Στην αρένα, αδελφές μου, στην αρένα!

του Άκη Δήμου

   Πρώτα απ’ όλα, θα ήθελα κι εγώ, από αυτήν την φιλόξενη ιστοσελίδα, να εκφράσω την απέχθεια και τον αποτροπιασμό μου ταυτόχρονα για τον Γερμανοτσολιά Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη και την ντροπιαστική του προπαγάνδα υπέρ του ΝΑΙ και να δεσμευτώ ότι –πρώτα ο Θεός- τον χειμώνα ούτε απ’ έξω δεν θα περάσω απ’ το θέατρό του κι όπου βλέπω φωτογραφία του θα τον καταριέμαι μέχρι να εξαφανιστεί. Και, αν είναι μάγκας, να πάει στις Γερμανίες και στα Βέλγια να παίξει αυτά τα βαρετά που παίζει. Γιατί αρκετά πλέον με όλους αυτούς τους συστημικούς καλλιτέχνες που μας θέλουν γονατιστούς να τους χειροκροτούμε ενώ τόσα και τόσα ταλαντούχα παιδιά αντιστέκονται στις μπουάτ κάθε βράδυ, με μια κιθάρα στο χέρι, τραγουδώντας, μες σε καπνούς και σε βρισιές, «Κι αν η μισή μου καρδιά βρίσκεται γιατρέ εδώ πέρα, η άλλη μισή στην Κίνα βρίσκεται». Κι ούτε μια φορά δεν τους έχει καλέσει η Κωνσταντίνα Σπυροπούλου στην εκπομπή της για να τους μάθει ο κόσμος. That’s enough και μη παρέκει, δηλαδή! Τι είναι αυτό το πράγμα να ανοίγει ο καθένας το στόμα του και να λέει ό,τι πιστεύει; Άμα θες σώνει και καλά να πεις κάτι, υπάρχει συντεταγμένη άποψη, βγες και πες την. Άει σιχτίρ πια, πήξαμε στον αντίλογο, γαμώ τον διάλογό μου, γαμώ!

   Όχι δηλαδή, σε τι ακριβώς διαφωνείς; Ο Κ. Φίλης το είπε ξεκάθαρα: έχουμε πόλεμο, στα εκλογικά κέντρα της Κυριακής από τα ηχεία θ’ ακούμε Βέμπο. Εν συνεχεία, ο κ. Λαπαβίτσας μας σύστησε, εκτός από αξιοπρέπεια (την οποία καθημερινά εμπεδώνουμε), και ψυχραιμία. Εξάλλου ο κόσμος, είπε, θα συνηθίσει σε αυτήν την κατάσταση για τώρα. Για αργότερα, ο ίδιος έχει προβλέψει παλιότερα συσσίτια, κοινωνικά παντοπωλεία και κοινωνικά ιατρεία. Ύστερα, θα ‘ρθουν οι μέλισσες. Εκ παραλλήλου, μίλησε και ο κ. Λαφαζάνης (πρώτη φορά χαμογελώντας, ας το σημειώσουμε) για να μας καθησυχάσει, πριν την κάνει με ελαφρά από το στούντιο όπου έδινε τη συνέντευξη, ότι έχουν – ή έχει – plan B, αλλά δεν το αποκαλύπτει για να μη χαθεί το σασπένς στον μετεκλογικό κύκλο και πέσουν τα διαφημιστικά έσοδα. Θα μίλαγε και η κ. Κωνσταντοπούλου αλλά δεν είχε χρόνο, καθώς «χτένιζε» το διάγγελμά της φυλώντας σκοπιά έξω απ’ τη Βουλή, μην και ξαναμαζευτούνε γιατί πολύ την έχουνε κουράσει οι φωνές τους. Άσε που κάτι πήρε τ’ αυτί της για διαρροές στον ΣΥΡΙΖΑ κι ότι δεν το έχουν δει όλοι εκεί μέσα «άλλο τίποτα δε μένει/πολιτείες και χωριά/στον αγώνα ενωμένοι/για ψωμί και λευτεριά» και μπορεί να ταράξουνε τον Πρωθυπουργό. Ο οποίος ΣΥΡΙΖΑ, να το δεις, σύντομα θα χωριστεί σε ΣΥΡΙΖΑ Εσωτερικού και ΣΥΡΙΖΑ εξωτερικού, κάτι ξέρει ο Τσακαλώτος. Αλλά αυτά από Δευτέρα.

