλιακούς δρόμους μέσα στα παρκαρισμένα όπου να ‘ναι αμάξια. Είναι πως καθώς το νότιο μέτωπο της Αττικής έχει «καταληφθεί» είτε από ιδιώτες που κατέλαβαν τις παραλίες περιφρονώντας το νόμο (για να το πω κομψά), είτε από «επιχειρηματίες» που κατέλαβαν τις παραλίες για να τις «εκμεταλλευτούν» με μπαρ και εστιατόρια και καρέκλες και ομπρέλες. Και καθώς ο κόσμος που πήγαινε σε αυτά τα μέρη «εκδιώκεται» κατά χιλιάδες προς τις μέχρι τώρα λιγότερο δημοφιλείς περιοχές, πλήρωσα στη Νέα Μάκρη ένα καφέ σε ένα μέρος που αποκλείεται να το γνωρίζετε, πέντε ευρώ παρακαλώ!

Όπως έχουμε καταλάβει τα Ελληνικά νησιά σιγά-σιγά τελειώνουν για τους Έλληνες. Τέλος. Τα παραδίδουμε στους προνομιούχους αυτού του πλανήτη και είναι εκατομμύρια τέτοιοι. Άρα τα καλοκαίρια οι Αθηναίοι θα μένουν στην Αθήνα. Μαζί με τους εκατομμύρια τουρίστες που φτάνουν σε αυτή, έρχονται καλοκαίρια με ζέστη και Αφρικανική σκόνη, αλλά εμείς τις Ελληνικές θάλασσες θα τις βλέπουμε στο Instagram των ξένων «ινφλουένσερς»

Και ρωτάω: αυτό το μέλλον επιλέξαμε σαν κοινωνία για εμάς και τα παιδιά μας; Να παραλάβουμε μια χώρα που υπερασπίστηκαν οι προηγούμενες γενιές, για να μη μπορούμε όλο και περισσότερο να ζήσουμε σε αυτή;

Κάνω κάπου λάθος;

* Ο Στράτος Σαφιολέας είναι σύμβουλος στρατηγικής επικοινωνίας