Σεξουαλική παρενόχληση στο ελληνικό πανεπιστήμιο
Η Ελένη Χοντολίδου καταγγέλλει το ζήτημα των ημερών.
της Ελένης Χοντολίδου
στον Υπουργό Παιδείας
αφιερωμένο εξαιρετικά
«Αυτά δεν συμβαίνουν σε μας. Και εάν συμβαίνουν είναι φλερτ. Δεν είμαστε κρυόκωλοι Αμερικάνοι να κυνηγάμε φαντάσματα…».
Αλήθεια; Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ως φοιτήτρια θυμάμαι καθηγητές όμορφους, κακάσχημους, πλούσιους, φτωχούς συμπαθητικούς και αντιπαθητικούς να την «πέφτουν» στις φοιτήτριές τους. Κανείς δεν έχει μιλήσει ποτέ σε κανένα Πανεπιστήμιο ή σχεδόν ποτέ.
Πολλά χρόνια πριν σε κάποιο Τμήμα του ΑΠΘ παρουσιάστηκε το φαινόμενο της μαζικής σεξουαλικής παρενόχλησης φοιτητριών από διδάσκοντα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την κομψότητα αλλά και το συναίσθημα ευθύνης με τα οποία χειρίστηκε το θέμα η Ζώγια Χρονάκη που ως «λέαινα» στάθηκε δίπλα στις φοιτήτριες, διασφάλισε την ανωνυμία τους και κατάφερε χωρίς τυμπανοκρουσίες –όπως ίσως θα έκαναν σήμερα άλλες− να απομακρυνθεί δια παντός ο εν λόγω από το ΑΠΘ.
Αθώες οι φοιτήτριες; Αυτό δεν θα το συζητήσω «εδώ και τώρα». Χωρίς δεύτερη σκέψη ο ανώτερος, αυτός που έχει οποιαδήποτε εξουσία πάνω σου ΔΕΝ μπορεί να σου ζητά το οτιδήποτε μη ακαδημαϊκό. Εκτός από… πρόταση γάμου!
Τι είναι όμως η σεξουαλική παρενόχληση;
«Σεξουαλική παρενόχληση είναι οποιαδήποτε ανεπιθύμητη λεκτική, μη λεκτική ή σωματική συμπεριφορά σεξουαλικού χαρακτήρα που αποσκοπεί ή έχει ως αποτέλεσμα την προσβολή της αξιοπρέπειας ενός προσώπου ιδίως με τη δημιουργία εκφοβιστικού, εχθρικού, εξευτελιστικού, ταπεινωτικού ή επιθετικού περιβάλλοντος (άρθρο 2, παρ. 1δ του νόμου 3896/2010). Όσο πιο σαφής και σοβαρή είναι μια παρενοχλητική συμπεριφορά τόσο πιθανότερο είναι να θεωρηθεί και από τα δύο φύλα σεξουαλική παρενόχληση. Οι διαφορές στις αντιλήψεις των δύο φύλων για τη σεξουαλική παρενόχληση μειώνονται καθώς αυξάνει η σοβαρότητα των παρενοχλητικών συμπεριφορών».
Άλλο φλερτ και άλλο σεξουαλική παρενόχληση. Άλλο ερωτεύομαι και άλλο χρησιμοποιώ τη θέση μου για να γοητεύσω κάποια φοιτήτρια, υποψήφια διδάκτορα, κ.ο.κ. Νομίζω ότι μπορούμε να συνεννοηθούμε επ’ αυτού και να σταματήσουμε τις μπουρδολογίες περί ωραίου και… ασθενούς φύλου, περί ερωτικής πόλης, ερωτικού πανεπιστημίου και άλλα φαιδρά.
Μπορεί οι Αμερικάνοι να είναι υπερβολικά πολιτικώς ορθοί (με τις ανοιχτές πόρτες των γραφείων) αλλά και οι Έλληνες άπαιχτοι καθηγητές που καλούν στο γραφείο ή στο σπίτι τους φοιτήτριες στις 11 το βράδυ είναι και αυτοί υπερβολικοί.
Άλλο πράγμα είναι ο «παιδαγωγικός έρωτας» και άλλο οι «βολικές» σεξουαλικές εξυπηρετήσεις. Έχω «ερωτευτεί» και στο Γυμνάσιο και στο Πανεπιστήμιο. Προφανώς γιατί ο δάσκαλος με πρόσεξε και με έκανε να νιώσω ξεχωριστή. Για κάποιον τέτοιον «έρωτα» έμαθα τόσο καλά λατινικά που στις εισαγωγικές εξετάσεις ο εξεταστής διάβαζε το κείμενο και εγώ… μετέφραζα! Ως εκεί, χωρίς σωματική επαφή ποτέ, χωρίς προσκλήσεις για κατ’ ιδίαν συνευρέσεις…
Έχουν καταστραφεί άνθρωποι από τέτοιες καταστάσεις, έχουν μείνει στη μέση διατριβές, έχουν πάει στράφι καριέρες… Μήπως ήρθε η ώρα να μιλήσουμε; Με ονόματα και διευθύνσεις;