   Προς το παρόν, ας μείνουμε με τη σχολική έκθεση που έγραψε και μας παρουσίασε live σε πρωινή εκπομπή μεγάλου χουντικού καναλιού ο κ. Στρατούλης, όπου μας προέτρεπε να θυμηθούμε το 1821, τους αντάρτες, την Καισαριανή, τις τραγωδίες και τους ποιητές μας και, μ’ αυτά κατά νου (αν μας έμεινε νους δηλαδή), να πάμε να τον ψηφίσουμε γιατί η ιστορία και ο πολιτισμός μας είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με τον υπουργικό του θώκο κι αν τον χάσει ποιος θα τα υπερασπιστεί; Ας σημειώσουμε, επίσης, τη νοσταλγική νότα της εμφάνισης του κ. Κώστα Καραμανλή, ο οποίος μας απευθύνθηκε στα πλαίσια του ΝΑΙ, υπαινισσόμενος, εμμέσως πλην σαφώς, ότι άμα πεις OXI μπορεί να έχεις μακαρόνια για το επόμενο εξάμηνο, με τόσα πακέτα που στοίβαξες πίσω απ’ τα καλοριφέρ, αλλά, είναι βέβαιο, πολύ σύντομα θα σου λείψει η γραβιέρα και τι θα τρίψεις από πάνω, τα νύχια σου; Τον σπέσιαλ γκεστ πρώην Πρωθυπουργό ακολούθησε το άγριο ξεκατίνιασμα Κατρούγκαλου – Λοβέρδου – Βορίδη, με το οποίο είχε προγραμματιστεί να κορυφωθεί φαντασμαγορικά το τελευταίο επεισόδιο του προεκλογικού κύκλου πλην, την τελευταία στιγμή (κι ενώ οι τρεις τους ήταν έτοιμοι να παλέψουν στη λάσπη), έκανε την μεγάλη ανατροπή ο κ. Καμμένος, προσφέροντας ένα, όσο να πεις, πιο γκράντε φινάλε γιατί έπαιζε κι ο Στρατός, ντουμπλάροντας τους τέσσερις Ανεξάρτητους Έλληνες που του κουνήσανε το μαντίλι.

   Εκτός των παραπάνω τώρα, χρήσιμο είναι να έχουμε υπόψη μας ότι, ανάμεσα στις υπόλοιπες συνέπειες του ΟΧΙ, θα κλείσει και η επιχείρηση του Αδώνιδος Γεωργιάδου (αυτή που πουλάει απ’ την τηλεόραση διάφορα βιβλία για να σμιλέψουμε το φρόνημά μας ως Έλληνες), καθώς, όπως δήλωσε, από τότε που ανακοίνωσε ο Πρωθυπουργός το δημοψήφισμα ο τζίρος του έπεσε από 2000 ευρώ ημερησίως(!!)σε 100-200 ευρώ. Σε άλλο πάνελ τώρα, την ίδια ώρα πάνω κάτω (ή μπορεί και ώρες ή και χρόνια πριν – έχω χάσει την αίσθηση του χρόνου),η Εύα Καϊλή απειλούσε μια κυρία του κυβερνώντος κόμματος με Ειδικό Δικαστήριο, ο κ. Παφίλης ερμήνευε τις γνωστές, αρχαίες επιτυχίες του Κόμματός του, η κ. Χρυσοβελώνη μας ενημέρωνε ότι θα ήθελε να είναι μαζί μας στη συζήτηση αλλά, δυστυχώς, πρέπει να παρέμβει τηλεφωνικά γιατί, μέσα στην αναμπουμπούλα, είχε χάσει το ραντεβού της στο κομμωτήριο και δεν προλάβαινε να τυλίξει μόνη της τα ρόλεϊ, ένας νεαρός απ’ το ΠΟΤΑΜΙ βαριόταν τόσο πολύ που πάω στοίχημα ότι μόλις δεν τον έπιανε η κάμερα έξυνε το τατουάζ στην αριστερή του γάμπα κι εγώ προσπαθούσα να θυμηθώ πώς ήταν η ζωή χωρίς τον Ντάϊσενμπλουμ απέναντι απ’ τον καναπέ μου να με κοιτάει με βλέμμα τύπου «θέλω να σε πηδήξω αλλά, αν δεν το θες κι εσύ με το ίδιο πάθος, δεν έχει νόημα» και αναρωτιόμουν: τι είν’ η πατρίδα μας; μην είναι οι κάφροι;

   Κι εκτός απ’ αυτό, αναρωτήθηκα και για άλλα αυτονόητα: πώς γίνεται, ας πούμε, να με φωνάζουν να ψηφίσω επί μίας πρότασης που πλέον δεν υπάρχει; Και τι ακριβώς θα καταλάβουν από το ψηφοδέλτιο όσοι ψηφοφόροι δεν έχουν πάρει το Lower και δεν πολυσυχνάζουν στις Βρυξέλλες; Γιατί εντατικά μέχρι την Κυριακή δε νομίζω να προλάβουν. Δηλαδή μας τέλειωσε η Δημοκρατία και τώρα πρέπει να ζούμε με τις στρεβλώσεις της; Βρίζοντας, απειλώντας, λοιδορώντας και τρομοκρατώντας οι μισοί τους άλλους μισούς για χατίρι της πολιτικής επιβίωσης κάποιων (τους οποίους, αν δεν απατώμαι, ψηφίσαμε και οι μισοί και οι άλλοι μισοί); Με πολίτες θυμωμένους, απελπισμένους και ανενημέρωτους που σέρνονται σε ένα δημοψήφισμα κοινωνικά πολωτικό, πολιτικά ανήθικο και νομικά παράτυπο, με σάουντρακ τις αισχρές διχαστικές ρητορείες του κάθε αναξιόπιστου; 

   Και, εν πάση, περιπτώσει, τώρα που μάθαμε τι εστί referendum μήπως ήρθε η στιγμή να ερωτηθούμε και για άλλα; Ποιον θέλουμε στο Σιδερένιο Θρόνο των Επτά Βασιλείων, ας πούμε; Γιατί είναι φανερό ότι ο Οίκος των Λάννιστερ δεν πρόκειται να έρθει σε συμφωνία με τη Νταινέρις Ταργκάρυεν χωρίς τη σύμφωνη γνώμη μας.-