Σε ποιον ανήκει ο δημόσιος χώρος πια;

Η συστηματική απαξίωση της νοημοσύνης των πολιτών με την αυθαίρετη παραχώρηση δημόσιων χώρων κατά το δοκούν ή τις επιχειρηματικές φιλίες των κυβερνώντων αγγίζει τις διαστάσεις τραγωδίας.

Δυο παραδείγματα αυτή την εβδομάδα στη Θεσσαλονίκη το αποδεικνύουν περίτρανα.

Τετάρτη απόγευμα. Προξένου Κορομηλά. Ένας από τους κεντρικότερους δρόμους του ιστορικού κέντρου της Θεσσαλονίκης. Όχι δρόμος ήπιας κυκλοφορίας ή πεζόδρομος, δρόμος που περνάνε αυτοκίνητα. Έχει εγκαίνια γνωστή γυναικεία μπουτίκ με ιδιοκτησιακό καθεστώς στο ξεκίνημα της που συνδεόταν με το πρωθυπουργικό περιβάλλον.

Η μπουτίκ κλείνει για πέντε τουλάχιστον ώρες το δρόμο τοποθετώντας ολόκληρες κατασκευές εξέδρας και οθόνης. Επαναλαμβάνω, στη μέση του οδοστρώματος και όχι στα πεζοδρόμια μπροστά στο κατάστημα, ως όφειλε. Η άδεια δεν δόθηκε όπως πληροφορήθηκα από το δήμο Θεσσαλονίκης αλλά κατευθείαν από τη διεύθυνση τροχαίας. Αν δόθηκε άδεια για τέτοια τοποθέτηση καλό θα ήταν να γνωρίζουμε ποιος την υπέγραψε.

Η εικόνα είναι εξωφρενική, οι κάτοικοι της γειτονιάς γίνονται μάρτυρες μιας απίστευτης όχλησης που τέλειωσε μετά από ώρες. Όλο αυτό με την παρουσία αστυνομικής δύναμης…Αν αυτό το διανοούνταν ο οποιοσδήποτε πολίτης ή έστω κάποιος μικρός έμπορος θα είχε πάει μέσα αυτόφωρο. Χθες στο νοσοκομείο Παπανικολάου της Θεσσαλονίκης συνελήφθη ένας άνθρωπος γιατί έκοψε ένα κλαδάκι δεντρολίβανο. Και κρατήθηκε για 8 ώρες.

Θα μπορούσε κάποιος να μας πει ποιος έδωσε την άδεια για όλο αυτό που έγινε; Για την επί τόσες ώρες κατάληψη με αυτό τον απίστευτο τρόπο του οδοστρώματος;

Δεύτερο παράδειγμα. Πλαζ Αρετσούς. Η πιο εμβληματική περιοχή της παραλίας της Καλαμαριάς, ένας τόπος που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για την ανάδειξη όλης της περιοχής και να αποτελέσει ένα εμβληματικό σημείο για την μελλοντική ενοποίηση όλου του θαλάσσιου μετώπου της πόλης σχεδιάζεται από τα κοράκια του ΤΑΙΠΕΔ το χτίσιμο της μαρίνας με ξενοδοχεία και κατοικίες δημιουργώντας ένα πολυτελές άβατο για τον κάτοικο της Καλαμαριάς.

Προφανώς έχοντας σε πλήρη αντίθεση όλες τις δημοτικές παρατάξεις του δήμου αλλά και την συντριπτική πλειοψηφία των δημοτών. Προφανώς κάπου πρέπει οπωσδήποτε να πάει αυτό το φιλέτο, πάση θυσία…

Κάθε μέρα που περνά γινόμαστε μάρτυρες μιας αδιανόητης αντίληψης για το τι σημαίνει μας ανήκουν όλα. Σε εμάς και τους φίλους μας. Και ότι ακόμα δεν έχει περιέλθει στα χέρια μας θα γίνει δικό μας με το έτσι θέλω. Ακτές, δημόσια κτίρια, δημόσιες υποδομές, δρόμοι, δημόσιοι χώροι. Μια πρωτοφανής επιχείρηση αλλαζονείας και επίδειξης δύναμης σε απόλυτη εξέλιξη…