Στη χώρα του σουρεαλισμού

της Ελισάβετ Σεργιάδου

“Αυτό δεν είναι μια πίπα’’ γράφει η λεζάντα στον διάσημο πίνακα του Magritte. Κι όμως, όταν κοιτάς τον πίνακα βλέπεις πράγματι μια πίπα. Ωστόσο, γρήγορα διαπιστώνεις ότι δεν μπορείς να τη χρησιμοποιήσεις για να καπνίσεις.

Ίσως ο René Magritte να συμφωνούσε ότι η Ελλάδα είναι το πιο ολοκληρωμένο σουρεαλιστικό έργο που δημιουργήθηκε ποτέ.

Η διάβαση πεζών δεν είναι διάβαση πεζών. Αν τολμήσεις να την διασχίσεις, στη χειρότερη θα σκοτωθείς, στην καλύτερη οι οδηγοί θα σε στολίσουν με σεξουαλικού περιεχομένου επιθετικούς προσδιορισμούς.

Η απαγόρευση καπνίσματος σε δημόσιους χώρους δεν είναι απαγόρευση. Είναι αφορμή για να εξαναγκαστούν οι ιδιοκτήτες μαγαζιών να έρθουν σε επαφή με τη δημιουργική τους πλευρά και να εφεύρουν νέους τύπους σταχτοδοχείων.

Ο κάδος ανακύκλωσης δεν είναι κάδος ανακύκλωσης. Μπορεί κάποιοι φιλότιμοι να διαχωρίζουν τα ανακυκλώσιμα από τα οργανικά, το σκουπιδιάρικο όμως, θα τα πάει όλα στη χωματερή.

Ο ποδηλατόδρομος δεν είναι ποδηλατόδρομος. Είναι η καλύτερη θέση για παρκάρισμα. Το ίδιο κι οι ράμπες αναπήρων.

Όταν οι λέξεις αδειάζουν από το νόημα τους, τότε η καθημερινότητα που περιγράφουν χάνει την ουσία της.

Διχασμένοι όπως πορευόμαστε ανάμεσα στις οπτικές παραισθήσεις, ας μας αναγνωρίζονταν τουλάχιστον το καλλιτεχνικό μας μεγαλείο.

Μπείτε και κάντε like εδώ για να ενημερώνεστε για όλα τα γραμμένα αποκλειστικά για το parallaximag.gr άρθρα.