Στερεύοντας από μύθους
Σε μια εποχή όπως αυτή, που οι μύθοι καίγονται ανάμεσα σε πέντε αναρτήσεις, η διαχρονική αξία ενός ολόκληρου οικουμενικού σύμπαντος που είχε χτίσει ο Μίκης είναι η βασική μας περιουσία.
Την ώρα που ανακοινώθηκε ο θάνατος του Μίκη ήμουν στο αέρα, στο ραδιόφωνο. Όχι πως δεν γνωρίζαμε ότι είναι ζήτημα ωρών πια, αλλά ακόμα και με προετοιμασία μια απώλεια αυτού του μεγέθους που έχει επηρεάσει τη ζωή και την αντίληψη σου για τον κόσμο τόσο έντονα, είναι δύσκολα διαχειρίσιμη. Όσο επαγγελματίας και αν είσαι. Ο κόμπος στο λαιμό δεν κρύβεται, ναι σαν ήταν δικός μας άνθρωπος. Γιατί ο Μίκης ήταν για εκατομμύρια ανθρώπους ο ”δικός μας” άνθρωπος. Ο μύθος μας.
Σε μια εποχή όπως αυτή, που οι μύθοι καίγονται ανάμεσα σε πέντε αναρτήσεις στα social, η διαχρονική αξία ενός ολόκληρου οικουμενικού σύμπαντος, πανανθρώπινου, συμπονετικού, αγωνιστικού σε εποχές παραίτησης και εμπνευστικού, όπως το σύμπαν που ο Θεοδωράκης είχε χτίσει και υπερασπίζονταν μια ολόκληρη ζωή είναι η βασική μας περιουσία. Η κληρονομιά.
Σιχαίνομαι τον κυνισμό που λέει ότι κάποιοι από μας ζούμε εγκλωβισμένοι στο χθες, με πράγματα που έγιναν παλιά, μόνο και μόνο επειδή σε άνυδρες εποχές μπορεί να καταφεύγουμε όσα άντεξαν και εμπνέουν ακόμα.
Η αίσθηση του κοινού υποσυνείδητου, της ενσυναίσθησης ενός συλλογικού καλού, της υποχώρησης της ατομικότητας μπροστά στο εμείς, του οράματος είναι το μάθημα που παρέδωσαν αυτοί οι μύθοι. Σε αυτό επιστρέφεις τους αβέβαιους καιρούς, αυτό αποζητάς.
*To editrorial του τεύχους Οκτωβρίου 2021 της parallaxi
